fbpx

Τα λάθη των γονιών όταν μιλούν στα παιδιά

| 16 Απριλίου 2014
ADVERTISEMENT

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλές παρερμηνεύσεις σχετικά με το πώς μπορεί να μεγαλώσει κανείς υπεύθυνα παιδιά, με αποτέλεσμα η σχέση γονιού-παιδιού να οδηγείται σε αδιέξοδο. Ορισμένοι γονείς χρησιμοποιούν αυταρχικές μεθόδους που δεν επιτρέπουν στο παιδί να εκφράζεται και να ανεξαρτητοποιείται ενώ άλλοι είναι υπερβολικά συγκαταβατικοί με αποτέλεσμα να μην διδάσκουν στα παιδιά τι σημαίνει όρια και αυτοέλεγχος. Η υγιής ισορροπία που όλοι ζητάμε, κυμαίνεται ανάμεσα στο να αφήνουμε τα παιδιά μας να κάνουν τις επιλογές τους ξεκαθαρίζοντας παράλληλα τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Αυτό το άρθρο θα σου δείξει πώς να αποφύγεις  τους αναποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας που καταστρέφουν την αυτό-εκτίμηση του παιδιού και οδηγούν τη σχέση σας σε λάθος δρόμο.

Μιλάς πάρα πολύ
Όταν οι γονείς μιλούν ακατάπαυστα τότε και τα παιδιά σταματούν να ακούν. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συγκρατήσει μέχρι 4 σημαντικές πληροφορίες. Αυτό αντιστοιχεί σε 30 δευτερόλεπτα ή σε μια-δύο προτάσεις.
Παράδειγμα προς αποφυγή:
«Αν πας κολύμβηση και κατευθείαν στο μπαλέτο, τότε μερικές φορές θα πρέπει να πηγαίνεις στο ένα και κατευθείαν στο άλλο και τις Παρασκευές έχεις και Αγγλικά και ίσως να μην μπορείς να πας στο ένα από τα δύο οπότε πρέπει να διαλέξεις εκτός αν θέλεις να πηγαίνεις Αγγλικά και κατευθείαν κολυμβητήριο αλλά μετά θα πρέπει να παραμελείς το μπαλέτο μπλα μπλα μπλα…»
Παράδειγμα προς μίμηση:
«Αν πας κολύμβηση και μπαλέτο ταυτόχρονα, μερικές φορές θα πρέπει να πηγαίνεις στο ένα και κατευθείαν στο άλλο. Νομίζω πως θα πρέπει να διαλέξεις ένα από τα δύο».


ADVERTISEMENT

Στο δεύτερο παράδειγμα, διακρίνουμε ξεκάθαρες προτάσεις και διάθεση για συνεργασία που δίνει επιλογές στο παιδί ενώ ο γονιός, λαμβάνει υπόψιν τις ανάγκες του.

Γκρινιάζεις και το προειδοποιείς διαρκώς
Το πρόβλημα με τη γκρίνια είναι ότι ουσιαστικά ο γονιός εκπαιδεύει το παιδί να τον αγνοεί επειδή γνωρίζει ότι όσες φορές και να το κάνει, ο γονιός θα γκρινιάζει χωρίς το παιδί να υποστεί  συνέπειες.

Παράδειγμα προς αποφυγή σε ένα 10χρονο παιδί, αναφορικά με το πρωινό ξύπνημα
«Σε ξυπνάω μια ώρα νωρίτερα επειδή δεν είσαι ποτέ έτοιμος στην ώρα σου. Πρέπει να ντυθείς τώρα. Που είναι η εργασίας σου να την υπογράψω;»
10 λεπτά αργότερα
«Σου είπα να ετοιμαστείς και συνεχίζεις να με γράφεις. Θα αργήσουμε παιδί μου σου λέω Σήκω βούρτσισε τα δόντια σου και βάλε τα ρούχα σου, τελείωνε!»
10 λεπτά αργότερα
«Που είναι η εργασία σου; Δεν σου είπα να μου τη φέρεις να την υπογράψω; Ακόμα δεν έχεις ντυθεί;!». κλπ.


ADVERTISEMENT

Αυτός ο γονιός, παίρνει πάνω του μεγάλο μέρος της ευθύνης του παιδιού να σηκωθεί στην ώρα του, επειδή ουσιαστικά δεν εμπσιτεύεται ότι το παιδί θα είναι συνεπές. Αυτή η στάση, διαμορφώνει ανασφαλείς και εξαρτώμενους ενήλικες. Επιπλέον, αυτός ο τόνος της φωνής, είναι αρνητικός και παρεμβατικός με αποτέλεσμα να προκαλεί αντίσταση και άρνηση, δηλαδή τα αντίθετα αποτελέσματα.

Παράδειγμα προς μίμηση:
«Γιώργο φεύγουμε σε 3 τέταρτα. Αν αργήσεις, θα πρέπει να δώσεις εξηγήσεις στη δασκάλα σου που άργησες».
Αυτές οι οδηγίες είναι σύντομες και αρκετά ξεκάθαρες για να περάσουν στο παιδί το μήνυμα ότι η πράξη του θα έχει συνέπειες. Επιπλέον, δεν περιλαμβάνουν επίκριση, εκνευρισμό ή απόπειρες από τη πλευρά του γονιού να ελέγξει το παιδί. Ο γονιός, επιτρέπει στο παιδί να μάθει από τις συνέπειες των πράξεών του.

