fbpx

“Μη μιλάς σε αγνώστους”: Η φράση που δεν προστατεύει απόλυτα το παιδί!

| 21 Ιουλίου 2015
ADVERTISEMENT

Όλες οι καμπάνιες που πραγματοποιούνται κατά καιρούς για θέματα πρόληψης σε ό,τι αφορά τα παιδιά, έχουν ένα και μόνο μήνυμα: Το παιδί να μην μιλάει σε αγνώστους. Η φράση αυτή, έχει γίνει εντολή που δίνει ένας γονέας στο παιδί του και εκείνο με την σειρά του, όταν ενηλικιωθεί την αναμεταδίδει στο δικό του παιδί. Έτσι περνά από τη μια γενιά στην άλλη και θεωρείται απαραίτητη για την ασφάλεια των παιδιών. Πρέπει όμως να διδάσκεις στα παιδιά σου ότι είναι καλό να φοβούνται τους ανθρώπους που δεν ξέρουν; Είναι η άρνηση της απάντησης, η καλύτερη ανταπόκριση σε μια πρόσκληση από ένα ξένο;

Οι ενήλικες ξέρουν βέβαια ότι δεν είναι όλοι οι άγνωστοι, κακοί και μια οποιαδήποτε μέρα μπορεί να περιλαμβάνει συναντήσεις με πολλούς ανθρώπους που δεν ξέρεις και όμως συναναστρέφεσαι. Κάποιες από αυτές τις συναντήσεις μπορεί να είναι και ευχάριστες. Τα παιδιά μπορεί να δουν τέτοιες συναντήσεις και ν’ αναρωτηθούν: Γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα με κάποιους ξένους ενώ υπάρχει με άλλους;


ADVERTISEMENT

Οι γονείς θα πρέπει λοιπόν ν΄ αναρωτηθούν πως μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να διακρίνουν τους αγνώστους σε εκείνους που είναι επικίνδυνοι και σε εκείνους που δεν είναι, χωρίς να τα μαθαίνουν να κρίνουν τους ανθρώπους από την εμφάνιση τους ή να παίρνουν αποφάσεις με γνώμονα τον φόβο.

Δείτε σχετικά: Πώς να μάθετε το παιδί να προστατεύει τον εαυτό του.

Η απάντηση σε αυτό είναι φυσικά να σταματήσουν να κάνουν τέτοιου είδους δηλώσεις στα παιδιά, που δεν τους αφήνουν κανένα περιθώριο να κρίνουν και δεν λαμβάνουν υπόψιν τις συνθήκες κατά περίπτωση. Μπορεί να νομίζουν οι γονείς ότι με αυτό τον τρόπο διδάσκουν τα παιδιά τους να είναι ασφαλή, όταν τους λένε να αγνοούν τους αγνώστους ή να μην τους πλησιάζουν αλλά στην πραγματικότητα τα μυούν στην αδιαφορία.


ADVERTISEMENT

Έτσι, όταν οι γονείς περνούν στο άλλο άκρο, κινδυνεύουν ν’ αναθρέψουν παιδιά που θα είναι πολύ φοβισμένα, αδιάφορα ή αγενή για να συζητήσουν με κάποιον που δεν γνωρίζουν. Ρισκάρουν να μεγαλώσουν παιδιά που θα φοβούνται το άγνωστο σε όλη τους τη ζωή και δεν θα έχουν καμία περιέργεια για τους άλλους ανθρώπους. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ρισκάρουν να μεγαλώσουν παιδιά που θα είναι αβέβαια ως προς το πόσο και εάν πρέπει να εμπιστευτούν τα δικά τους ένστικτα, πράγμα το οποίο μπορεί να διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στο να τα προστατεύσει από τον κίνδυνο.

Φυσικά και είναι υψίστης σημασίας η ασφάλεια των παιδιών και σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο συνετό να είναι κάποιος υπέρ του δέοντος επιφυλακτικός, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι εκεί έξω και δυστυχώς αυτό δεν αλλάζει. Αν όμως μελετήσει κάποιος τις στατιστικές θα δει ότι δεν έχει λογική αυτή η στάση προς την πλειοψηφία των αγνώστων καθώς οι περισσότερες απαγωγές δεν γίνονται από ξένους αλλά από άτομα που το παιδί γνωρίζει!

