Ο πατέρας της κόρης μου, μας άφησε για μια Ουκρανή. Τί θα πω στο παιδί μου;

Καλησπέρα σας, είμαι χωρισμένη με ένα κοριτσάκι 21 μηνών. Συγκεκριμένα χωρίσαμε ενώ ήμουν έγκυος 4 μηνών. Ο πρώην μου ήταν ο αιώνιος εργένης, με ένα τεράστιο πάθος: τις Ρωσιδο-Ουκρανές. Ήμασταν 2 1/2 χρόνια μαζί, και εκτός από όλα τα άλλα, ήταν λίγος ο καιρός που ήμασταν οι δυό μας, και δεν θα έπαιζε κάτι με κάποια γυναίκα ανατολικού τύπου. Την 3η φορά που τον χώρισα, με έριξε ξανά με τις υποσχέσεις του, για γάμο και παιδιά.

Μόλις του ανακοίνωσα μετά από 1 εξάμηνο, ότι ήμουν έγκυος, τότε αρχίσανε οι φοβίες του, σε βαθμό που εμφάνισα αίμα, και δε μπορούσα να διαχειριστώ όλες αυτές τις κακίες και φασαρίες. Τότε ήταν που χωρίσαμε, γιατί έπρεπε πια να διαλέξω ή την εγκυμοσύνη μου ή εκείνον. Δεν τον κατηγορώ για τίποτα, γιατί ΕΓΩ ήθελα να τον πιστέψω, και ΕΓΩ πίστευα ότι θα αλλάξει. Ίσα ίσα, που σήμερα τον ευγνωμονώ γιατί μου έχει χαρίσει το αγγελούδι μου, με το οποίο εκείνος δεν έχει καμία, μα καμία επαφή.

Όταν εξαφανίστηκε είχαμε δώσει υπόσχεση ότι, αν η μικρή θελήσει ποτέ να τον γνωρίσει, εκείνος θα εμφανιζόταν.

Τώρα έχω πικραθεί γιατί εμφανίζεται μαζί με την κατά πολλά χρόνια μικρότερή του, πανέμορφη Ουκρανή, στα κοινωνικά δίκτυα, στο ΓΑΜΟ ΤΟΥΣ! Αυτός που δεν ήθελε να παντρευτεί ποτέ, αλλά ήταν μαζί μου γιατί μοιάζω με Ρωσίδα, όπως μου είχε πει στις αρχές.

Εκείνος που με “σκότωσε” ψυχολογικά και λεκτικά τόσα χρόνια, και δεν σεβάστηκε ούτε την εγκυμοσύνη μου. Τώρα εμφανίζεται περιχαρής με τη “μηχανή του σεξ” όπως την αποκαλώ εγώ, γιατί το σεξ ήταν πάντα το Νο 1 στις σχέσεις του.

Και σας ρωτώ: τί θα απαντήσω εγώ στην κορη μου, όταν θα αρχίσει να αναζητά τον πατέρα της; Ναι, δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που χωρίσαμε. Όμως αρνούμαι τώρα να εκθέσω τη μικρή μου, σε μια τέτοια κατάσταση. Προς Θεού, δεν είμαι ρατσίστρια και θεωρώ ότι αυτές οι γυναίκες είναι πολύ ταλαιπωρημένες, και στεναχωρημένες. Είμαι ρατσίστρια απέναντι στη συμπεριφορά του πρώην συντρόφου μου, και στο παράδειγμα που μπορεί να δώσει στην κόρη του. Σε μία κόρη που ποτέ δεν ήθελε τις ευθύνες της, συναισθηματικές, ανατροφής και οικονομικές. Μια υπόσχεση έδωσε ότι δεν θα την πληγώσει, και τώρα νιώθω ότι το έκανε ήδη.

Εάν θέλετε δώστε μου κάποια συμβουλή, σχετικά με το τί θα απαντήσω στη μικρή μου. Σας ευχαριστώ.

Απαντά η ψυχολόγος κυρία Γιούλη Μπαλίκου

Αρχικά να σας συγχαρώ για την απόφαση σας να συνεχίσετε την εγκυμοσύνη, και να μεγαλώσετε το παιδί σας, μόνη σας. Θα σας συνιστούσα ωστόσο, δεδομένων των συνθηκών και όσων μας περιγράφετε ότι συνέβησαν, να “κλείσετε” την πόρτα πίσω σας και να συνεχίσετε τη ζωή σας με ότι αυτό συνεπάγεται. Κατανοώ την πικρία σας, καθώς και το θυμό -που όσο και να προσπαθείτε λεκτικά να αποσιωπήστε- είναι φανερός. Προσπαθήστε λοιπόν αρχικά να επεξεργαστείτε το δικό σας κομμάτι, το τέλος της σχέσης σας, και να το διαχωρίσετε από το γεγονός της πατρότητας του πρώην συντρόφου σας. Το αν εσάς σας ενοχλεί η επιλογή του πρώην συντρόφου σας, και εύλογα σας πικραίνει -πιθανά γιατί θα επιθυμούσατε να είχαν έρθει διαφορετικά τα πράγματα- είναι ξεχωριστό κομμάτι από το πως θα είναι ο πρώην σύντροφος ως πατέρας. Σταματήστε να παρακολουθείτε τη ζωή του γιατί όπως καταλαβαίνω, δε μπορείτε να το διαχειριστείτε. Η φράση σας “τώρα νιώθω ότι την πλήγωσε ήδη”  νιώθω ότι πιθανά ότι αναφέρεστε σε εσάς, και όχι στην κόρη σας. Αν πραγματικά επιθυμείτε να γνωρίσει η κόρη σας τον πατέρα της και φυσικά κι εκείνος επιθυμεί, δώστε απλά την ευκαιρία να γίνει, απεμπλεκόμενη από τα δικά σας συναισθήματα για εκείνον. Αυτό που πλέον σας συνδέει είναι η γονεϊκότητα σας και αυτό θα ήταν καλύτερα να στηρίξετε. Οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό μάλλον μεγαλύτερο συναισθηματικό βάρος θα σας φέρει. 

Με εκτίμηση,

Γιούλη Μπαλίκου
Διδάκτωρ Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Email: psychologiapaidiou@gmail.com
Web: http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/