Είναι λάθος να προδικάζεις το μέλλον του παιδιού σου!

Όλοι μας έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση. Το παιδί σου συμπεριφέρθηκε άσχημα σε μια οικογενειακή συγκέντρωση και εσύ ξαφνικά έκανες άλμα ετών στο μέλλον όπου το βλέπεις να κάνει τα ίδια λάθη στην ενήλικη ζωή του, πολλαπλασιασμένα επί 10. Ή η κόρη σου, που δεν έχει καν πατήσει την εφηβεία, δεν τα πάει καλά σε κάποια μαθήματα και αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν θα μπορέσει να αποφοιτήσει από το Λύκειο και να βρει και καμιά δουλειά στο μέλλον.

Το να προδικάζεις το μέλλον του παιδιού σου, είναι ένα από τα πιο αρνητικά και πιθανώς καταστροφικά πράγματα που μπορείς να κάνεις σαν γονέας. Το να προδικάσεις ότι μια πράξη ή συμπεριφορά θα οδηγήσει σε ένα άσχημο μέλλον δεν είναι το ίδιο με το να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει ένα πρόβλημα και να βρεις τρόπους να το λύσεις ώστε να βοηθήσεις το παιδί σου. Γιατί προδικάζεις; Έχεις αρκετά πράγματα να σε απασχολούν στο παρόν – γιατί προσθέτεις και άλλα με το να ανησυχείς για το μέλλον;

Πολλοί γονείς το κάνουν αυτό περιστασιακά. Σκέφτονται “Ο γιος μου είναι πολύ αγενής. Πως θα μπορέσει να μείνει σε μια δουλειά ή να γίνει ένας καλός σύζυγος αύριο;” Ή, “Η κόρη μου λέει συνέχεια ψέματα. Πως θα την εμπιστευθεί ο οποιοσδήποτε;” Ή ανησυχείς ότι το εσωστρεφές παιδί σου δεν θα αποκτήσει ποτέ φίλους. Είναι εύκολο να αγχωθείς όταν οι σκέψεις σου, στραφούν στο μέλλον και να πανικοβληθείς για τις προοπτικές του παιδιού σου.

Είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι το άγχος κάνει τον εγκέφαλο σου να σε ξεγελά. Σε κάνει, αντί να σκέφτεσαι το τώρα, να ανησυχείς για το αύριο. Σε κάνει να επικεντρώνεσαι στο μέλλον αντί στα πραγματικά θέματα του παρόντος. Το άγχος μπαίνει εμπόδιο στην επίλυση των προβλημάτων και παρεμποδίζει την ικανότητα σου να βοηθήσεις το παιδί σου. Δεν μπορείς να δεις καθαρά ούτε το παιδί σου ούτε τον εαυτό σου όταν νιώθεις έτσι.

Φυσικά και δεν μπορείς να βοηθήσεις σωστά το παιδί σου αν η προοπτική σου έχει διαστρεβλωθεί. Το άγχος σε κάνει πιο επικριτικό και προωθεί καταστροφικούς και ακραίους τρόπους σκέψης. Αν και το άγχος είναι εκείνο που μιλά σε αυτές τις περιστάσεις, ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί να αρχίσεις να πιστεύεις αυτά που σου λέει και να αρχίσεις να αντιδράς λες και είναι οι λογικές σου σκέψεις.

Πως δημιουργείς αυτό που φοβάσαι
Το να προδικάζεις μπορεί να σταθεί η αιτία ώστε να συμβεί αυτό που ανησυχείς ότι μπορεί να συμβεί. Κάποτε εργάστηκα με μια μαμά η οποία ανησυχούσε ότι το παιδί της θα μεγάλωνε χωρίς να έχει ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση εξαιτίας ενός δικού της βιώματος. Αυτό που έκανε, ήταν να επαινεί συνεχώς την κόρη της, με την ελπίδα ότι θα την έκανε να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό της και να αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση, από ότι η ίδια. Παρά τις καλές προθέσεις της μητέρας, η κόρη μεγάλωσε αναπτύσσοντας μια εξάρτηση από τον έπαινο και την προσοχή των άλλων, κάτι που αύξησε την ανασφάλεια της στην εφηβεία. Δεν μπορούσε σχεδόν, να νιώσει καλά για τον εαυτό της αν δεν λάμβανε συνεχώς επαίνους και προσοχή από άλλους. Είχε εξάρτηση από αυτά. Είχε μάθει να τα αναμένει. Δυστυχώς, αυτό ήταν που η μητέρα της ήθελε να αποφύγει.

