Το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο κι ας διαλέξει ό,τι θέλει στη ζωή του

Νομίζω δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο από εμένα, να μιλήσει για το γράψιμο, τη μεγάλη μου αγάπη. Μια αγάπη που ξεκίνησε από όταν ήμουν 7 ετών οπότε και δημοσιεύτηκε το πρώτο μου άρθρο σε συνδρομητική εφημερίδα ενώ το πρώτο μου βιβλίο, το έγραψα σε ηλικία 11 ετών. Μπλε τετράδια, άπειρα μολύβια, γόμες και χαρτιά  ήταν η ζωή μου, ο τρόπος να μου κάνω παρέα, να χαίρομαι και να λυπάμαι. Κανείς φυσικά δεν φανταζόταν, αυτή μου την εξέλιξη, ούτε καν εγώ. Γι’ αυτό έχω έναν λόγο παραπάνω να πιστεύω πραγματικά ότι -παρ’ όλο που δεν το είδα ποτέ σαν δουλειά-δεν υπάρχουν επαγγέλματα με ζήτηση και με μή ζήτηση. Υπάρχουν επαγγέλματα με αγάπη και χωρίς αγάπη. Ειδικά στις μέρες μας που η επιβίωση έχει μπει πάνω από τα θέλω μας.

“Τη συγγραφή δεν τη μαθαίνεις, είναι ταλέντο” λένε. Και όντως έτσι ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Σήμερα, το ταλέντο και η αγάπη για το γράψιμο συνεχίζουν να είναι προϋπόθεση όμως υπάρχουν βιβλία που βοηθούν ένα παιδί με κλίση στη συγγραφή. Του δίνουν δηλαδή το έναυσμα να εκφραστεί στο χαρτί, να γίνει πιο περιγραφικό. Μες από στοχευμένα ερωτήματα, σκίτσα και λέξεις-κλειδιά, του εξάπτουν τη φαντασία και μες από συγκεκριμένα βήματα, το μαθαίνουν να αφηγείται στο χαρτί. Ένα από αυτά είναι και το “Μπλοκ Ιδεών-οι δικές μου ιστορίες” από τις εκδόσεις Πατάκη. 

Πρόκειται για έναν πολύτιμο οδηγό για τα παιδιά που θέλουν να γίνουν συγγραφείς ή που απλά θέλουν να μάθουν να εκφράζονται, που τα μαθαίνει να φαντάζονται, να εκφράζονται, να αποτυπώνουν στο χαρτί αυτό που αισθάνονται, να είναι ευέλικτα και κυρίως τα βοηθάει να βρουν το ύφος και τη δική τους, προσωπική ταυτότητα. Επιπλέον περιλαμβάνει αποσπάσματα βιβλίων από γνωστούς συγγραφείς για μεγαλύτερη έμπνευση και γνώση. Εννοείται φυσικά πως όλοι οι συγγραφείς και δημοσιογράφοι, γενικά όλοι όσοι ασχολούμαστε με το γράψιμο, κυκλοφορούμε πάντα με ένα σημειωματάριο στη τσέπη. Εγώ έχω πάντα ένα μπλοκάκι μπροστά μου ή στη τσάντα μου για να γράφω ότι μου έρθει εκείνη τη στιγμή και δεν θέλω να ξεχάσω μετά, ακόμα και στο κομοδίνο δίπλα απ’ το κρεβάτι μου, υπάρχει πάντα ένα σημειωματάριο.

Για τον λόγο αυτό, υπάρχει και “Το σημειωματάριο του επίδοξου συγγραφέα” επίσης από τις εκδόσεις Πατάκη που ζητάει από το παιδί να γράψει τη γνώμη του για μια ταινία ή συναυλία ή για κάτι που το στενοχώρησε ή να γράψει μια είδηση τύπου ρεπορτάζ και γενικότερα του αναθέτει τη πιο δύσκολη αποστολή: Να του ξεδιπλώσει τη ψυχή. Και όπως λέει και μία από τις συγγραφείς του, η Σούζι Μόργκενστερν “Καμιά φορά ίσως έχουμε ανάγκη από μια μικρή βοήθεια ώστε να ΘΕΛΟΥΜΕ να κάνουμε κάτι”. Δεν αρκεί δηλαδή πάντα από μόνη της η θέληση, πρέπει και κάτι να σε βοηθήσει να θελήσεις.

