3 διάσημοι δάσκαλοι που πέρασαν στην ιστορία

Όλοι οι δάσκαλοι περνούν στην ιστορία, καθώς τα φώτα τους, περνάνε στα παιδιά μας σε όλο το υπόλοιπο της ζωής τους. Παρακάτω, θα βρείτε τους 3 πιο διάσημους δασκάλους που με το τρόπο και το έργο τους, καινοτόμησαν και ανέβασαν τη παιδεία, ένα σκαλί πιο πάνω.

Anne Sullivan

Πολλοί γονείς πιθανότατα είδαν κάποια στιγμή στα μάτια ενός από τους δασκάλους του παιδιού τους, εκείνον το δάσκαλο-θαύμα, που με το δικό του μοναδικό τρόπο πέτυχε, εκεί, που οι άλλοι δάσκαλοι απέτυχαν. Η φράση «θαυματουργή εργάτης» ειπώθηκε για πρώτη φορά από τον Mark Twain, για να περιγράψει ένα συγκεκριμένο άτομο. Η φράση αυτή είναι ακόμα και σήμερα συνώνυμη του ονόματός της. Αυτό το άτομο είναι η Anne Sullivan, δασκάλα της Helen Keller.

Ήταν μόλις 20 ετών, όταν προσελήφθη, για να διδάξει την κωφή και τυφλή, Helen Keller το 1887. Η ίδια η Anne Sullivan υπήρξε τυφλή τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Σπούδασε μαθηματικά, επιστήμες και ιστορία στο ίδρυμα Πέρκινς για τυφλούς και ήταν ο διευθυντής της Σχολής, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο εφευρέτης του τηλεφώνου, που την πρότεινε στην οικογένεια της Keller, μιας και ήταν πρώην μαθήτρια της Σχολής. Έμαθε τη γραφή Μπράιγ και μετά από εγχείρηση ξαναβρήκε την όρασή της, η οποία αποκαταστάθηκε εντελώς λίγο πριν αναλάβει τη νέα της μαθήτρια. Αναμφισβήτητα, η μερική τύφλωση της Sullivan τη βοήθησε να διεισδύσει με μεγαλύτερη ευκολία στον κλειστό κόσμο του μικρού κοριτσιού και να δημιουργήσουν μία φιλία, που κράτησε 49 ολόκληρα χρόνια.

Η Keller ήταν μόλις 7 ετών, όταν την ανέλαβε η Sullivan. Άρχισε να τη διδάσκει σχηματίζοντας στη νοηματική τις λέξεις διαφόρων αντικειμένων στην παλάμη της μικρής Helen. Η πρώτη λέξη, που προσπάθησε να της διδάξει ήταν η λέξη «κούκλα», επειδή της είχε φέρει μια κούκλα για δώρο. Για παράδειγμα, η Sullivan τοποθετούσε το χέρι της μικρής της μαθήτριας κάτω από τρεχούμενο νερό και παράλληλα συλλάβιζε τη λέξη νερό. Ήθελε να την κάνει να ταυτίσει κάθε αντικείμενο με τη λέξη. Μέσα σε 6 μήνες, η Keller είχε μάθει 625 λέξεις και είχε μεγάλη δίψα να συνεχίσει να μαθαίνει.

Η Sullivan έπεισε τους γονείς του κοριτσιού να τη στείλουν στη Σχολή Perkins και από εκείνη τη στιγμή παρέμεινε φίλη της μέχρι το θάνατό της το 1936. Η Helen Keller έζησε μια μακρά ζωή ως επιτυχημένη και εμπνευσμένη συγγραφέας, λέκτορας και ακτιβίστρια. Τίποτα από αυτά δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την Anne Sullivan, τη γυναίκα, που πάντα θα θυμόμαστε ως “θαυματουργή εργάτης”. Το 1957 η ζωή της έγινε ταινία με τίτλο «The miracle worker (Τα χρόνια στο σκοτάδι)».

