Μπαμπάδες του Skype

“Η αλήθεια είναι ότι οι μπαμπάδες είναι πιθανότερο να είναι “γονείς της βιντεοκλήσης” καθώς κατά μεγάλη πλειοψηφία η επιμέλεια δίνεται στις μητέρες,” λέει η Catherine Thomas μια από τις κορυφαίους δικηγόρους στο Λονδίνο και συνεχίζει “Το γεγονός ότι πρίν 2 χρόνια, σταμάτησε η παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας για υποθέσεις που αφορούν την επικοινωνία με το παιδί, κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση”.

Αυτό, λέει ο Thomas, είναι μια πραγματική τραγωδία. “Στο παρελθόν αν ένας πατέρας πίστευε ότι η μητέρα ήταν παράλογη ή δεν συμμορφωνόταν με το πρόγραμμα των επισκέψεων και βιντεοκλήσεων, μπορούσε να ζητήσει νομική βοήθεια. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει πλέον”.

O μπαμπάς του Skype, John
Ο John McKay, ήθελε τόσο πολύ να βελτιώσει τις βιντεοκλήσεις του με την 3 ετών κόρη του, την Rachel, που είχαν ξεκινήσει όταν η πρώην του μετακόμισε στην Πορτογαλία το 2012, που στράφηκε στην φιλανθρωπική οργάνωση “Families Need Fathers” (Οι οικογένειας χρειάζονται μπαμπάδες) για να λάβει κάποια υποστήριξη.

“Κάθε πατέρας που θέλει να είναι πατέρας υπό τέτοιες συνθήκες πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ένα πολύ μεγάλο οικονομικό κόστος. Εκτός από την διατροφή, αναγκάστηκα ν’ αγοράσω σπίτι στην Πορτογαλία ώστε να μπορώ να βλέπω τη κόρη μου και επίσης, άλλαξα το αμάξι μου επειδή το προηγούμενο έκανε πάρα πολλά χιλιόμετρα από και προς το αεροδρόμιο”.

Ο John παραδέχεται ότι ο χωρισμός του από την μητέρα της Rachel  δεν ήταν ιδιαίτερα πολιτισμένος και ότι τώρα εκείνη έχει μια καινούρια σχέση στην Πορτογαλία. Μιλάει μέσω βιντεοκλήσεων με την κόρη του 3 φορές την εβδομάδα αλλά με δυσκολία. “Κάποιες φορές η κάμερα είναι στραμμένη στην γωνία του δωματίου οπότε μπορώ να την δω μόνο αν κάθεται σ΄ ένα συγκεκριμένο σημείο.  Ή κάποιες φορές μπορεί να τρώει ή να κάνει μπάνιο την ώρα που έχει συμφωνηθεί να γίνει η κλήση οπότε το μυαλό της σίγουρα δεν είναι στο Skype. Μια φορά, έκλεισε τον υπολογιστή κατά λάθος στην μέση της κλήσης”.

Οι προ-συμφωνημένες συνομιλίες τους μέσω Skype ακυρώνονται συχνά ή αλλάζουν χωρίς κάποια ειδοποίηση και η τελευταία τους συνομιλία ήταν πριν από δυο βδομάδες καθώς, όπως του είπε η πρώην του, η σύνδεση στο ίντερνετ έχει πρόβλημα.

“Το να διατηρείς μια σχέση μέσω Skype είναι σχεδόν αδύνατο. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι δικαστές λένε ότι είναι επαρκής η επαφή με αυτόν τον τρόπο. Αγαπώ πολύ την κόρη μου και μου λείπει κάθε μέρα” λέει ο John.

Άλλοι όμως έχουν να μοιραστούν πιο αισιόδοξες ιστορίες για το πώς είναι να είσαι “μπαμπάς του Skype”. Ο Mark Tudor από την Ουαλία, χώρισε πριν από 3 χρόνια. Η πρώην γυναίκα του μετακόμισε 30 μίλια μακριά με τους δυο γιους τους.