Χρησιμοποιείς τη ντροπή και την ενοχή για να το συνετίσεις
Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που παίρνει ο γονιός είναι ότι τα παιδιά συνήθως δεν έχουν επίγνωση των αναγκών τους και αναπτύσσουν ενσυναίσθηση αργά όσο ωριμάζουν, μέσα από τη δική σας ενσυναίσθηση για εκείνα. Γι’ αυτό και δεν είναι λογικό ο γονιός να περιμένει από το παιδί να βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί είναι κακό ή αδιάφορο αλλά ότι είναι απλά παιδί που ψάχνει τη διασκέδαση της στιγμής. Οι περισσότεροι γονείς είναι στρεσαρισμένοι και πολυάσχολοι και αδυνατούν να φροντίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, οπότε ένα παιδί που δεν συνεργάζεται, αυξάνει ακόμη περισσότερο τον εκνευρισμό του γονιού. Είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο για  να συνειδητοποιείτε τα συναισθήματά σας και να τακτοποιείτε τις σκέψεις σας. Δεν είανι δυνατόν να επικοινωνείτε σωστά με το παιδί όσο βρίσκεστε σε σύγχιση!

Παράδειγμα προς αποφυγή
«Σου έχω ζητήσει επανειλημμένως να τακτοποιείς τα παιχνίδια σου και είναι όλα πεταμένα στο πάτωμα. Καλά, δεν σε νοιάζει καθόλου; Δεν βλέπεις ότι όλη μέρα τρέχω σαν τρελλή/ός, να τα προλάβω όλα; Τώρα δηλαδή εγώ πρέπει εκτός από το σπίτι να μαζέψω και τα παιχνίδια σου. Γιατί είσαι τόσο αναίσθητος μου λες;».

Ο γονιός με αυτό τον τρόπο δημιουργεί πολύ αρνητική ενέργεια. Όλοι μπορούμε να καταλάβουμε την αναστάτωσή του, η επικοινωνία του είναι ενοχική και προσβλητική. Το να λες ένα παιδί «αναίσθητο» για παράδειγμα ή υπονοώντας ότι κάνει κάτι λάθος, είναι επιβλαβές. Τα παιδιά εσωτερικεύουν τις αρνητικές ταμπέλες και αρχίζουν να θεωρούν ότι είναι κακά ή όχι αρκετά καλά.

Παράδειγμα προς μίμηση:
«Αφού δεν μαζεύεις τα παιχνίδια σου, θα τα πάω στην αποθήκη απόψε. Αν καθαρίσεις το δωμάτιό σου, θα σου τα φέρω όλα πάλι αύριο το πρωί».
Η δήλωση αυτή δεν ενέχει θυμό ή ενοχή, είναι ξεκάθαρη και δεν προσδίδει ταμπέλες και χαρακτηρισμούς στη προσωπικότητα του παιδιού.

Δεν ακούς
Όλοι θέλουμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας να σέβονται τους άλλους. Ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχετε αυτό είναι να υιοθετείτε κι εσείς μια ανάλογη συμπεριφορά. Αυτό βοηθάει το παιδί να μάθει την αξία του σεβασμού και της αποτελεσματικής επικοινωνίας. Συχνά ωστόσο, η προσεκτική ακρόαση των όσων έχει να μας πεί το παιδί είναι δύσκολη όταν το παιδί διακόπτει συχνά ή ο γονιός έχει πολλά στο κεφάλι του ή κάνει δουλειές παράλληλα. Καλό είναι λοιπόν να ορίσετε μία συγκεκριμένη στιγμή μέσα στην ημέρα για να ακούσετε προσεκτικά όσα έχει να σας πεί το παιδί.
Παράδειγμα προς αποφυγή:
«(Χωρίς να κοιτάζετε το παιδί) Εντάξει αγάπη μου. Πήγαινε να παίξεις με την αδερφή σου τώρα. (Μουρμουρίζοντας) τώρα σε τι θερμοκρασία να ψήσω το κέικ;».

Η αποτελεσματική επικοινωνία προϋποθέτει οπτική επαφή και κατανόηση μες από τις εκφράσεις του προσώπου και τη χροιά της φωνής. Αυτός ο γονιός διδάσκει το παιδί να μην τον ενοχλεί και ότι υπάρχουν άλλα πράγματα πιο σημαντικά από εκείνο. Αυτός ο γονιός, κάνει το παιδί να νιώθει μοναξιά και ότι δεν είναι αρκετά καλό.

Παράδειγμα προς μίμηση:
«Ωωω τι ωραία ζωγραφιά έφτιαξες στο σχολείο, μπράβο αγόρι μου. Για έλα πες μου, τι έκανες σήμερα;».
Ο γονιός αυτός δείχνει ενδιαφέρον και ενθουσιασμό, προσκαλεί το παιδί να αλληλεπιδράσει και να περιγράψει τι έγινε και το βοηθάει να αποκτήσει επίγνωση των πράξεών του.

Ο ρόλος του γονέα είναι δύσκολος και όλοι κάνουμε λάθη. Είναι σημαντικό μέσα στις τόσες υποχρεώσεις και προβλήματα, να βρίσκουμε χρόνο για να συνειδητοποιούμε όσα αισθανόμαστε και να χαμηλώνουμε ταχύτητα για να κάνουμε πιο σοφές επιλογές. Οι συνέπειες, διδάσκουν το παιδί να έχει όρια ενώ το να ακούτε το παιδί και να του μαθαίνετε πώς να είναι αυτόνομο, διδάσκει στο παιδί την έννοια του σεβασμού. Τα παιδιά που έχουν αφοσιωμένους και συνεπείς γονείς που σέβονται τους γύρω τους και τον εαυτό τους, μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και να έχουν καλύτερες σχέσεις στην ενήλικη ζωή τους.

Πηγή: http://www.psychologytoday.com/


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