Μαμά, γιατί εσύ και ο μπαμπάς δεν τσακώνεστε όπως οι άλλοι χωρισμένοι γονείς;

“Μαμά όσοι χωρίζουν μιλάνε όπως εσύ με τον μπαμπά;” Ο γιός μου και εγώ πηγαίναμε να δούμε μια ταινία στο σινεμά. Για κάποιο λόγο τα υπόλοιπα πέντε παιδιά (είμαστε μικτή οικογένεια πια) ήταν απασχολημένα, οπότε καταλήξαμε οι δύο μας παρέα. Ήταν μια καλή ευκαιρία για εμένα, να ακούσω τι είχε στο μυαλό και στην καρδιά του.

“Δεν ξέρω, εσύ τι νομίζεις;” του απάντησα.

“Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν ο ένας τον άλλο”.

Μου έλεγε ότι στο σχολείο του αρκετά παιδιά κάνουν τους διαιτητές ανάμεσα στους γονείς τους. Μου είπε πως συζητάνε ότι τους ακούν να τσακώνονται στα τηλέφωνα και πως τα παιδιά λένε ότι νιώθουν συνέχεια θλιμμένα. Πάει πέμπτη δημοτικού.

“Εσύ και ο μπαμπάς γιατί δεν τσακώνεστε έτσι;”

Τη συγκεκριμένη ερώτηση μου την κάνουν αρκετά συχνά, απλά δεν είχε τύχει να την κάνει το παιδί μου. Συνήθως με ρωτάνε ενήλικες πως καταφέρνω να έχω φιλικές σχέσεις με τον πρώην σύζυγο μου. Ίσως γιατί το διαζύγιο μας ήταν εύκολο. Πρέπει να υπάρχει κάτι ξεχωριστό σε εμάς, σε σχέση με τα υπόλοιπα ζευγάρια. Έχουμε αρκετά καλές σχέσεις ενώ είμαστε χωρισμένοι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα το διαφορετικό. Το διαζύγιο μας ήταν πάρα πολύ δύσκολο, πληγώναμε και κατηγορούσαμε ο ένας τον άλλο. Νιώθαμε μοναξιά και απόρριψη, γιατί αποτύχαμε στο πιο σημαντικό κομμάτι, να κρατήσουμε την οικογένεια μας ενωμένη.

“Ο μπαμπάς και εγώ δεν τσακωνόμαστε γιατί αποφασίσαμε να περάσουμε το χωρισμό μας μαζί”. Ένιωσα ότι δεν κατάλαβε αυτό που του είπα, οπότε συνέχισα. “Όταν χωρίσαμε ξέραμε ότι θα σας πληγώσουμε. Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς. Επίσης γνωρίζαμε ότι αν προχωρούσαμε τις ζωές μας κατευθείαν, θα σας πληγώναμε ακόμα περισσότερο. Μερικοί γονείς πληγώνουν ο ένας τον άλλο, όταν μένουν σε μια σχέση που δεν θέλουν να βρίσκονται πια. Άλλοι πληγώνουν τις οικογένειες τους μετά το χωρισμό με όποιο τρόπο μπορούν”.

Με άκουγε προσεκτικά. Συνέχισα να του λέω για πρώτη φορά, ότι ο πατέρας του και εγώ δεν μιλούσαμε για μήνες μετά το χωρισμό. Δεν το θυμόταν. Του είπα ότι τσακωνόμασταν όταν εκείνος και η αδερφή του πήγαιναν για ύπνο. Συμφωνήσαμε ότι το διαζύγιο θα ήταν πολύ δύσκολο επειδή θα πληγώναμε εκείνα. Αποφασίσαμε να μείνουμε ενωμένοι σαν ομάδα ακόμα και όταν θα χωρίζαμε. Αν έχουμε αντίθετη γνώμη σε κάτι προσπαθούμε να συμφωνήσουμε.

“Ο μπαμπάς και εγώ διαφωνούμε μερικές φορές, είμαστε διαφορετικοί. Το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, γιατί μας ζείς και τους δύο. Μας αρέσουν διαφορετικά πράγματα και ζούμε με διαφορετικό τρόπο. Συμφωνούμε όμως σε ένα πράγμα, ότι θέλουμε το καλύτερο για εσάς”.

Είμαι άνθρωπος φυσικά και δεν έχω μόνο χαρούμενες αναμνήσεις από εκείνον. Συχνά διαφωνώ μαζί του, ακόμα και όταν βάζω προτεραιότητα τα παιδιά μου. Χαίρομαι που και εκείνος νιώθει το ίδιο. Η ιστορία μας μπορεί να είναι περίπλοκη και έχει αρκετό θυμό. Εξάλλου έχουμε χωρίσει, επιλέξαμε να μην συνεχίσουμε μαζί.

Επιλέξαμε όμως να είμαστε γονείς στα παιδιά μας, και ακόμα και όταν φαινόταν πάρα πολύ δύσκολο και αδύνατο συνεχίσαμε να προσπαθούμε. Ο σκοπός μας ήταν να κρατήσουμε τα παιδιά μας ασφαλή.

Δεν αποτύχαμε να φτιάξουμε την οικογένεια μας γιατί χωρίσαμε. Η αφοσίωση μας στα παιδιά μας σημαίνει ότι θα μας δένει πάντα. Διαλέξαμε το μονοπάτι που κρατάει τα παιδιά μας υγιή. Γι αυτό λοιπόν λειτουργούμε σαν γονείς που είναι ακόμα παντρεμένοι. Η κοινή επιλογή μας να σταθούμε στα παιδιά μας, είναι αυτή που μας δένει.

Μπορεί να φαίνεται αρκετά δύσκολο, το καταλαβαίνω. Και εμείς δεν ήμασταν πάντα έτσι, όμως το προσπαθήσαμε. Ξεκίνα λοιπόν σιγά σιγά με κίνητρο την αγάπη που νιώθεις για τα παιδιά σου.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/