Η μαμά της ανιψιάς μου τη φοβίζει και τη παραμελεί. Τί να κάνω;

“Γεια σας! Μπορεί να είμαι ανύπαντρη , αλλά σχεδόν καθημερινά είναι η ανιψιά μου στο σπίτι μου !!  θα σας αναφέρω κάποιες λεπτομέρειες για να καταλάβετε…

Όταν γεννήθηκε η ανιψιά μου η μητέρα της έδωσε ”εντολές ” σε φίλους, συγγενείς , γνωστούς για το, τη θα τρώει, τη δώρα θα της κάνουν, πως θα της μιλάνε… να μην βλέπει τηλεόραση, να μην παίζει σε τάμπλετ κ.α. ακόμα και ο ήλιος πόση ώρα θα την ”εβλεπε ”.  Σαν παιδαγωγός που είναι το σεβαστήκαμε ( ήξερε καλύτερα… ) . Το παιδί απο μικρό δεν γνώριζε της γεύσεις,  (η μαμά δεν το ήθελε για να μην κάνει λυποαποθήκες !!! ) πριν το προνήπιο του έδινε το μολύβι με το αριστερό χέρι …. ( γιατί πίστευε ότι οι αριστερόχειροι γίνονται έξυπνοι !!! ).

Μετά το νηπιαγωγείο της άλλαξε σχολείο γιατί θα την ντρόπιαζε… Στο δημοτικό έτυχε να εργάζομαι κι εγώ, το παιδί πάντα το ”παρακολουθούσα ” , προσπαθούσα να καταλάβω… πείραζε όλα τα παιδιά, μέχρι τώρα που θα πάει έκτη δεν έχει καμία φίλη, καθημερινά ατημέλητη, σχεδόν βρώμικα ρούχα, τα μαλλιά της μύριζαν… Κάποια στιγμή ”δοκίμασε ” σοκολάτα ( της την έδωσε ένα παιδί )  πήγε και κρύφτηκε για να την φάει, όταν τη ρώτησα μου είπε για να μην τη δει η δασκάλα της και το πει στη μαμά της !

Οταν ερχόταν σπίτι μου έβαζε στο χέρι της αλάτι, εννοείτε κρυφά, και το έτρωγε ! Αρχισε να μου ζητάει ότι της απαγόρευε η μαμά της,  ( γλυκά- αλμυρά ) ενημέρωσα και την δασκάλα της… Εν τω μεταξύ της είχε πει ότι τα μπισκότα γίνονται απο έμβρυα… αν έτρωγε σοκολάτα δεν θα κοιμόταν….  συνέχεια την λέει χοντρή… ενώ το παιδί είναι αρκετά ψηλό και πολύ φυσιολογικό το βάρος της!!!

Απο τον Σεπτέμβρη η μικρή άρχισε να έρχεται καθημερινά στο σπίτι μου, καθόταν στον υπολογιστή, ( χωρίς να ξέρει, άνοιγε την τηλεόραση, κράταγε το τάμπλετ….προσπαθούσε να μάθει, και όλα τα έκανε βιαστικά….  είχε άγχος… ( οι ζημιές σε υλικά είναι άλλο θέμα !!! )

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ( εμπιστευτικά ) μου είπε ότι οι γονείς της χωρίζουν… μου είπε ακόμα οτι η μαμά της δεν αγαπάει τον μπαμπά της… Απο τότε η μικρή είναι όλο νεύρα… δεν μπορώ να της πω το πιο απλό… τι κάνεις ;  Εξακολουθεί να είναι ατημέλητη…

Ξέχασα να σας αναφέρω ότι η μητέρα δεν την άφηνε να πάει να παίξει ούτε με της εξαδέλφες της… πάντα να είναι μόνο του. Η ίδια δεν ήθελε να κάνει άλλο παιδί… Ο λόγος που χώρισαν; Γιατί δεν ήθελε να βλέπει τον άντρα της να πονάει το κεφάλι του! Ο αδελφός μου λόγω του ότι ελεύθερος επαγγελματίας ( πήγαινε στη δουλειά του πιο αργά) έκανε όλες της δουλειές του σπιτιού , καθώς και όταν αρρώσταινε η μικρή εκείνος ξενύχταγε στο προσκεφάλι της !

Εγω σαν θεία τι μπορώ να κάνω… πως να της συμπεριφέρομαι για να αποβάλλει το άγχος και να πάψει να είναι τόσο νευρική;  Μου είναι πολύ δύσκολο να κάνω ταξίδι να πάω σε κάποιον ειδικό !!! Θα περιμένω απάντηση σας. Σας ευχαριστώ πολύ. Μαρία“

Απαντάει η ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου  

Είναι πλέον γνωστό και παραδεκτό ότι η ανατροφή ενός παιδιού αποτελεί υπόθεση και των δυο γονιών . Σε αυτή τη κατεύθυνση είναι απαραίτητη η καλή επικοινωνία του ζευγαριού , η ενασχόληση τους με το παιδί  και φυσικά η κοινή γραμμή στη χάραξη της διαπαιδαγώγησής του..