Maria Montessori

Μέχρι στιγμής, έχουν υπάρξει πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις στην εκπαίδευση εντός της σχολικής τάξης. Μερικοί δίνουν μεγάλη σημασία στην πειθαρχία και σε μια πιο αποστασιοποιημένη σχέση δασκάλου-μαθητή. Άλλοι πάλι είναι υπέρ μιας πιο ανοικτής προσέγγισης. Μια από τις πιο καινοτόμες και σημαντικές εκπαιδευτικές φιλοσοφίες του 20ού αιώνα αναπτύχθηκε και προωθήθηκε από μια δασκάλα, το όνομα της οποίας έχει γίνει σύμβολο ενός συγκεκριμένου τρόπου εκπαίδευσης και της οποίας το όνομα εξακολουθεί να είναι ένας εξέχων τύπος σχολείου: η Maria Montessori.

Γεννημένη στην Ιταλία το 1870, η Maria Montessori ήταν ξεχωριστή από τα πρώτα της βήματα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, από όπου αποφοίτησε ως η πρώτη γυναίκα γιατρός της πατρίδας της. Λόγω της αξιόλογης επίδοσή της, λίγο μετά την αποφοίτηση της διορίστηκε καθηγήτρια του πανεπιστημίου. Η αγάπη της για τη διδασκαλία και τα παιδιά, όμως, ήταν πάνω απ’ όλα. Το 1907 άνοιξε ένα κέντρο παιδικής φροντίδας στη Ρώμη, που το ονόμασε «Casa del Bambini» (Παιδικό Σπίτι), κάτι, που της επέτρεπε να εφαρμόζει τις εκπαιδευτικές της θεωρίες.

Σύμφωνα με τη Montessori, το καλύτερο όπλο, που χρειάζονται τα παιδιά, για να εξελιχθούν σε θετικά στελέχη της κοινωνίας είναι η αγάπη προς αυτά. Στην αρχή ασχολήθηκε περισσότερο με παιδιά με νοητική καθυστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.  Έφτιαξε παιδαγωγικό υλικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού για όλα τα μαθήματα, που αφορούσαν τη μόρφωσή του. Δημιούργησε εποπτικά μέσα διδασκαλίας και παιδαγωγικό υλικό, για να γίνονται μέσω των αισθήσεων κατανοητά τα μαθήματα του σχολείου. Η πρώτη από τις θεωρίες της ήταν η ιδέα, ότι τα παιδιά ουσιαστικά διδάσκουν και όχι ο δάσκαλος. Η πρωταρχική ευθύνη του καθηγητή είναι να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για μάθηση και να δώσει στα παιδιά τη σπίθα, που χρειάζονται, για να αναπτυχθούν φυσικά. Έδωσε τη δυνατότητα στα παιδιά να κινούνται και να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και όχι να κάθονται ακίνητα κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας. Ασχολήθηκε με όλα τα παιδιά και όχι μόνο με εκείνα με νοητική καθυστέρηση και όλα τα παιδιά της άκμασαν κάτω από το σύστημά της.

Αυτό, που αποκαλείται μέθοδος Montessori, ήταν μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία και σύντομα εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Αν και στις Ηνωμένες Πολιτείες δέχτηκε πολλές κριτικές και δυσφημίστηκε κατά τη διάρκεια των πολέμων, επανεμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και έκτοτε εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό μέρος του εκπαιδευτικού τοπίου της Αμερικής.

Η Montessori αφιέρωσε τη ζωή της στην ανάπτυξη της μεθόδου της και άκμασε ως δασκάλα και εκπαιδεύτρια άλλων εκπαιδευτικών. Είχε 3 υποψηφιότητες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1949-1950-1951). Πέθανε το 1952, σε ηλικία 81 ετών.

Jaime Escalante

Το έργο των δασκάλων συχνά δεν αναγνωρίζεται παρά μόνο προς το τέλος της ζωής τους ή ακόμα και μετά θάνατον κι ας ήταν η συνεισφορά τους μεγάλη στη ζωή των μαθητών τους. Το 1988 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι καλύτεροι δάσκαλοι της Αμερικής» και μια ταινία με τίτλο «Stand and Deliver». Τόσο το βιβλίο, όσο και η ταινία, αφορούσαν έναν από τους καλύτερους δασκάλους, που πέρασαν ποτέ από την Αμερική, τον Jaime Escalante.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολιβία και δίδασκε εκεί μέχρι, που αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του ’30. Ξεκινώντας από το μηδέν στην Καλιφόρνια το 1963, ο Escalante έμαθε αγγλικά, πήρε πτυχίο μαθηματικών και άδεια διδασκαλίας ως πιστοποιημένος δάσκαλος. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, δέχτηκε να διδάξει σε από τα φτωχότερα και πιο υποβαθμισμένα σχολεία του Los Angeles, το Garfield High.

