Αν το παιδί αρνείται να επικοινωνήσει με τον άλλον γονιό

Μπαίνεις στο δωμάτιό του, κρατώντας την ανάσα σου για να παραβλέψεις τη γκρίνια, το κλάμα, τα παρακάλια. Λες στο παιδί ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει ή να δεί τον μπαμπά ή τη μαμά κι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Το παιδί καταρρέει και το στομάχι σου, επίσης!

Προσπάθησες να μιλήσεις με τον/τη πρώην σύζυγο αλλά θεωρεί πως εσύ είσαι το πρόβλημα και πως έχεις επηρεάσει το παιδί, υπενθυμίζοντάς σου τη δικαστική απόφαση. Κι ενώ έχεις ευθύνη και χρέος να στηρίξεις τη σχέση του παιδιού σου με τον άλλον γονιό, το να αναγκάζεις το παιδί είναι ένας ρόλος που δεν ταιριάζει σε έναν γονιό, σωστά; Αν έχεις κουραστεί και αγχωθεί, δες τι επιλογές έχεις και τι μπορείς να κάνεις!

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένα παιδιά δεν θέλει να περάσει χρόνο με τον άλλον γονιό ή να του/της μιλήσει. Μπορεί να νιώθει άβολα που κάποιος το αναγκάζει να διακόψει το πρόγραμμα και τη καθημερινότητά του για να δεί τον μπαμπά ή τη μαμά του επειδή έτσι πρέπει. Αν για παράδειγμα το παιδί παίζει ή ακούει μουσική κι εσύ μπαίνεις μέσα και του λες «Πρέπει να πάρεις τηλέφωνο τον μπαμπά σου» είναι λογικό να αντιδρά. Πρίν λοιπόν ρίξεις την ευθύνη στον άλλο γονιό, καλύτερα να δείς πιο βαθιά το θέμα.

Μίλα με το παιδί και προσπάθησε να καταλάβεις, τη ρίζα του προβλήματος. Μπορείς για παράδειγμα να του πείς «Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο για σένα να μιλάς με τον μπαμπά (ή τη μαμά) στο τηλέφωνο αλλά είναι σημαντικό και πρέπει να βρούμε τρόπο να το κάνουμε». Αν δεί την επικοινωνία με τον άλλο γονιό ως επιλογή και όχι ως υποχρέωση, ίσως να αντιδράσει καλύτερα την επόμενη φορά. Εξήγησέ του πως τώρα που τα πράγματα έχουν αλλάξει μέσα στην οικογένεια, το να είναι ο ένας μέρος της ζωής του άλλου, είναι κάτι για το οποίο πρέπει να δουλέψετε όλοι.

 Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν πρέπει να επικαλεστείς τη δικαστική απόφαση ή να την αναφέρεις στο παιδί. Μην πείς δηλαδή «Πρέπει να δείς τον μπαμπά γιατί έτσι όρισε το δικαστήριο» διότι μια τέτοια πρόταση που υποδηλώνει εξαναγκασμό, ότι δηλαδή κάποιος άλλος έχει αποφασίσει για εκείνο, μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει αβοήθητο και εκτός ελέγχου. Αυτό που έχει ανάγκη να ακούσει το παιδί είναι πόσο σημαντικό είναι να περνάει χρόνο και με τους δύο γονείς, είτε αυτό σημαίνει ένα τηλεφώνημα την  εβδομάδα ή μια διωρη βόλτα στο πάρκο κλπ. Εξίσου σημαντικό είναι να του πείς ότι αναγνωρίζεις πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό για εκείνο και πως όταν οι γονείς χωρίζουν, πολλά αλλάζουν για τα παιδιά και οι αλλαγές αυτές δεν είναι πάντα ευχάριστες. Διαβεβαίωσε το παιδί πως με τον καιρό, τα πράγματα θα καλυτερεύσουν!

