Νηπιαγωγείο σημαίνει «Εσένα θα παντρευτώ, μαμά». Γυμνάσιο σημαίνει «Μαμά, γνώρισα μία κοπέλα»!

Το ταπεράκι με το κολατσιό του ήταν γεμάτο, η τσάντα του έτοιμη δίπλα στην πόρτα και τα βιβλία του μέσα τοποθετημένα με σειρά μεγέθους μαζί με μία κασετίνα γεμάτη στυλό και καλοξυσμένα μολύβια.

Καθώς στεκόμουν στη μέση της κουζίνας, την τελευταία νύχτα, πριν αρχίσουν τα σχολεία, αναστέναξα βαθιά.

Η μεγάλη μέρα έφτασε.

Πλησίασα το δωμάτιό του και άνοιξα την πόρτα απαλά. Κοιμόταν ήδη σκεπασμένος μέχρι τα αυτιά και το ένα πόδι πάνω απ’ την κουβέρτα. Έσπρωξα τα σγουρά μαλλιά του από το πρόσωπό του και τον φίλησα στο μέτωπο. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα, ενώ σκεφτόμουν τη νέα του περιπέτεια, που αύριο ξεκινά.

Το μωρό μου, το πρώτο μου παιδάκι, η αγάπη μου αύριο ξεκινούσε το Γυμνάσιο.

Πόνεσα τόσο, που με έπιασε η καρδιά μου.

Θυμήθηκα εκείνη τη νύχτα πριν την πρώτη του μέρα στο νήπιο, που κλαίγοντας, αντί να χαμογελάω, τον άφησα σε εκείνη τη χρωματιστή αίθουσα με τα άλλα παιδάκια, πριν φύγω. Πόσο δύσκολο ήταν για μένα. Πριν φύγω, γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας, αλλά αυτό το χαμόγελο, αντί να με καθησυχάσει, με έκανε να κλαίω ακόμα πιο πολύ. Ήταν ψύχραιμος, δεν έψαχνε τη μαμά του ουρλιάζοντας να τον πάρει να φύγουν. Έκανε φιλίες αμέσως και εμένα με έγραψε. Αλλά εγώ πονούσα. Πονούσα, που έπρεπε να τον αποχωριστώ. Πόσο δύσκολο ήταν να αφήσω το χεράκι του και να τον αφήσω να πετάξει μόνος του για πρώτη φορά.

Αυτό, που δεν ήξερα τότε ήταν, ότι την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, είχα ένα δώρο στα χέρια μου: το δώρο του χρόνου.

Τη μέρα, που τον έστειλα στο νηπιαγωγείο, η σχολική του σταδιοδρομία ξεκινούσε. Είχα 12 ολόκληρα χρόνια μπροστά μου από εκείνη τη μέρα, για να συνηθίσω. Όμως, κάθε χρονιά, κάθε τάξη, που περνάει, έρχεται όλο και πιο κοντά στην αποφοίτηση, όλο και πιο κοντά στην εποχή, που θα μου φύγει και θα ζήσει μακριά από το σπίτι μας.

Όχι, δεν είμαι έτοιμη, παιδιά.

Εκείνος, όμως, είναι, επειδή έτσι τον έμαθα. Τον δίδαξα να είναι ανεξάρτητος και υπεύθυνος και τον βλέπω να απομακρύνεται μέρα με τη μέρα.

Έτσι είναι η τάξη των πραγμάτων.

Αλλά αυτό δεν το κάνει πιο εύκολο. Ακόμα σε πονάει να βλέπεις, ότι έχεις βοηθήσει το γιο σου, τον πρώτο σου γιο να πετάξει μακριά.

Νηπιαγωγείο σημαίνει ζωγραφιές, αθλητικά παπούτσια με φωτάκια και παιδικές δραστηριότητες όλη την ώρα. Γυμνάσιο σημαίνει χρήματα, ακριβά αθλητικά παπούτσια σε νούμερο ενηλίκων και ευθύνες.

Νηπιαγωγείο σημαίνει έχω από κοντά τη δασκάλα και τις στέλνω μηνύματα όλη την ώρα, επειδή το παιδί δυσκολεύεται να βάλει τους αριθμούς στη σειρά ή να κόψει με ακρίβεια το ανθρωπάκι γύρω γύρω.

Γυμνάσιο σημαίνει να μην ξέρεις καν τα ονόματα των καθηγητών του και να τον εμπιστεύεσαι, ότι θα σου ζητήσει βοήθεια στα μαθηματικά, αν χρειαστεί.

Νηπιαγωγείο σημαίνει γιορτούλες, εκδρομούλες και παιχνίδι.