Η προσέγγιση του Escalante στην τάξη ήταν ανορθόδοξη. Δίδασκε ανώτερα μαθηματικά στους μαθητές του και επικεντρώθηκε στο να τους προκαλεί, παρά απλώς να τους παραδίδει. Αρχικά, ο σκληρός του τρόπος συνάντησε αντίσταση από τους μαθητές, αλλά και από τη διοίκηση, αλλά με την πάροδο του χρόνου η προσέγγισή του άρχισε να φέρνει αποτελέσματα. Επικεντρώθηκε πολύ στον Διαφορικό και Ολοκληρωτικό Λογισμό (κλάδος των μαθηματικών), για να προετοιμάσει τους μαθητές του για τις εξετάσεις του Κολλεγίου Board. Ξεκίνησε με μια χούφτα μαθητές, αλλά σε λίγα χρόνια συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του όλο και περισσότερους μαθητές, που ήθελαν να πέρασαν τις εξετάσεις.

Το 1982, το πρόγραμμα του Escalante δέχτηκε πολλές αντιδράσεις, όταν πολλοί μαθητές, που έγραψαν το «AP Calculus» τεστ (τεστ, που αφορά Λογισμούς) απάντησαν μεν σωστά, αλλά οι απαντήσεις τους δεν θεωρήθηκαν έγκυρες. Η Υπηρεσία Εκπαιδευτικών Δοκιμών αναγνώρισε τις βαθμολογίες ως έγκυρες μόνο όταν οι μαθητές επανέλαβαν το τεστ. Η πλειοψηφία τους πέρασε και η αντιπαράθεση σταμάτησε εκεί, αυξάνοντας το ενδιαφέρον των μαθητών για τις τάξεις του Escalante. Το επόμενο έτος, 30 από τους 33 μαθητές του Escalante πέρασαν το «AP Calculus» τεστ. Αυτοί οι αριθμοί αυξήθηκαν σε όλη τη δεκαετία του ’80.

Το 1988, ο Escalante τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο για την Αριστεία στην Εκπαίδευση, το ίδιο έτος, που κυκλοφόρησε το βιβλίο και η ταινία για τα επιτεύγματά του. Συνέχισε να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στο Garfield High μέχρι το 1991, όταν εσωτερικές πιέσεις από το σχολείο και άλλες εξωτερικές δεσμεύσεις (συμπεριλαμβανομένου ενός διορισμού στην επιτροπή μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης του προέδρου Τζορτζ Μπους), τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από τη θέση του. Συνέχισε να διδάσκει αλλού, αλλά κατά την απουσία του, το πρόγραμμα «AP Calculus» του σχολείου Garfield High δεν είχε την ίδια επιτυχία. Το 2001, ο Escalante επέστρεψε στη Βολιβία, όπου δίδαξε μέχρι το 2008, οπότε και η υγεία του άρχισε να χειροτερεύει. Πέθανε στις 30 Μαρτίου 2010.

Ο Edward Games Olmos, που ενσάρκωσε τον Escalante στην ταινία «Stand και Deliver», δεν είχε να πει, παρά τα καλύτερα για τον «καλύτερο δάσκαλο της Αμερικής»: «Έκανε τόσα πολλά για τόσους πολλούς ανθρώπους με τέτοια χάρη και αξιοπρέπεια». Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για την Anne Sullivan και τη Maria Montessori, αλλά και για τόσους άλλους σπουδαίους δασκάλους, που πέρασαν στην ιστορία, όπως η Emma Willard και o William McGuffey, που με το έργο τους είχαν μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή αμέτρητων ανθρώπων.

Πηγή: biography.com