Αν αυτή η μητέρα είχε παραμείνει στο παρόν, δεν θα είχε βιώσει τέτοιο άγχος και θα είχε μπορέσει να δει πιο καθαρά και αντικειμενικά το παιδί της. Θα είχε διακρίνει τι πραγματικά χρειαζόταν η κόρη της (ή τι δεν χρειαζόταν) για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Το να εφαρμόσεις ένα σχέδιο που θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί σου στο παρόν είναι αυτό που θα το ευνοήσει περισσότερο.

Η ανησυχία σε βλάπτει επειδή σου προκαλεί άγχος και σου στερεί ενέργεια. Σταμάτα και σκέψου τι θα μπορούσες να κάνεις με τον χρόνο αυτό που περνάς ανησυχώντας για το μέλλον του παιδιού σου. Συγκεντρώσου στο τι συμβαίνει τώρα. Μπορεί η συμπεριφορά του να μην σου αρέσει αλλά σίγουρα είναι πιο διαχειρίσιμη από το να προσπαθείς να βρεις λύσεις σε προβλήματα που δεν υπάρχουν ακόμα. Θυμήσου ότι δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα προκαταβολικά, απλά συγκεντρώσου στο τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή.

Αυτά είναι 5 πράγματα που μπορείς να κάνεις σήμερα, για να σταματήσεις να ανησυχείς και να συγκεντρωθείς στο ποιό είναι το παιδί σου τώρα:

1. Θυμήσου ότι τα παιδιά αλλάζουν. Θύμισε στον εαυτό σου ότι τα παιδιά μεγαλώνουν, αλλάζουν, αναπτύσσονται και ωριμάζουν. Εμπιστεύσου αυτή τη φυσική διαδικασία. Αυτό που βλέπεις στο παρόν δεν είναι απαραίτητα αυτό που θα δεις στο μέλλον. Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση αλλά η σωστή καθοδήγηση προέρχεται από το να αναγνωρίσεις τις ανάγκες τους σήμερα ώστε να κάνουν κάτι καλύτερο αύριο. Ο James Lehman λέει “να συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι με το παιδί σου” δηλαδή να συμπεριφέρεσαι στο παιδί σου σαν να είναι ήδη υπεύθυνο. Άρχισε να το αναμένεις αυτό από το παιδί σου και θα μπορέσεις να δεις την αλλαγή στη συμπεριφορά του. Σταμάτα τους φόβους και τη φαντασία να σε κατακλύσουν για να μπορέσεις να δεις το παιδί σου καθαρά και να το καθοδηγήσεις σαν γονέας χωρίς παρεμβολές και υπερβολές.

2. Πρόσεξε ώστε να καταλάβεις τα αίτια της συμπεριφοράς που βλέπεις. Η ερμηνεία μπορεί να αφορά περισσότερο εσένα παρά το παιδί σου. Ρώτησε τον εαυτό σου, “Τι βλέπω και ακούω, τι είναι μπροστά μου, ποια είναι τα γεγονότα;” αντί να φαντάζεσαι και να ανησυχείς. Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι το παιδί σου βρίσκεται στην ανάπτυξη. Αντί να αγχώνεσαι για το γιατί κάνει ότι κάνει και να προσδίδεις νόημα στις πράξεις του, θυμήσου ότι ακόμα δεν έχει μάθει πολλά πράγματα που θα το βοηθήσουν να βελτιωθεί. Η γνώση του ότι μπορείς να παρέχεις αυτή τη γνώση στο παιδί σου μπορεί να σε ηρεμίσει και να σε ωθήσει στο να κάνεις κάτι παραγωγικό. Μπορείς να το καθοδηγήσεις ώστε να κάνει καλύτερες επιλογές θέτοντας όρια, αντί να περνάς τον χρόνο σου ανησυχώντας για τις κακές επιλογές του και το τι σημαίνουν αυτές για το μέλλον του.