Γυμνάσιο σημαίνει πρώτα ραντεβού, βραδινές έξοδοι και “παζάρια” να τον αφήσεις να γυρίσει μετά τα μεσάνυχτα.

Νηπιαγωγείο σημαίνει να το πηγαίνεις και να το φέρνεις σπίτι. Κάθε μέρα, είτε έχουν «μάθημα», είτε έχουν γιορτή, εκδρομή, θεατρικά, πρόβες.

Γυμνάσιο σημαίνει «Όλα καλά, μαμά. Θα γυρίσω μόνος» ή «Πώς πέρασες σήμερα;», «Μια χαρά».

Νηπιαγωγείο σημαίνει χάρτινες κατασκευές, κόλλες, γκοφρέ, ψαλιδάκια και συνδετήρες. κόλλας.

Γυμνάσιο σημαίνει project πληροφορικής και τεχνολογίας, που δεν καταλαβαίνεις καν τι ζητάνε (ευχαριστείς το Θεό, όμως, που καταλαβαίνει το παιδί σου).

Νηπιαγωγείο σημαίνει «Εσένα θα παντρευτώ, μαμά!»

Γυμνάσιο σημαίνει «Μαμά, γνώρισα μία κοπέλα».

Νηπιαγωγείο σημαίνει μπανάκι κάθε βράδυ και παιχνίδι με το αφρόλουτρο και μετά για ύπνο με βρεγμένα μαλλιά, χοντρές, χνουδωτές πιτζάμες και παραμυθάκια.

Γυμνάσιο σημαίνει «Κάνε και κανένα μπάνιο, αγόρι μου».

Νηπιαγωγείο σημαίνει δώρα στη Γιορτής της Μητέρας, όπως χειροτεχνίες γεμάτες καρδούλες και υπογραφή με το όνομα του όλο αγάπη.

Γυμνάσιο σημαίνει μια αστεία κάρτα και ένα ξερό «Σ’ αγαπώ, μαμά». Αναρωτιέσαι, πότε τα χέρια του έγιναν τόσο μεγάλα, που σε χωράνε ολόκληρη στην αγκαλιά τους.

Το νηπιαγωγείο είναι η αρχή.

Το γυμνάσιο είναι η αρχή του τέλους.

Το νηπιαγωγείο είναι το μικρό σου αγόρι.

Το γυμνάσιο είναι το μικρό αγόρι, που μπορείς ακόμα να δεις, όταν το φως πέφτει στο πρόσωπό του.

Μόνο, που τώρα, έχει μεγαλώσει.

Ξέρεις, ότι ο χρόνος σου μαζί του λιγοστεύει. Οι στιγμές, που η οικογένειά σου είναι μαζί στο τέλος της ημέρας φτάνουν στο τέλος τους.

Λες στον εαυτό σου, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι, ό, τι κι αν γίνει, θα θέλει πάντα να έρθει σπίτι.

Θυμάσαι τις δικές σου μέρες στο πανεπιστήμιο, αλλά ξέρεις, ότι δεν είναι το ίδιο.

Νιώθεις χαρούμενη για το παιδί σου, καθώς μπαίνει στην τελευταία φάση της παιδικής του ηλικίας με ενθουσιασμό και αισιοδοξία.

Αλλά, καθώς βλέπεις το τέλος του αγώνα, το φως στο τέλος του τούνελ, συνειδητοποιείς, ότι όταν φτάσεις στη γραμμή του τερματισμού, θα ξεκινήσει μια εντελώς νέα κούρσα, μία κούρσα όπου εσύ δεν θα τρέχεις πια μαζί του, παρ’ όλο που θες απελπισμένα, να είσαι και εσύ μαζί του στη γραμμή εκκίνησης.

Καθώς τον έβλεπα να φεύγει για την πρώτη του μέρα στο γυμνάσιο, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και η καρδιά μου πονούσε πιο πολύ από την πρώτη μέρα του στο νηπιαγωγείο.

Καθώς απομακρυνόταν, γύρισε και με κοίταξε. Με χαιρέτησε λέγοντάς μου «Σ’ αγαπώ», γιατί ήξερε, ότι αυτό χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή να ακούσω. Και έπειτα, έκανε έναν ξεκαρδιστικό μορφασμό, σαν να μου έλεγε «Άντε, ακόμα έξω είσαι; Μπες σπίτι», γιατί είναι έφηβος και θέλει η μαμά του να σταματήσει πια να ανησυχεί γι’ αυτόν.

Μπήκα σπίτι και με έπιασαν τα γέλια.

Γυμνάσιο, σου ερχόμαστε!

Πηγή: scarymommy.com