Για να βρείς λύση στο πρόβλημα, θα πρέπει να ακούσεις πραγματικά το παιδί, να μάθεις τι είναι αυτό που δεν του αρέσει στην επαφή του με τον άλλον γονιό. Αν για παράδειγμα το παιδί σου πεί ότι βαριέται στο σπίτι της μαμάς γιατί δεν έχει τι να κάνει, την επόμενη φορά πήγαινε το παιδί στη μαμά του μαζί με κάποια επιτραπέζια για να παίξουν οι δυο τους και να τα αφήσει εκεί ώστε να ξαναπαίξουν την επόμενη φορά.

Αν τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά, μπορείς να ρωτήσεις το παιδί «Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από το σπίτι της μαμάς/του μπαμπά, ποιο θα ήταν αυτό;». Έχε στο νού σου ότι τα οφέλη του να βάζεις το παιδί στη διαδικασία να βρεί τη λύση, είναι διφορούμενο. Από τη μία θα το φέρεις σε δύσκολη θέση όμως από την άλλη, έτσι το παιδί παίρνει τα πρώτα του μαθήματα ζωής. Επομένως, δες το σαν ευκαιρία να διδάξεις στο παιδί πως ό,τι δεν μπορούμε να αλλάξουμε, δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε και να το διαχειριστούμε!

Μια άλλη πρόταση είναι να συνδέσεις αυτό το «δυσάρεστο» γεγονός για το παιδί, με κάτι ευχάριστο.  Αν για παράδειγμα το παιδί γυρίζει από το σχολείο και είναι κουρασμένο, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσει κατευθείαν με τον άλλον γονιό.  Καλό θα ήταν να το καθίσεις κάτω να μιλήσετε να φάτε να το προετοιμάσεις για την επικοινωνία του με τον μπαμπά ή τη μαμά και τότε να έρθει σε επαφή μαζί του/της. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα έχει θέματα να συζητήσει με τον άλλον γονιό αφού μόλις γύρισε από το σχολείο άρα κάτι καινούριο έχει να μοιραστεί και είχε και τον απαραίτητο χρόνο να ξεκουραστεί και να προετοιμαστεί. Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις, μπορείς να παίξεις με το παιδί, να μιλήσετε, να δείτε κάποια ταινία και μετά να το φέρεις σε επαφή με τον άλλον γονιό ώστε η μετάβαση να γίνει πιο φυσιολογικά.

Αν παρ’ όλα αυτά η κατάσταση συνεχίζεται, μην το βάζεις κάτω. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στις αλλαγές. Το πιο σημαντικό όμως από όλα, είναι να περάσεις το μήνυμα ότι στηρίζεις τη σχέση του με τον άλλον γονιό. Αν το παιδί διαισθανθεί ότι εσύ δεν έχεις πρόβλημα να έρχεται σε επαφή με τον μπαμπά ή τη μαμά του, τότε το πιο πιθανό είναι να μην έχει πρόβλημα ούτε το παιδί.  Αν ούτε τότε αποδίδουν όλα αυτά, καλό θα ήταν να ξαναμιλήσεις με τον άλλον γονιό για να καταλάβεις τι γίνεται και τι είναι αυτό που απωθεί το παιδί, θυμίζοντάς του ότι το να το σέρνεις, με το ζόρι στη πόρτα ή στο τηλέφωνο για να τον δεί ή να του μιλήσει, δεν κάνει καλό σε κανέναν.

Σε περίπτωση που η κατάσταση είναι ακραία, καλό θα ήταν να δείς κάποιον ειδικό ή δικηγόρο που θα σε ενημερώσει για τις δυνατότητές σου. Θυμήσου  μόνο πως το να καταφύγεις σε δικηγόρο, πρέπει να είναι η ύστατη λύση και όχι η πρώτη και πως πρίν φτάσεις ξανά στο δικηγορικό γραφείο, σκέψου αν έχεις πραγματικά εξαντλήσει όλους τους τρόπους για να ενισχύσεις τη σχέση του παιδιού με τον πατέρα ή τη μητέρα του!

Πηγή: Divorceandchildren.com