Η μαμά μου είναι ένα τέρας γιατί μας πήρε απ’ τον μπαμπά μου!

Οι γονείς μου χώρισαν πρίν μερικά χρόνια. Τσακωνόντουσαν αρκετά. Νιώθω άσχημα για τον μπαμπά μου γιατί προσπαθούσε να ηρεμήσει τα πράγματα, αλλά δεν μπορούσε. Η μαμά μου είπε στο μικρό μου αδερφό και σε μένα ότι θα είμαστε καλύτερα χωρίς το μπαμπά , κάτι το οποίο δεν συνέβη. Εκείνη κράτησε το σπίτι και το σκύλο, και επίσης την επιμέλεια μας. Τον μπαμπά μας τον βλέπουμε δύο φορές το μήνα. Ποτέ δεν περάσαμε καλά , όπως μας είχε υποσχεθεί. Νιώθω ότι με αγνοούν γιατί ο αδερφός μου έχει πρόβλημα άγχους και θυμού, κάτι που κάνει τη μαμά μου να του δίνει 99% προσοχή 24 ώρες το 24ωρο.

Κλαίω συνέχεια στο δωμάτιο μου γιατί δεν μπορώ να της μιλήσω. Μερικές φορές κλαίω ξαφνικά και γίνεται έξαλλη γιατί δεν ξέρω πως να εκφραστώ. Μερικές φορές κλαίω γιατί απλά χρειάζομαι χρόνο μαζί της και λέει ότι ζηλεύω. Εξαιτίας όλων αυτών , περνάω χρόνο με τη θεία μου και τα ξαδέρφια μου που είναι στην ηλικία μου. Το σπίτι τους έχει ένα υπέροχο περιβάλλον και νιώθω ότι μπορώ να τους πω τα πάντα. Το Μάιο, έμαθα ότι η μαμά μου έπρεπε να πάει σε ένα γάμο την ημέρα των γενεθλίων μου, και αυτό με στεναχώρησε πολύ. Το είπα στη θεία μου και στα ξαδέρφια μου, και με έκαναν να νιώσω καλύτερα. Μου πήραν τούρτα και μου τραγούδησαν τα χρόνια πολλά.

Στα γενέθλια μου η μαμά μου συνήθιζε να καλεί την αδερφή της και τα ξαδέρφια μου , αλλά τα τελευταία δύο χρόνια καλεί το φίλο της. Νιώθω άβολα μαζί του και σήμερα που μου είπε ότι θα ερχόταν, άρχισα να κλαίω και πήγα στο δωμάτιο μου. Εκεί έμεινα όλη τη μέρα. Γίνεται έξαλλη κάθε φορά που κλαίω και δεν ξέρω πως αλλιώς να εκφραστώ. Όταν με βλέπει, ειναι σαν ένα «μεγάλο, τρομακτικό τέρας»  το οποίο δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Ο φίλος της καπνίζει κι αυτό, το μισώ. Με αγνόησε όταν πρωτογνωριστήκαμε και όταν έρχεται κλειδώνομαι στο δωμάτιο μου. Είναι πολύ αδύνατος και δίπλα του νιώθω το πιο χοντρό άτομο στον κόσμο (έχω κιλά παραπάνω).

Μερικές φορές νιώθω ότι η θεία μου νοιάζεται περισσότερο για εμένα όταν νιώθω άσχημα, με παρηγορεί, αλλά η μαμά μου, με μισεί όταν κλαίω. Τί να κάνω;

Αγαπητή μικρή φίλη,

Δεν λες πόσο χρονών είσαι, αλλά θεωρώ ότι είσαι στην εφηβεία. Νομίζω ότι είναι υπέροχο ότι έχεις γράψει με ακρίβεια τι ακριβώς νιώθεις, χρειάζεται κουράγιο και γνώση. Νιώθω άσχημα που έχουν χωρίσει οι γονείς σου. Πάντα υπάρχουν δύο πλευρές στο χωρισμό, και είναι σημαντικό και η μαμά σου αλλά και ο μπαμπάς σου να αναλάβουν την ευθύνη τους. Αλλά τίποτα απο όλα αυτά δεν είναι δικό σου λάθος ή πρόβλημα.