Στην περίπτωση της ανηψιάς σας όπως φαίνεται κυρίαρχο πρόσωπο  στο μεγάλωμά της  είναι η μητέρα γιατί αναφέρεστε αποκλειστικά σε αυτήν . Αρκετές από τις πρακτικές στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού ενδεχομένως  θα τις χαρακτήριζα υπερβολικές παρότι κάποιες από τις απόψεις της μητέρας της  είναι σωστές πχ., για την αποφυγή των γλυκών , για την περιορισμένη χρήση του Η/Υ, για τις λιποαποθήκες κλπ.   Ωστόσο οι σωστές απόψεις μπορεί να διολισθήσουν στην εμμονή στο τρόπο εφαρμογής … τότε  δυστυχώς χάνουν το νόημά τους και γίνονται πηγή πίεσης και μάλιστα χωρίς να κατανοεί ένα παιδί τους λόγους .

Μου δημιουργούνται αρκετές ερωτήσεις όπως  για ποιούς λόγους η ανηψιά σας δεν έχει παρέες , γιατί πειράζει τα παιδιά  , γιατί είναι ατημέλητη (συμβαίνει κάποιες φορές ή είναι σύνηθες , φεύγει από το σπίτι έτσι ή γίνεται στο σχολείο επειδή κινείται διαρκώς… ). Το Σεπτέμβριο  θα πάει στην ΣΤ δημοτικού ,.  όμως φαίνεται ότι φοβάται τη μητέρα της και ενεργεί εν αγνοία της . Αυτό είναι το χειρότερο επακόλουθο της αυστηρότητας της μητέρας της.

Αναρωτιέμαι τι ρόλο έχει μέχρι τώρα ο πατέρας και πως διαχειρίζεται τη σχέση με τη κόρη του αλλά και με τη σύζυγό του.

Επίσης η δική σας η στάση δεν είναι ξεκάθαρη , φαίνεται ότι έχετε αναπτύξει μια ιδιότυπη συμμαχία με την ανηψιά σας όπου έχει εξασφαλίσει την ανοχή σας σε δραστηριότητες που η μητέρα της θα απαγόρευε , ωστόσο με αυτό το τρόπο δεν λύνεται κανένα πρόβλημα.

Αν θέλετε να την βοηθήσετε θα ήταν καλό να μιλήσετε αρχικά  με τον αδελφό σας για αυτά που παρατηρείτε στο παιδί και να τον προτρέψετε να κάνει μια σοβαρή συζήτηση με την σύζυγό του για την κόρη τους και τη σχέση μαζί της . Παράλληλα βρείτε την ευκαιρία να πείτε στην ανηψιά σας να αρχίσει να διεκδικεί τα θέλω της από τη μητέρα της .

Δείτε σχετικά: 10η online συνάντηση: Είμαι ανύπαντρος γονιός. Πώς να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου και πώς να φερθώ στο παιδί μου;

Τέλος αν έχετε και εσείς την άνεση συζητήστε μαζί της για το παιδί πχ. ότι θέλει να παίζει με τον υπολογιστή και με το τάμπλετ και ρωτήστε την πως να το χειριστείτε … Αν θυμώσει πείτε της ότι το παιδί πια έχει μεγαλώσει και αν βάζει διαρκείς απαγορεύσεις είναι βέβαιο ότι θα τις καταπατά πίσω από την πλάτη της σε άλλα σπίτια φίλων που μπορεί να πηγαίνει. Καλύτερα λοιπόν θα είναι να της δίνει τη δυνατότητα να τηρεί  τα όρια που η ίδια η μητέρα βάζει.

Είναι θλιβερό η σχέση του γονιού με τα παιδιά να βασίζεται μόνο στο φόβο… αυτό στερεί από τα παιδιά τη δυνατότητα  ανάπτυξης του αυτοελέγχου και της  αυτορρύθμισης που είναι  βασικές  δεξιότητες που θα το βοηθήσουν στην ανάπτυξή του.

Αυτά αποτελούν πρώτες σκέψεις σε αυτό το σημαντικό θέμα. Αν όμως συνεχίζονται τα προβλήματα ο αδελφός σας πρέπει να πάρει θέση ακόμη και αν έχει χωρίσει. Ως προς τα νεύρα που αναφέρετε ότι παρουσιάζει το παιδί μετά το διαζύγιο ενδεχομένως δικαιολογούνται λόγω της κατάστασης , όμως ίσως αποτελούν ακόμη μια ευκαιρία για συζήτηση μεταξύ  των δυο γονιών σχετικά με το παιδί τους .

Η στάση σας θα βοηθήσει  να είναι υποστηρικτική προς το παιδί , να την ακούτε ,να ενισχύετε το ρόλο και την εικόνα των γονιών της και αν σας συζητά για το διαζύγιο να την παραπέμπετε να το συζητά με τους γονείς της . Πάντα όμως θα της τονίζετε ότι οι γονείς δεν χωρίζουν ποτέ από το παιδί τους , πάντα παραμένουν γονείς , χωρίζουν μόνο σαν ζευγάρι. Φυσικά θα της επαναλαμβάνετε ότι την αγαπούν πολύ.

Αν οι διαφωνίες συνεχίζονται  θεωρώ αναγκαίο  να απευθυνθούν σε ψυχολόγο .

Αλεξάνδρα Καππάτου 
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος-Συγγραφέας
Χατζηκώστα 5 & Βασ. Σοφίας
1ος όροφος
Πλ. Μαβίλη TK 115 21
Τηλέφωνο 1:(+30) 210 64 522 54
Τηλέφωνο 2: (+30) 210 64 557 51
Web: http://www.akappatou.gr/

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!