3. Να γνωρίζεις την διαφορά μεταξύ του τι είναι και τι νομίζεις ή σκέφτεσαι ότι είναι. Μάθε τον εαυτό σου καλά. Αυτό θα σε βοηθήσει ώστε να καταλαβαίνεις πότε προβάλεις κάποια από τα δικά σου βιώματα ή συναισθήματα στο παιδί σου. Για παράδειγμα, αν ξέρεις ότι προέρχεσαι από μια οικογένεια στην οποία υπήρχε πάντα άγχος σχετικά με την υγεία, μπορείς πιο εύκολα να καταλάβεις πότε εμποδίζεις το παιδί σου να συμμετέχει σε κάποιες δραστηριότητες εξαιτίας κάποιου πραγματικού λόγου ή επειδή σε επηρεάζει ακόμα η δική σου ανατροφή.

4. Η προκαταβολική και υπερβολική ανησυχία κάνει κακό στο μέλλον σου και κυρίως στο μέλλον του παιδιού σου. Αν συνειδητοποιήσεις ότι αυτός ο τρόπος σκέψης αρχίσει να σε κατακλύζει, σταμάτα και αναρωτήσου τα εξής:

-Ποια η πιθανότητα να συμβεί αυτό; Είναι πραγματική;
-Τι βλέπω και ακούω πραγματικά (όχι τι φοβάμαι και τι φαντάζομαι);
-Γιατί ανησυχώ για αυτό το συγκεκριμένο θέμα; Αφορά περισσότερο τον εαυτό μου ή το παιδί μου; Αν όντως υπάρχει κάτι πραγματικό σε όλο αυτό, πως να το διαχειριστώ;
o Βγάζω συμπεράσματα, υπεραναλύω, προβάλω; Ποια είναι τα γεγονότα και τι πρέπει να προσέξω;
Κάνοντας έναν απολογισμό του τι συμβαίνει μέσα σου, έχεις περισσότερες πιθανότητες να σταματήσεις να ανησυχείς και να επικεντρωθείς στο πως να επιλύσεις τα προβλήματα όπως αυτά προκύπτουν.

5. Χρησιμοποίησε τον διαλογισμό και τη συναίσθηση. Συμπεριέλαβε στη ζωή σου πράγματα που θα μειώσουν το άγχος σου και θα σε βοηθήσουν να ζήσεις στο παρόν. Αυτά μπορούν να είναι η βόλτα, η προσευχή, η γιόγκα ή απλά το να κάτσεις στον ήλιο και να χαλαρώσεις. Αυτά δεν θα σε βοηθήσουν μόνο να ωριμάσεις σαν άνθρωπος αλλά θα σε βοηθήσουν ώστε να διακρίνεις τα όρια μεταξύ εσένα και του παιδιού σου.

Το να ορίσεις τον εαυτό σου και να είσαι αυστηρά ριζωμένος/η στο παρόν, θα σου επιτρέψει να μεγαλώσεις το παιδί σου με τέτοιο τρόπο ώστε να ακμάσει στο μέλλον. “Μένω στο παρόν” σημαίνει να μην ανησυχείς για το μέλλον και να ξέρεις τι ανήκει σε εσένα και όχι στο παιδί σου. Μια τέτοια στάση ζωής και ανατροφής, μπορεί να σε βοηθήσει να δεις τι χρειάζεται το παιδί σου τώρα και να του το παρέχεις. Στο κάτω-κάτω, αυτό είναι το μόνο πράγμα πάνω στο οποίο έχεις κάποιο έλεγχο. Το να μείνεις αυστηρά ριζωμένος/η  στο παρόν θα σε βοηθήσει να δεις αν αντιδράς σε κάτι που είπε ή έκανε το παιδί σου ή σε κάτι που φαντάζεσαι ότι έκανε ή είπε, ή σε κάτι που φοβάσαι ότι μπορεί να κάνει ή να πει στο μέλλον. Πώς θα καταλάβεις το παιδί σου τώρα αν αντί για το παρόν, προσέχεις ένα άγνωστο μέλλον; 

Πηγή: http://www.empoweringparents.com/