Όταν ο γονιός πιάνει το έφηβο παιδί να αγγίζει τον εαυτό του…

Οι σεξουαλικές αναζητήσεις των παιδιών και η εξερεύνηση του σώματος τους αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία πολύ μικρότερη από ότι φανταζόμαστε. Ωστόσο κατά την διάρκεια της εφηβείας ,ίσως και λόγω της μεγαλύτερης ενασχόλησης του παιδιού με τη σεξουαλικότητα του, ερχόμαστε αντιμέτωποι εμείς  οι γονείς, τυχαία τις πιο πολλές φορές, με μια ακόμη μορφή έκφρασης της σεξουαλικότητας αυτής, όπως να δούμε το παιδί μας να αγγίζει τον εαυτό του κάποιες στιγμές που απομονώνεται στο δωμάτιό του ή αλλού.

Παρόλο που μπορεί να έχουμε σκεφτεί ένα τέτοιο γεγονός, σχεδόν πάντα η παρουσία  μας σε μια τέτοια σκηνή ,όπου βλέπουμε το παιδί μας να αγγίζει ερωτικά τον εαυτό του , μας κάνει να νιώθουμε διάφορα συναισθήματα. Αρχικά ίσως να νιώθουμε αμήχανα και να διακινούμαστε από έντονο άγχος για το πώς χρειάζεται να αντιδράσουμε «σωστά» εκείνη την στιγμή.

Άλλες φορές η αρχική αμηχανία  και από τους γονείς και από τον έφηβο, μπορεί να συνοδεύεται από ενοχή και ντροπή αφού τα θέματα της σεξουαλικότητας είναι αρκετά ευαίσθητα ακόμη και από μας τους ενήλικες να τα επεξεργαστούμε.

Η αλήθεια είναι ότι σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας χρειάζεται να αρχίζει από πολύ πριν την εφηβεία έτσι ώστε και η αυτοϊκανοποίηση ως γεγονός για τον έφηβο, αλλά και σαν σκέψη  ότι θα συμβεί ,για μας τους γονείς, να αποτελεί  μια φυσιολογική εξέλιξη της εφηβικής ζωής.

Ωστόσο οι δικές μας ίσως δυσκολίες να μιλήσουμε και να αντέξουμε τις ερωτήσεις των παιδιών μας γύρω από τέτοια θέματα μας κάνει και το καθυστερούμε  χρονικά.

Έρχεται λοιπόν η στιγμή μιας τέτοιας σκηνής να μας υπενθυμίσει ότι χρειάζεται να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση με το παιδί μας για αυτό το θέμα. Να του λύσουμε εμείς καλύτερα ,οι γονείς του, τυχόν ερωτήματα και όχι να τα ανακαλύπτει μόνο του ίσως και λανθασμένα, ή μέσω φίλων του ή ακόμη, πολύ συχνό στις μέρες μας, από το διαδίκτυο.

Καλό θα ήταν έτσι, σε μια πρώτη φάση, αν τύχει να δούμε το παιδί μας να αγγίζει τον εαυτό του, να μην προβούμε σε άμεσες αντιδράσεις. Άλλωστε, ας σκεφτούμε ότι μπορεί να ληφθεί ως μια «εισβολή» μας  από τη μεριά του έφηβου σε ένα τόσο ευαίσθητο προσωπικό κομμάτι του, το οποίο μπορεί και να τον μπερδεύει συναισθηματικά.

Σε ένα δεύτερο χρόνο μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του ,αφού και ο ίδιος το επιθυμεί, και να τον καθησυχάσουμε ότι καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του και ότι το ν’ αγγίζουμε τον εαυτό μας ερωτικά, είναι ένα γεγονός που συνοδεύει την ηλικιακή αυτή φάση της εφηβείας και αποτελεί κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο. Χρειάζεται να απαντήσουμε ήρεμα και με σαφήνεια στα ερωτήματα του και να αντέξουμε ακόμη και πιο προσωπικές απορίες του.

Ακόμη και σε μικρότερη ηλικία να γίνει αντιληπτό ότι αγγίζει τον εαυτό του, χρειάζεται και πάλι να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία, χωρίς υπερβολές, και να το επεξεργαστούμε μαζί του πάντα σε σχέση με τις δυνατότητες για κατανόηση της ηλικία του. Αν και δεν θεωρείται συχνό φαινόμενο ωστόσο μπορεί να συμβεί σποραδικά τόσο σε παιδιά προσχολικής όσο και σχολικής ηλικίας.

Η μεγάλη συχνότητα, η ένταση με την οποία γίνεται ,ή αν νομίζουμε ότι μάλλον συνδέεται συχνά με καταστάσεις άγχους ή με συγκεκριμένα γεγονότα, μπορεί να είναι ενδείξεις  για  μεγαλύτερη ανησυχία.

Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται να προβληματιστούμε εμείς οι γονείς και να συζητήσουμε με τα παιδιά μας για το τι μπορεί να δημιουργεί αυτή την ανάγκη τους.

Αν τελικά συνεχίζεται σταθερά αυτή η κατάσταση και μας γεμίζει όλο και μεγαλύτερη  ανησυχία μπορούμε πάντα  να απευθυνθούμε και στους ειδικούς.

Αναστασία Τσακίρη
Ειδικός Παιδοψυχίατρος
196 Kifissias Pediatrics
Τηλέφωνο:213-0-294539
Κινητό:6972832490
Email: anassatsakiri@yahoo.gr