Επιπλέον, κάποιες μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά αναπτύσσουν φυσικά την ικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα σε ανθρώπους που μπορούν να εμπιστευθούν και σε αυτούς με τους οποίους δεν αισθάνονται άνετα. Μια μελέτη του 2014 που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό “Psychological Science”, αποκάλυψε ότι παιδιά πολύ νεαρής ηλικίας (3 ετών) είναι σε θέση να αξιολογήσουν το εάν μπορούν να εμπιστευθούν κάποιον ή όχι και όταν φτάσουν πια στην ηλικία των 7 ετών μπορούν να το κάνουν τόσο καλά όσο και ένας ενήλικας.

Υπάρχει λοιπόν λόγος να βοηθηθούν τα παιδιά ν’ αναπτύξουν αυτό το ένστικτο μόνα τους και να μην το ισοπεδώνουν οι γονείς με ντε φάκτο κανόνες του τύπου “μη μιλάς σε αγνώστους”. Ο καλύτερος τρόπος μάλιστα για να προφυλαχθεί ένα παιδί, είναι να μάθει να διαχειρίζεται τα ίδια του τα ένστικτα όταν μπαίνει στη διαδικασία να προσδιορίσει αν κάποιος είναι αξιόπιστος ή όχι και να ενθαρρύνεται να έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του. Με άλλα λόγια, να μην το μαθαίνει ο γονιός να δυσπιστεί απέναντι στους άλλους ανθρώπους αλλά να εμπιστεύεται τον εαυτό του. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Παρουσίασε μερικές περιπτώσεις στο παιδί σου και ζήτα του να τις αναπαραστήσετε. “Αν ένας ξένος στην παιδική χαρά σε ρωτήσει αν προτιμάς την τσουλήθρα ή τις κούνιες τι θα του πεις; Αν παίζεις στην αυλή του σπιτιού και ένας ξένος, σου ζητήσει να πας μαζί του να δείτε κάποια γατάκια, τι θα κάνεις;”. Βοήθησε το παιδί σου να βρει τον καλύτερο τρόπο ν’ αντιδράσει σε κάθε περίπτωση.

Έπειτα μίλησε του για το τι σημαίνει να αισθάνεσαι ασφάλεια και τι πρέπει να κάνει όταν δεν την αισθάνεται. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσω συναισθημάτων παρά μέσω κανόνων.” Όταν δεν αισθάνεσαι ασφάλεια, φύγε ή τρέξε. Αν δεν αισθάνεσαι καλά με την όλη κατάσταση, φύγε. Αν κάποιος δεν σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα, μην του μιλάς”.

Βοήθησε το παιδί να καταλάβει την σύνδεση των συναισθημάτων και της πραγματικότητας κάνοντας προσπάθεια να εκφράσεις εσύ, τα ίδια σου τα συναισθήματα. Όταν θες το παιδί σου να σε βοηθήσει να στρώσετε το τραπέζι, μην του το ζητήσεις με το επιχείρημα “Επειδή το λέω εγώ”. Καλύτερα να πεις, “επειδή είμαι κουρασμένη/κουρασμένος και θα ήθελα την βοήθεια σου” ή “επειδή όταν με αγνοείς με κάνεις να αισθάνομαι ότι δεν με σέβεσαι και λυπάμαι”. Βοήθησε το να διακρίνει το δεσμό μεταξύ του πώς νιώθεις και πώς αντιδράς!

Είναι τόσο σημαντικό να μάθεις σ’ ένα παιδί πως να έρχεται  σ’ επαφή με τα συναισθήματα του όσο και να το μάθεις  να σέβεται και να εκτιμά τους άλλους. Περισσότερο απ’ οποιονδήποτε κανόνα, αυτός είναι που θα βάλει τα θεμέλια στην ανατροφή ενός παιδιού που θα προσέχει και θα είναι σε άμεση επαφή με τα ένστικτα του, θα κρατά τον εαυτό του ασφαλή και ταυτόχρονα θα είναι ευγενικό με τους ξένους.

Πηγή: https://www.psychologytoday.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