Οι γονείς που κακοποιήθηκαν σαν παιδιά, δεν είναι πιθανό ότι θα κακοποιήσουν τα παιδιά τους

Οι γονείς που κακοποιήθηκαν σωματικά ως παιδιά, δεν είναι πιθανό να κακοποιούν τα δικά τους παιδιά, σύμφωνα με την πρώτη μεγάλης κλίμακας, μακροχρόνια μελέτη για την κακοποίηση παιδιών, η οποία δημοσιεύθηκε χθες.

Το συμπέρασμα αυτό, έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία του “κύκλου της βίας”, που υποδηλώνει ότι τα παιδιά που υποφέρουν από σωματική βία, θα έχουν την ίδια συμπεριφορά στα δικά τους παιδιά. 

“Οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποθέτουν ότι όλοι οι γονείς με ιστορίες κακοποίησης και παραμέλησης, θα κάνουν το ίδιο στα παιδιά τους”, λέει η Cathy Widom, ψυχολόγος στο City University της Νέας Υόρκης. “Δεν είναι αναπόφευκτο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων, που έχουν βιώσει σωματική κακοποίηση, δεν αντιγράφουν αυτή τη συμπεριφορά στα δικά τους παιδιά”.

Για να διαπιστωθεί εάν η κακοποίηση περνάει από γενιά σε γενιά, οι ερευνητές πήραν συνέντευξη από αυτά τα παιδιά (τώρα ενήλικες), όταν ήταν περίπου 29 ετών. Η Widom και η ομάδα της ξαναήρθαν σε επαφή μαζί τους, όταν έγιναν 47. Μέχρι τότε, περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες, αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να λάβουν μέρος στη μελέτη πια. Κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου γύρου συνεντεύξεων, οι ερευνητές ήρθαν, επίσης, σε επαφή με τα παιδιά τους – ενήλικες πλέον – ενώ χρησιμοποίησαν τις εκθέσεις από τις υπηρεσίες προστασίας των παιδιών, για να καλύψουν τα κενά.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι, οι γονείς που υπέστησαν σωματική κακοποίηση κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, δεν είναι πιο πιθανό να κακοποιήσουν και εκείνοι τα παιδιά τους, σε σύγκριση με τους γονείς, οι οποίοι δεν είχαν κακοποιηθεί σωματικά ως παιδιά. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση δεν μεταδίδεται. Οι γονείς που είχαν υποστεί παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση ως παιδιά είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν παιδιά που αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα, σύμφωνα με τη μελέτη.

“Οι αναφορές της υπηρεσίας προστασίας παιδιών δείχνουν ότι, οι απόγονοι γονέων με ιστορίες κακοποίησης και αμέλειας διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για σεξουαλική κακοποίηση και παραμέληση, αλλά όχι για σωματική κακοποίηση”, δήλωσε η Widom. Και οι αναφορές των παιδιών – από τη δεύτερη γενιά παιδιών που συμμετείχαν στη μελέτη – ήταν σύμφωνες με αυτό το εύρημα.

Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει ανοιχτό για το ποιος είναι υπεύθυνος για την παραμέληση ή τη σεξουαλική κακοποίηση – η μελέτη δεν έβγαλε κάποιο συμπέρασμα σχετικά. Αυτό που δείχνει πάντως, είναι μια γενική αύξηση του κινδύνου για τα παιδιά των θυμάτων. “Εμείς, ως ερευνητές, πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο ως προς το ‘γιατί'”, λέει η Widom. “Οι γιατροί πρέπει να μάθουν ότι δεν είναι οι άνθρωποι με ιστορίες σωματικής κακοποίησης, οι οποίοι μεταδίδουν την κακοποίηση στα παιδιά τους”.

Η μελέτη δημοσίευσε, επίσης, στοιχεία για την προκατάληψη όσον αφορά την κακοποίηση παιδιών. Οι γονείς που κακοποιήθηκαν ως παιδιά, ήταν δυόμισι φορές πιο πιθανό να αναφερθούν σε υπηρεσίες προστασίας των παιδιών για σωματική βία, σε σύγκριση με τους γονείς της ομάδας, οι οποίοι παραδέχτηκαν ότι κακοποιούν σωματικά τα παιδιά τους ή των οποίων τα παιδιά, δήλωσαν ότι είχαν υποστεί σωματική κακοποίηση. “Αυτό δείχνει ότι υπάρχει, στην πραγματικότητα, κάποιος τύπος μεροληψίας, όταν οι οικογένειες είναι ήδη γνωστές στο σύστημα”, δήλωσε στο περιοδικό Science Magazine η Patricia Kohl, κοινωνική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις. Φυσικά, είναι, επίσης, πιθανό οι γονείς που κακοποιήθηκαν σωματικά ως παιδιά να είναι πιο αυστηροί με τα παιδιά τους, καθιστώντας ευκολότερη την ανίχνευση κακοποίησης – αλλά αυτό το ερώτημα είναι πέρα ​​από το πεδίο της μελέτης.

Οι ερευνητές σκοπεύουν, επίσης, να εξετάσουν και άλλους παράγοντες που ενδεχομένως να εμπλέκονται στη μετάδοση της κακοποίησης από γενιά σε γενιά, όπως η γενετική, η χρήση ναρκωτικών, η κατάχρηση αλκοόλ, η κοινωνική απομόνωση και οι διαταραχές της ψυχικής υγείας.

Παρ’όλο που η μελέτη χρειάστηκε τρεις δεκαετίες για να ολοκληρωθεί, είναι απλώς ένα σημείο εκκίνησης, λέει η Widom. “Μπορούμε να ρωτήσουμε, πλέον, όλες αυτές τις ερωτήσεις, και ο καθένας στην ομάδα μου είναι σαν να δίνει ένα κομμάτι του, ώστε να βγάλουμε όλα αυτά τα συμπεράσματα”.

Πηγή: theverge.com