Η υπευθυνότητα του παιδιού δεν χαρίζεται, κερδίζεται. Μην του τα δίνεις όλα στο πιάτο!

Η πρώτη κακή μου απόφαση σαν γονέας ήταν όταν η κόρη μου ήταν περίπου 10 ετών όταν μετά από απίστευτη γκρίνια της, την άφησα μετά το σχολείο να φέρνει φίλες της στο σπίτι. Μετά από μόλις δύο εβδομάδες, η συμπεριφορά της είχε αλλάξει απίστευτα. Έκανε ό, τι ήθελε, δεν ρωτούσε κανέναν και γενικά δεν ζητούσε άδεια για τίποτα. Αυτό έκανε το ρόλο μου ως γονέα πολύ δύσκολο.

Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στην απόφαση, που πήρα μερικά χρόνια αργότερα…

Η χειρότερη απόφαση, που μπορούσα να πάρω σαν γονιός ήταν που επέτρεψα στην ενήλικη πια κόρη μου και στον αρραβωνιαστικό της, αργότερα σύζυγό της και τώρα πρώην άντρα της, να μετακομίσουν σπίτι μου, όταν περίμεναν το πρώτο τους παιδί και να μείνουν μαζί μου 5 ολόκληρα χρόνια με δύο παιδιά, τζάμπα χωρίς καθόλου νοίκι.

Νιώθω, ότι η απόφασή μου να τους αφήσω να μείνουν μαζί μου τους στέρησε τις εμπειρίες, που χρειάζονταν, για να γίνουν από μόνοι τους πλήρως λειτουργικοί και ανεξάρτητοι. Για μία μεγάλη περίοδο εξαρτώνταν από μένα. Στο τέλος, όταν αποφάσισαν να μετακομίσουν σε δικό τους σπίτι, ξόδεψα πόσα λεφτά για έπιπλα, κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια και πόσα άλλα, συν πόσα δικά μου πράγματα πήραν φεύγοντας.

Φαντάσου να θες να φτιάξεις ένα γλυκό και να βλέπεις το μίξερ και τα μπολ να λείπουν. Ψάχνοντας μια μέρα στα ντουλάπια της κόρης μου για κάτι άσχετο, τα βρήκα τυχαία εκεί. Στα ντουλάπια της.

Εάν δεν έχεις ακουστά την παροιμία “καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη”, διαβάζοντας τα παραπάνω, θα καταλάβεις, τί ακριβώς εννοεί.

Το ευχαριστώ τους για τη βοήθεια και τη στήριξή μου (οικονομική και μη) ήταν το μίσος και η αδιαφορία τους. Αποδείχτηκαν τελείως αχάριστοι. Δυσκολεύτηκαν, όταν χρειάστηκε να «πιάσουν» τη ζωή απ’ τα μαλλιά και να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ο γάμος τους δεν άντεξε, τα παιδιά τους αντιμετώπισαν προβλήματα μεγαλώνοντας και ο πρώην γαμπρός μου κατέληξε αλκοολικός, ναρκομανής και να μπαινοβγαίνει στις φυλακές.

Προσπάθησα όσο μπορώ να τους διευκολύνω. Έκανα πράγματα γι’ αυτούς, που θα έπρεπε να είχαν κάνει οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Φταίω όμως, γιατί με τον τρόπο μου, τους έκανα να επαναπαυτούν και δεν τους άφησαν να παλέψουν και λίγο μόνοι, για να πάρουν τα μαθήματα και να αποκτήσουν τις εμπειρίες, που έπρεπε. Αν το πάλευαν και λίγο μόνοι, θα αποκτούσαν περισσότερη αυτοπεποίθηση, που θα τους βοηθούσε να δουν, τί είναι ικανοί να καταφέρουν μόνοι.

Η υπευθυνότητα και η ικανοποίηση ότι τα κατάφερες, δεν είναι πράγματα που μπορούν να δοθούν σε κανέναν, εκτός αν να κερδηθούν από τον ίδιο.

Πηγή: mamamia.com