Οι κόρες μου, δεν ρωτάνε για τη μητέρα τους

“Η πρώην σύζυγος μου έχει εγκαταλείψει το σπίτι πρίν από δέκα χρόνια όταν τα δύο παιδιά μου (κορίτσια) ήταν 2 και 4 χρονών. Από την μέρα που έφυγε δεν έχει δει ποτέ τα παιδιά της ούτε έχει επικοινωνήσει μαζί τους έστω τηλεφωνικά. Τα παιδιά μεγαλώνουν μαζί μου με τη βοήθεια των γονέων μου. Μέχρι σήμερα που είναι 12 και 14 χρονών δεν με έχουν ρωτήσει ποτέ κάτι σχετικό με τη μητέρα τους. Δεν είναι πολύ περίεργο αυτό; Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή η συμπεριφορά; Έστω από περιέργεια δεν θα έπρεπε να αναζητήσουν πληροφορίες σχετικά με τη μητέρα τους; Μήπως θα έπρεπε σύντομα εγώ να ξεκινήσω μια σχετική συζήτηση μαζί τους; Μήπως δεν πρέπει να το κάνω;”

Απαντά η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος-συγγραφέας, κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου

Αγαπητέ αναγνώστη,

Τα παιδιά σας έχουν συνηθίσει να μεγαλώνουν χωρίς τη παρουσία της μητέρα τους με σας και τη γιαγιά που όπως φαίνεται υποκαθιστά το μητρικό ρόλο.  Δυστυχώς οι πληροφορίες  που γράφετε είναι πολύ γενικές λόγου χάρη δεν αναφέρεστε  στους λόγους που οδήγησαν τη μητέρα να φύγει από το σπίτι  , γιατί δεν συναντούσε τα παιδιά της  ,ποια ήταν η δική σας θέση και στάση σε αυτό , τι είπατε στα παιδιά για την αποχώρηση της μητέρας τους, πως ήταν η σχέση τους μαζί της πριν φύγει κλπ.

Αναμφίβολα είναι μεγάλη η απώλεια αυτή για τη ζωή τους  .  Έχουν υποχρεωθεί να μεγαλώνουν με ένα τεράστιο κενό, μια μεγάλη απόρριψη  και   πολλά ερωτηματικά όπως γιατί μας άφησε  δεν ήμασταν αρκετές για να την κάνουμε χαρούμενη , που να βρίσκεται τώρα, άραγε μας αγαπά, της λείπουμε καθόλου, γιατί δεν έρχεται να μας δει  κλπ..

Ενδεχομένως να έχουν αντιμετωπίσει και τα ερωτήματα φίλων τους, την καχυποψία ή και τον οίκτο για αυτό που έχει συμβεί .

Οι κόρες σας διστάζουν να σας ρωτήσουν για τη μητέρα τους  γιατί αφενός σκέφτονται ότι θα σας στενοχωρήσουν αφετέρου γιατί ίσως είναι θυμωμένες , θέλουν όμως να δείχνουν αδιάφορες . Θα ήταν σκόπιμο κάποια χαλαρή στιγμή να αναλάβετε εσείς την πρωτοβουλία και να αναφερθείτε σε αυτό το θέμα «ταμπού» προκειμένου να δείτε τις αντιδράσεις τους.  Αν φανούν  δεκτικές προχωρήστε  τη συζήτηση χωρίς να φοβάστε , ρωτήστε  πχ. αν τους περνά από τη σκέψη η μητέρα , αν θα ήθελαν να τη συναντήσουν, αν έχουν ερωτηματικά γιατί έφυγε κα. Βέβαια αυτό προυποθέτει ότι θα έχετε τη διάθεση να τους μιλήσετε και ενδεχομένως να απαντήσετε στα ερωτήματά τους . Πρέπει να είστε προσεκτικός στα σχόλια σας για  εκείνη και να δεχθείτε να τις βοηθήσετε σε περίπτωση που θελήσουν  να την συναντήσουν. Αν δείξουν αρνητισμό μη διστάσετε να ρωτήσετε τους λόγους και τα συναισθήματα τους , διαβεβαιώστε τες ότι οι ίδιες δεν ευθύνονται για αυτό που συνέβη και ότι η μητέρα θα ήταν πολύ περήφανη για αυτές αν είχε την ευκαιρία να τις γνωρίσει.. Αυτά αποτελούν κάποιες πρώτες βοήθειες , θεωρώ όμως ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα χρειάζεται να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο στη περιοχή σας που θα έχει ένα πλήρες ιστορικό του τι συνέβη γιατί απαιτούνται ιδιαίτεροι χειρισμοί .

Αλεξάνδρα Καππάτου 
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος-Συγγραφέας
Χατζηκώστα 5 & Βασ. Σοφίας
1ος όροφος
Πλ. Μαβίλη TK 115 21
Τηλέφωνο 1:(+30) 210 64 522 54
Τηλέφωνο 2: (+30) 210 64 557 51
Web: http://www.akappatou.gr/