Μην ξεχνάμε φυσικά και το βιβλίο “Αλλόκοτες ιστορίες” του Φίλιππου Μανδηλαρά και της Ελένης Κατσαμά από τις εκδόσεις Πατάκη, που βοηθάει το παιδί να δει πίσω από τα αντικείμενα, του εξάπτει τη φαντασία και του μαθαίνει να “παίζει” ανάμεσα στη κυριολεξία και τη μεταφορά, βασικό εργαλείο για τη δημιουργία μυθοπλασίας. Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο δημιουργικής γραφής που καλεί τα παιδιά να γράψουν δίνοντάς τους τις προδιαγραφές , τις λέξεις αλλά και συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

Επιπλέον, στο τέλος του βιβλίου, υπάρχει τετράδιο δημιουργικής γραφής το παιδί μπορεί να γράψει τη δική του ιστορία με τις λέξεις που του δίνονται κάθε φορά, ώστε το παιδί να εξασκηθεί σε αυτό που έχει διαβάσει και να γράψει τη δική του ιστορία με ό,τι έμαθε εκείνη τη στιγμή αλλά και με ό,τι φαντάστηκε!

Όλα τα παραπάνω βιβλία, εκτός από έμπνευση και φαντασία, προσφέρουν άριστη γνώση της Ελληνικής γλώσσας καθώς εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό του. Επιπλέον μες από τη δημιουργία φανταστικών κόσμων, το μαθαίνουν να είναι αυτόνομο και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις, όπως θα τις διαχειριζόταν και σε έναν κόσμο φανταστικό.

Το ευτύχημα είναι ότι τα βιβλία αυτά ήρθαν σπίτι μας τη στιγμή που ο Γιώργος, έφτιαξε το πρώτο του βιβλίο και αφού μου το έφερε να το δω, δήλωσε μπροστά σε όλους, πως θέλει να γίνει συγγραφέας. Τον κοιτούσαμε με ανοιχτό το στόμα και ύστερα όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μου. Έχει πάρει επιρροές από εμένα ή το λέει έτσι, μέχρι να διαλέξει κάτι άλλο που θα του αρέσει πιο πολύ; Δεν ξέρω. Το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο κι ας διαλέξει ό,τι θέλει στη ζωή του.

Εγώ σαν μαμά του, οφείλω να του δώσω τα εργαλεία να εξελίξει αυτό που ο ίδιος διάλεξε να αγαπά και κυρίως, να του μάθω την Ελληνική γλώσσα. Τη πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου. Κι όπως γράφει και ο Γιώργος “Κάποτε ήταν ένα λεμόνι που δεν το ζούλαγε κανείς”. Μήπως ήρθε η ώρα να “ζουλήξουμε” τα παιδιά μας, να βγάλουμε τον δικό τους χυμό;

*Το παραπάνω άρθρο, αποτελεί κομμάτι της συνεργασίας μας, με τις Εκδόσεις “Πατάκη”. Στο Singleparent.gr, διαλέγουμε τις εταιρίες που συνεργαζόμαστε με σεβασμό στην εμπιστοσύνη σας, και χρησιμοποιούμε τη φωνή μας, μόνο για πράγματα που μας αρέσουν και θεωρούμε ότι έχουν κάτι να σας προσφέρουν.

Σύνταξη-Επιμέλεια κειμένου: Κυριακή Χαριτάκη
Photo Credit (non product): Singleparent.gr
©Singleparent.gr copyright | All rights reserved