Είμαι σίγουρη ότι η μαμά σου είχε αρκετές ιδέες για να περνάτε όμορφα και να κάνετε πράγματα μαζί, αλλά στην ζωή μερικές φορές βρίσκουμε εμπόδια στα όνειρα και στα σχέδια μας. Ίσως αργότερα που θα μπορείς να επικοινωνήσετε καλύτερα , να μπορείς να της θυμίσεις ότι θα ήθελες να περάσετε όμορφα : ίσως να μην έχει συνηδειτοποιήσει πόσο σημαντικό είναι αυτό για εσένα. Μερικές φορές οι μεγάλοι ξεχνάνε τι είναι σημαντικό για τα παιδιά τους γιατί είναι πολύ απασχολημένοι με το να κάνουν ότι θεωρούν καλύτερο.

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να πείς στη μαμά σου πως νιώθεις, και γιατί νιώθεις άβολα με το φίλο της, και δεν αν μπορείς να βρείς μια μέση λύση – ίσως δηλαδή να καπνίζει λιγότερο ή καθόλου στο σπίτι και ίσως καλό θα είναι να προσπαθήσεις να κάνετε πράγματα μαζί. Ίσως στα επόμενα γενέθλια σου , να μπορείς να οργανώσεις κάτι και να καλέσεις όποιον θές.

Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο. Αλλά όταν έχεις να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά και εκείνη φαίνεται ένα «μεγάλο, τρομακτικό τέρας» δεν υπάρχει χώρος για κουβέντα. Προσπάθησε να βρείς μια στιγμή που θα είστε καλά, με ηρεμία, και τότε πες της πως θα ήθελες να περάσεις πειρσσότερο χρόνο μαζί της και να κάνετε πράγματα.

Εάν νιώθεις ότι δεν μπορείς να της το πείς απευθείας, τότε γιατί να μην το γράψεις;  Μπορείς να εκφραστείς μέσα απο τα γραπτά. Συνήθιζα και εγώ όταν ήμουν έφηβη να γράφω στους γονείς μου , γιατί γινόμουν πολύ αισθηματική όταν μιλούσαμε απο κοντά.

Είναι δύσκολο να έχεις έναν συγγενή «που καταλαμβάνει όλο το συναισθηματικό ράφι». Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι αυτό θα αλλάξει γιατί η δυναμική της οικογένειας συνήθως παραμένει κολλημένη. Αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι ( το υπόσχομαι) γιατί μια μέρα θα φύγεις απο το σπίτι  και διαφορετικά μέρη της προσωπικότητας σου θα βγούν γιατί θα είσαι σε διαφορετικές καταστάσεις με κόσμο που δεν είναι οικογένεια σου. Δεν θα σε καθορίζει η οικογένεια σου.

Ελπίζω ότι αν μιλήσεις στη μαμά σου για το πως νιώθεις, θα μπορεί να βρεί μια ισορροπία. Στοιχηματίζω ότι και εκείνη είναι μπερδεμένη και δεν ξέρει πως να σε βοηθήσει. Ίσως να νομίζει ότι δεν την συμπαθείς. Αλλά είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι δεν είσαι υπεύθυνη γι αυτήν ή για τον τρόπο που νιώθει – δεν είναι δική σου ευθύνη να την κάνεις ευτυχισμένη.

Είναι πολύ όμορφο ότι έχεις τη θεία σου και τα ξαδέρφια σου – σε μεγάλες οικογένειες είναι συνηθισμένο να λαμβάνεις ότι χρειάζεσαι απο διαφορετικούς ανθρώπους, ή πως να τα πηγαίνεις μαζί τους , κάτι το οποίο είναι καλό να μάθεις. Ένα άτομο σπάνια θα σου δώσει όλα όσα θες.

Δεν πρέπει να ντρέπεσαι επειδή κλαίς. Ελευθερώνει τις ορμόνες του άγχους – ίσως να καταλαβαίνεις ότι νιώθεις καλύτερα μετά απο το κλάμα. Η μαμά σου ίσως νιώθει αβοήθητη όταν κλαίς.

Πηγή: https://www.theguardian.com/