Ο μπαμπάς του Skype, Mark

Ο μικρότερος γιος του, Jake, που είναι τώρα 10 ετών, ήταν πολύ πρόθυμος να ξεκινήσει την επικοινωνία με τον πατέρα του μέσω Skype. Ο  Mark, που ταξιδεύει αρκετά λόγω της δουλειάς του, δεν μπορούσε εύκολα να βρει χρόνο για να δει τον γιο του οπότε ζήτησε οι βιντεοκλήσεις μέσω Skype ν’ αποτελέσουν κομμάτι της επικοινωνίας όταν η γυναίκα του πήρε την επιμέλεια του γιου τους. Χρησιμοποιούν τις βιντεοκλήσεις αρκετές φορές την εβδομάδα ανάμεσα στις επισκέψεις.

“Η σχέση μας είναι πολύ καλή,” λέει ο Mark που με τη νέα του σύντροφο απέκτησε πρόσφατα ένα γιο. “Ο Jake μπορεί να μου δείξει τα μαθήματα του και αν ταξιδεύω, του κάνω ξενάγηση στο ξενοδοχείο μου. Αυτό βοηθά ν’ αναπληρώσουμε άλλα καθημερινά πράγματα, όπως το ότι δεν μπορώ να τον πάω για κολύμπι”.

Αλλά προσθέτει ότι οι βιντεοκλήσεις δεν μπορούν ν’ αντικαταστήσουν την πραγματική επαφή.

“Όταν ο Jake μ’ επισκέπτεται, ταΐζουμε τις πάπιες και πάμε βόλτα με τα ποδήλατα μας. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις μέσω μιας οθόνης”.

Ο Michael Robinson, συγγραφέας του βιβλίου “The Custody Minefield: Α guide for divorcing parents,” (μετάφραση: “Το πεδίο μάχης της επιμέλειας: Ένας οδηγός για διαζευγμένους γονείς) λέει ότι οι “καλές” σχέσεις μέσω Skype είναι σπάνιες. “Είναι δύσκολο να κάνεις τα μικρά παιδιά να κάτσουν ακίνητα και η τεχνολογία συχνά είναι αναξιόπιστη. Για τον γονέα που μετακομίζει είναι ενοχλητικό, για τον άλλο γονέα όμως είναι φοβερά δύσκολο να διατηρήσει τη σχέση του με το παιδί του με αυτόν τον τρόπο. Η προτεραιότητα για τους δικαστές σε αυτές τις υποθέσεις θα πρέπει να είναι το συμφέρον του παιδιού -κάτι που συχνά χάνεται μέσα στην δικαστική διαμάχη των γονέων”.

Το παιδί μπορεί να έχει προβλήματα αν η επαφή του με τον ένα γονέα είναι ελάχιστη ή δεν υπάρχει. Μετά τον χωρισμό, ο κόσμος του παιδιού μπορεί ν’ αλλάξει δραματικά καθώς μπορεί να βιώσει την απώλεια του ενός γονέα, των φίλων από το σχολείο, της ευρύτερης οικογένειας. Είναι σαν ένα πολλαπλό πένθος.

Ο William Church ανησυχεί για τον γιο του. Εκνευρισμένος από την έλλειψη επαφής τους μέσω Skype θα στραφεί πάλι στο δικαστήριο για να ζητήσει απόφαση η οποία θα θέτει ένα πρόγραμμα βιντεοκλήσεων για να διατηρήσει την επαφή του με τον γιο του.

“Είναι πολύ μπερδεμένος ο μικρός” λέει ο William. “Μια μέρα θα θέλει να μάθει τι συνέβη μεταξύ μας. Εγώ θα μπορώ να του πω ότι πάλεψα με όλο μου το είναι, για να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερη επαφή. Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να έχω σχέσεις μαζί του. Αλλά το “σ’ αγαπώ” στο παιδί σου, μέσα από μια οθόνη δεν είναι το ίδιο…

Πηγή: http://www.dailymail.co.uk/