Είμαι μόνος μπαμπάς και δεν μπορώ να πειθαρχήσω τα παιδιά μου. Τί να κάνω;

“Είμαι ένας μόνος μπαμπάς και αντιμετωπίζω προβλήματα με τη πειθαρχία των παιδιών μου. Όταν ήμουν παντρεμένος, η γυναίκα μου και εγώ μπορούσαμε να βρούμε μια κοινή φόρμα επικοινωνίας και αντιμετώπισης. Αλλά μόνος μου, δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω ότι συμβαίνει στα παιδιά μου και στην ζωή μου και απλά δεν έχω ενέργεια για άλλες διαμάχες μαζί τους. Ξέρω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, αλλά δεν ξέρω τι ή πώς να το κάνω. Τί με συμβουλεύετε;”

Απάντηση

Κάθε γονέας,παντρεμένος ή μόνος, περιστασιακά (ή συχνά) παλεύει με τη βασική πειθαρχία των παιδιών, όπως τον καθορισμό και την επιβολή ορίων, να μάθει τα παιδιά να μιλούν με σεβασμό και να διασφαλίσει ότι κάνουν τις εργασίες τους. Αλλά η εμπειρία και η παρατηρητικότητα με έπεισαν ότι κατά μέσο όρο, οι μονογονείς παιδευόμαστε περισσότερο, επειδή προσπαθούμε να κάνουμε μόνοι αυτό που είναι ήδη μια μεγάλη πρόκληση για δύο άτομα.

Ο αγώνας της πειθαρχίας για τους μονογονείς επηρεάζεται από τρεις παράγοντες. Κατ ‘αρχάς, πολλοί μόνοι γονείς αισθάνονται ένοχοι για την ταλαιπωρία των παιδιών τους που προκαλείται από ένα διαζύγιο ή χωρισμό. Δεύτερον, οι γονείς που δεν έχουν την κηδεμονία και δεν βλέπουν καθημερινά τα παιδιά τους, θέλουν να απολαύσουν κάθε πολύτιμο λεπτό μαζί τους όσο πιο ευχάριστα γίνεται. Τρίτον, είμαστε τόσο εξαντλημένοι, που ακόμα και το να στρώσουμε το τραπέζι ή να βάλουμε τα ρούχα στην ντουλάπα μπορεί να φαίνεται πολύ κουραστικό, ακόμη και σαν σκέψη. Και στις τρεις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: οι κανόνες παραβιάζονται, τα όρια ξεπερνιούνται και η πειθαρχία καθίσταται ανεπαρκής ή αντιφατική.

Τι πρέπει να κάνετε για να διορθώσετε τα πράγματα:

Επιλέξτε τις μάχες σας. Ορισμένα ζητήματα, όπως οτιδήποτε αφορά την υγεία και την ασφάλεια θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτα. Κάποια άλλα δεν αξίζουν να σπαταλήσετε την ενέργεια σας. Υπάρχει κάποιος που πραγματικά νοιάζεται για το αν το παιδί του θέλει να φορέσει μια πράσινη κάλτσα και μία πουά αντί για ένα ζεύγος;

Καθιερώστε λογικά όρια. Τα παιδιά σας δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται να ξέρουν ποιος είναι το αφεντικό. Ωστόσο, οι παράλογες προσδοκίες και απαιτήσεις κάνουν τα προβλήματα πειθαρχίας χειρότερα.

Οι συνέπειες της κακής συμπεριφοράς. “Παίρνω το κινητό σας, γιατί αγνοείτε τα μηνύματά μου,” ή “Επειδή δεν γυρίσατε σπίτι την ώρα που σας είπα την τελευταία φορά, δεν μπορείτε να βγείτε έξω με τους φίλους σας απόψε”.

Επιβάλλετε με συνέπεια αυτά τα όρια. Η ασυνεπής εφαρμογή είναι βασικά η ίδια με την μηδενική εφαρμογή. Έτσι πρέπει να παραμείνετε σταθεροί. Εκτός αν τα όρια που έχετε ορίσει είναι εντελώς τρελά, τα παιδιά σας δεν θα σταματήσουν να σας αγαπούν λόγω της εφαρμογής τους.

Κατανοήστε το παιδί σας. Ο Jane Nelsen, συν-συγγραφέας του “Θετική Πειθαρχία για τους μόνους γονείς, υποστηρίζει ότι τα παιδιά δεν συμπεριφέρονται σωστά για έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω λόγους:
• Θέλουν προσοχή.
• Θέλουν να έχουν τον έλεγχο.
• Θέλουν να σε εκδικηθούν για κάτι που έκανες.
• Είναι απογοητευμένα και θέλουν απλά να  μείνουν μόνα τους.

Προσπαθώντας να τιμωρήσετε ένα παιδί χωρίς να κατανοήσετε την αιτία για την κακή συμπεριφορά του, είναι σαν παίρνετε σιρόπι για τον βήχα ενώ πονάει το κεφάλι σας: η ενόχληση σταματά για λίγο, αλλά η αιτία παραμένει και σταδιακά χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου. Δοκιμάστε την άμεση προσέγγιση: Αν το ρωτήσετε, υπάρχει μια καλή πιθανότητα το παιδί σας να απαντήσει. Αν δεν το κάνει (ή είναι πολύ μικρό για να μπορέσει να εκφράσει με λόγια αυτό που νιώθει), κάντε του ερωτήσεις (π.χ. “Δεν έχεις κάνει την εργασία σου, επειδή θέλεις να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί σου;”).

Ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία. Ο στόχος κάθε είδους πειθαρχίας είναι να μπορούν τα παιδιά  να κάνουν καλές επιλογές όταν είναι μόνα τους. Χωρίς ένα βασικό πλαίσιο κανόνων και συνεπειών, τα παιδιά σας δεν θα μάθουν ποτέ να είναι υπεύθυνα ή να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους.

Πηγή: http://www.gazettextra.com/