“Δεν εκτιμάς τίποτα!”: Αν το παιδί σου θες να σε εκτιμήσει, ενθάρρυνε το να κάνει μόνο τις δουλειές του

Ένα πρωί ο γιος μου άργησε να ξυπνήσει για το σχολείο, μπήκε στο μπάνιο να φτιάξει μαλλί (δεν γίνεται να πάει και ασουλούπωτος!) και μετά μου ζήτησε να του ετοιμάσω κάτι να πάρει σχολείο μαζί του.

«Δεν μπορώ, κολλητέ, λυπάμαι. Μείνε νηστικός, για να μάθεις». Και ξέρεις γιατί; Από χτες τον κυνήγαγα να το κάνει. Του έλεγα κάθε 5 λεπτά: “Ετοίμασε, τί θα πάρεις μαζί σου αύριο. Θα το ξεχάσεις μετά”.

«Θα το ετοιμάσω το πρωί», έλεγε. «Βαριέμαι τώρα».

“Το πρωί, τί θα πρωτοκάνεις; Έχεις να ντυθείς, να πλυθείς, να φτιάξεις και το μαλλί (μην ξεχνιόμαστε). Καλό θα ήταν να το ετοιμάσεις από βραδύς”.

Αλλά δεν το έκανε. Και δεν του ξαναείπα τίποτα.

Πιστεύω, ότι η πείνα λειτουργεί καλύτερα από το ξύλο. Το ξύλο το τρως μία, πονάς για λίγο, μετά το ξεχνάς. Ενώ το φαγητό είναι φυσική ανάγκη, άρα είναι ισχυρότατη. Έτσι, όταν το επόμενο πρωί μου ζήτησε να του το ετοιμάσω, αρνήθηκα.

Πέρα από την πλάκα, μου ήταν πολύ δύσκολο να του πω «όχι», αλλά αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθεί κάποιους κανόνες, τότε δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι εύκολο ένας κανόνας να μετατραπεί σε μία απλή “πρόταση” και να χάσει τον επιτακτικό του χαρακτήρα. Και αυτό μπορεί να φέρει την καταστροφή. Όχι λοιπόν, δεν τον βοήθησα. Είναι πιο εύκολο να πάρει το μάθημά του τώρα, που οι συνέπειες είναι λίγες.

Δεν είναι εύκολο να στείλεις το παιδί σου σχολείο μόνο με ένα φρούτο ή ένα κρουασάν τη στιγμή, που θα μπορούσες να του είχες ετοιμάσει κάτι πολύ καλύτερο. Σαν μάνα με πόνεσε, αλλά ξέρεις κάτι; Δεν ήταν η πρώτη φορά που ξέχασε να ετοιμάσει το κολατσιό του. Κάθε φορά μετά το βραδινό, κάθεται στην κουζίνα και ετοιμάζει το φαγητό του, αλλά πολλές φορές το αμελεί. Επειδή λοιπόν οι κανόνες είναι κανόνες και πρέπει να εφαρμόζονται από όλους, πήραμε και οι δύο ένα μάθημα με λίγο σκληρό τρόπο.

Υπήρξε μια εποχή, που τους ετοίμαζα εγώ το φαγητό τους. Υπήρξε μια εποχή, που έκανα τα πάντα για τα παιδιά μου και γινόμουν χαλί να με πατήσουν. Αυτές οι εποχές πέρασαν. Τώρα, που μεγάλωσαν πρέπει και αυτά με τη σειρά τους να εκτιμήσουν κάποια πράγματα.

Αν θυμώνουν με μένα; Ναι.

Αν νιώθω τύψεις καμιά φορά; Ναι.

Αν με εκτιμούν περισσότερο τώρα, που ξέρουν ότι δεν θα είμαι πάντα εκεί να τους τα ετοιμάζω όλα; Οπωσδήποτε ναι.

Φυσικά, εξακολουθώ να πιστεύω, ότι μου αξίζει παραπάνω εκτίμηση, αλλά το γεγονός, ότι δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από μένα για να τα φροντίσω και κάνουν αρκετά πράγματα από μόνα τους, με κάνει πολύ ευτυχισμένη.

Τα παιδιά μου δεν είναι τέλεια, ούτε κι εγώ. Όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας, αλλά ξέρουν, ότι, αν δεν ακολουθήσουν τους κανόνες, δεν βοηθήσουν τους εαυτούς τους και δεν με αντιμετωπίσουν με σεβασμό, δεν θα είμαι κι εγώ σωστή απέναντί τους (καινούργια παπούτσια θέλετε σαν αυτά του Κωστάκη και της Αναστασίας; Ναι καλά, ετοιμαστείτε!).

Είμαστε μια ομάδα, οπότε πρέπει να συνεργαστούμε. Θα τα βοηθήσω, μόνο αν αυτά βοηθηθούν. Το εκτιμούν, όταν τα «ξελασπώνω», τίποτα δεν μένει απαρατήρητο. Αν θέλουν να συνεχίσω να το κάνω, τότε πρέπει να είναι και αυτά σωστά με τη σειρά τους και να δείχνουν ευγνωμοσύνη.

Εκτιμάμε περισσότερο τα πράγματα, για τα οποία πασχίζουμε. Έτσι και τα παιδιά αποκτούν αυτοπεποίθηση, όταν συνειδητοποιούν, πόσο ικανά είναι. Είναι δύσκολο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και εσύ να πρέπει να αλλάξεις τακτική προκειμένου να τα διδάξεις, πώς πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να κάνουν μερικά πράγματα μόνα τους. Πρέπει να δείξεις «σκληρή αγάπη» αν θες να κάνεις υπεύθυνα παιδιά.

Δεν ήμουν πάντα καλή. Έκανα κι εγώ τα λάθη μου. Αλλά ποια μητέρα είναι τέλεια και τα κάνει όλα σωστά; Τουλάχιστον φοβούνται τη γκρίνια μου και την πείνα που τα περιμένει, αν δεν είναι συνεπή και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Να είσαι πάντα δίπλα τους, να τα καθοδηγείς και να πατάς και λίγο πόδι, όταν χρειάζεται. Μάθε τα, ότι αν δεν βοηθήσουν τα ίδια τους εαυτούς τους, τότε κανείς άλλος δεν μπορεί.

Ας μου μείνει και μένα λίγος χρόνος για τον εαυτό μου, τώρα που τα παιδιά με ξαλάφρωσαν λίγο. Μην ξεχνάς: δουλειά και εκτίμηση πάνε μαζί. Θα σε ευγνωμονούν στο μέλλον.

Πηγή: scarymommy.com