Είμαι μονογονέας. Τί να πω στο παιδί μου για το γάμο;

Το τι θα πούμε σε ένα παιδί σχετικά με το γάμο δεν εξαρτάται από το τι θεωρητικά πιστεύουμε αλλά από το τι αισθανόμαστε κατά βάθος. Αυτό είναι το σημείο κλειδί που θα επηρεάσει και το παιδί.

Έτσι δεν είναι τόσο το λεκτικό περιεχόμενο της συνομιλίας μας όσο το μη λεκτικό που παίζει σημαντικό ρόλο. Για αυτό καλό είναι να δούμε και να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα μας (ιδίως τα δυσάρεστα) γιατί αυτά θα καθορίσουν και αυτό που θα προσλάβει το παιδί από εμάς.

Όσο και να του λέμε ευχαριστα και όμορφα πράγματα για τον γάμο  και την οικογένεια, αν εμείς είμαστε θυμωμένοι, φθονούμε κάτι σ’αυτό ή νιώθουμε αδικημένοι τότε αυτό θα τραβήξει την προσοχή του παιδιού το οποίο θα επικεντρωθεί σto συναίσθημα μας(θα μας ενσυναισθανθεί δηλαδή) και θα παραμερίσει το λεκτικό περιεχόμενο της συζήτησης μας.

Ο γάμος σημαίνει καταρχήν ένωση δύο ανθρώπων με σκοπό την ολοκλήρωση τους αλλά και την απόκτηση απογόνων. Είναι κυρίως θέμα ψυχικής ολοκλήρωσης-ένωσης και αγάπης μέσα από την οποία έρχεται και το δώρο του θεού που είναι το παιδί. Η οικογένεια αποτελεί το βασικό κύτταρο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Η καθιέρωση του θεσμού αυτού έγινε από τα πρώτα σχεδόν βήματα της ζωής του ανθρώπου στη γη , και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο τόσο στο κοινωνικό σύνολο όσο και στη ζωή των μεμονωμένων ατόμων.

Η ένωση σημαίνει ότι ο καθένας από τους δύο συζύγους μπορεί να υπάρχει ως ένα ανεξάρτητο και αυτόνομο πρόσωπο και επιλέγει το έτερο ήμισυ από πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για αυτόν/ή που θα οδηγήσει με τη σειρά της σε περαιτέρω ευτυχία του ζευγαριού. Η ένωση αυτή που είναι κυρίως ψυχoσυναισθηματική έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία και την γέννηση. Στον γάμο παρεμβαίνουν βεβαίως και ασυνείδητα κριτήρια όπως η εξιδανίκευση του άλλου, μία ανάγκη να αγαπήσουμε αλλά και να αγαπηθούμε γιατί ίσως δεν το είχαμε νιώσει τόσο έντονα στη παιδική μας ηλικία (ή αυτό που πήραμε σαν αγάπη ήταν λίγο) και παρατηρούνται προβλήματα που προκύπτουν από τη παιδική μας κυρίως εμπειρία και τα οποία επαναλαμβάνονται..

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποιο υγιές πρότυπο που πρέπει να περάσουμε στο παιδί μας σχετικά με το γάμο. Εξάλλου η  ελληνική οικογένεια έχει υποστεί βασικούς μετασχηματισμούς όπως από πυρηνική οικογένεια σε εκτεταμένη , διαζευγμένη ή ανασυγκροτημένη οικογένεια , από πατριαρχική οικογένεια τείνει προς συντροφικότητα, από αυτάρκες οικονομικό σύστημα έχει γίνει καταναλωτικό οικογενειακό σύστημα και από οικογένεια γέννησης πολλών παιδιών έχει φτάσει στην υπογεννητικότητα.

Αναφορικά με τους διάφορους τύπους οικογένειας που δημιουργούνται με την αλλαγή των κοινωνικών δεδομένων ή αποτελούν ήδη παραδοσιακά πρότυπα πάνω στα οποία «πατούν» οι νεότεροι άνθρωποι έχουμε τους εξής :

• την παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια , που δημιουργείται με γάμο και περιλαμβάνει γονείς και παιδιά,
• την εκτεταμένη οικογένεια που αποτελείται όχι μόνο από τους γονείς και τα παιδιά αλλά και από άλλα συγγενικά πρόσωπα(παππούς-γιαγιά,θείος κτλ),
• τις μονογονεϊκές οικογένειες που προκύπτουν από διαζύγιο ή χηρεία ή πρόκειται για ανύπαντρες μητέρες,
• τις ανασυγκροτημένες οικογένειες που προκύπτουν μετά από διαζύγια ή περιπτώσεις χηρείας και πιθανή ενσωμάτωση νέων μελών(π.χ.πατριός ή μητριά)
• και τέλος τις «λειψές» οικογένειες όπου οι γονείς χωρίς να είναι διαζευγμένοι δεν μένουν μαζί για διάφορους λόγους ή ο ένας από του δύο γονείς απουσιάζει για μεγάλο διάστημα από το σπίτι κτλ..

Αντιλαμβανόμαστε ότι η οικογένεια είναι κάτι το οποίο μεταβάλλεται και είναι δυναμικό. Βάση των παραπάνω «δυναμικών» κατηγοριών υπάρχουν μεταβολές στην εσωτερική λειτουργία της αλλά και στους ρόλους των μελών της οικογένειας.Έτσι μπορεί σε κάποια οικογένεια  τον σημαντικό ρόλο της πατρικής φιγούρας να διαδραματίζει ο παππούς, τον  ρόλο της μητρική ς φροντίδας και στοργής η γιαγιά κ.ο.κ.Επιπροσθέτως στις ανασυγκροτημένες οικογένειες έρχονται να προστεθούν πατριοί και μητριές που αντικαθιστούν τις προγενέστερες αναλόγου φύλου πατρικές ή μητρικές φιγούρες..

Η υγιής εικόνα που πρέπει να έχει ένα παιδί στο μυαλό του είναι ότι όποιος τύπος οικογένειας και να υπάρχει το βασικό της θεμέλιο είναι οι υγιείς σχέσεις μεταξύ των μελών της.Όσο πιο αυθεντικές και σταθερές είναι αυτές οι σχέσεις μεταξύ των μελών της τόσο πιο υγιής είναι η οικογένεια και τόσο πιο ευτυχισμένα είναι τα μέλη της όποια και αν είναι αυτά και σε όποια κατηγορία οικογένειας από τις παραπάνω υπάρχουν.Έτσι  αυτό που πρέπει να πούμε στο παιδί μας είναι ότι το βασικό μέλημα μιας οικογένειας είναι η αγάπη. Αν υπάρχει η αγάπη υπάρχει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθούν και θα εξελιχτούν οι σχέσεις μας..Αν δεν υπάρχει η αγάπη τότε δεν υπάρχει και πλαισιο και αργά ή γρήγορα η οικογένεια θα χάσει την έννοια της και οι υγιείς σχέσεις θα μετατραπούν σε παθολογικές με απρόβλεπτες δυσάρεστες συνέπειες για τα μέλη της.

Επόμενη σελίδα: Τί λέμε για το γάμο σε ένα παιδί ανύπαντρης μητέρας που δεν έχει γνωρίσει καθόλου τον γάμο ή σε ένα παιδί χωρισμένων γονέων που έχει ζήσει έναν «κακό» γάμο;