Η Γαλλία απαγόρευσε τα κινητά στα σχολεία (και παίρνει ένα μεγάλο “ουί” από εμάς!)

Θυμάμαι τότε, το 2003, όταν πήρα το πρώτο μου κινητό τηλέφωνο. Ήταν ένα μικρούλι, ασημί Nokia 3330 (όλοι είχαν την παντόφλα, το 3310, αλλά εγώ είχα το πιο μικρό και κομψό 3330) και όλη μέρα έπαιζα φιδάκι. Αυτή ήταν κυρίως η αξία του, γιατί πολλά δεν μπορούσε να κάνει. Άντε κανένα τηλέφωνο ή sms, κάτι που όμως μας ενθουσίαζε, γιατί ήταν εντελώς καινούργιο για μας. Πόσες σχολικές ώρες είχαν περάσει με το κινητό κάτω από το θρανίο να στέλνω μηνύματα ή να παίζω παιχνίδια, αντί να προσέχω στην τάξη.

Τα τηλέφωνα σήμερα είναι πολύ πιο ικανά απ’ ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο 24 ώρες το 24ωρο, όπου κι αν βρίσκεσαι και πολλές ακόμα δυνατότητες, που αποτελούν την τέλεια απόσπαση για την προσοχή του κάθε μαθητή. Για το λόγο αυτό, ορισμένα σχολεία λαμβάνουν πλέον δραστικά μέτρα, για να ελαχιστοποιήσουν τα κρούσματα αυτά. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, τα σχολεία ελπίζουν να σταματήσουν οριστικά αυτού του είδους τα φαινόμενα.

Τα κινητά τηλέφωνα απαγορεύτηκαν στις αίθουσες διδασκαλίας σε όλη τη Γαλλία. Οι μαθητές ήδη είχε απαγορευτεί να βγάζουν τα κινητά τους από τη σχολική τσάντα κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας από το 2010. Αλλά μια νέα απαγόρευση, που θα τεθεί σε ισχύ από το Σεπτέμβριο του 2018, θα επεκταθεί στο σύνολο της παραμονής του μαθητή στο σχολικό χώρο για μαθητές κάτω των 15 ετών.

“Πλέον τα παιδιά δεν παίζουν στα διαλείμματα, όπως κάποτε, αλλά βρίσκονται διαρκώς μπροστά από μία οθόνη. Από εκπαιδευτικής άποψης αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα”, δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Jean-Michel Blanquer.

Υπάρχουν πολλά επιστημονικά άρθρα, που τονίζουν τη σημασία του παιχνιδιού για τα παιδιά. Εάν κολλήσουν στα κινητά τους και ξοδέψουν εκεί το χρόνο τους, αντί να αλληλεπιδρούν με τους συνομηλίκους τους, να κάνουν φιλίες και να παίζουν με τους συμμαθητές τους, θα υπάρξει κάποιο τίμημα στην πορεία της ζωής τους. Οι κοινωνικές δεξιότητες, ο έλεγχος των συναισθημάτων τους και των παρορμήσεών τους και η ικανότητά τους να εστιάζουν είναι μερικοί από τους πολλούς τομείς της ζωής τους, που θα μπορούσαν να επηρεαστούν αρνητικά, επειδή δεν αφήνουν στην άκρη τα κινητά τους. Ευτυχώς, που η Γαλλία ενέσκυψε στο πρόβλημα και φρόντισε να λάβει κάποια μέτρα αντιμετώπισης.

Δυστυχώς, δεν συμμερίζονται όλοι την άποψή μου. Ομάδες γονέων στη Γαλλία και μερικοί από τους εκπαιδευτικούς δεν είναι υπέρ της απαγόρευσης κι αυτό γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορείς να απαγορεύσεις κάτι τόσο…κοινό, όσο τα κινητά τηλέφωνα. Υπάρχουν παντού και είναι απαραίτητα σε περίπτωση, που συμβεί κάτι. Άλλοι διαφωνούν, επειδή πιστεύουν ότι ο κόσμος, στον οποίο ζούμε απαιτεί συνεχή επικοινωνία και πρόσβαση.

Θυμάμαι όλα εκείνα τα χρόνια, τότε που ήμουν στο Γυμνάσιο μέχρι και σήμερα, που έχουμε κάνει τα κινητά μας, σκουλαρίκια. Όταν δεν υπήρχαν τα κινητά τί έκαναν οι μανάδες μας; Ανησυχούσαν λιγότερο; Μας έδιναν από μία κάρτα για το καρτοτηλέφωνο και λίγα χρήματα παραπάνω σε περίπτωση, που συμβεί κάτι να έχουμε. Αν ήμασταν στο σχολείο και χρειαζόμασταν κάτι, πηγαίναμε στο γραφείο των καθηγητών και ζητούσαμε από τη γραμματέα να καλέσουμε σπίτι μας. Ωραία και καλά. Στα διαλείμματα παίζαμε σαν τα λυσσασμένα και το μεσημέρι, που σχολάγαμε, είτε γυρνάγαμε στην ώρα μας, είτε αργούσαμε, η μαμά μας πάντα μας περίμενε στην εξώπορτα.

Φυσικά, ακόμα και με το μέτρο αυτό, οι περισσότεροι μαθητές  θα συνεχίσουν να παίρνουν τα τηλέφωνά τους στο σχολείο. Το να μαζεύουν οι καθηγητές στην αρχή της μέρας τα κινητά όλων των μαθητών και να τους τα ξαναδίνουν στο σχόλασμα δεν είναι και η πιο βολική-αποτελεσματική λύση. Ούτε δυστυχώς έχουμε στην Ελλάδα ερμάρια, για να κλείνουν οι μαθητές τα κινητά τους εκεί. Οπότε, έχουμε καιρό μέχρι να βρούμε πώς θα το «φτιάξουμε» εδώ.

Όποιο μέτρο κι αν εφαρμοστεί πάντως, νομίζω ότι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε στο ότι ο μικρότερος χρόνος στις οθόνες των κινητών είναι σημαντικός για την κοινωνική, συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο το μέτρο της Γαλλίας μου φαίνεται ως ένα πολύ θετικό βήμα.

Πηγή: scarymommy.com