Η πισίνα της Bi bi bo

Κι όμως η Αθηνά, όχι μόνο άρχισε να ουρλιάζει «Μη! Μη!», αλλά με κοίταξε υποτιμητικά λέγοντας μου «Η μαμά μου είπε να μην την ακουμπήσετε! Δεν είναι για τα βρωμόχερά σας!»… ΣΟΚ!!! Τα ποια;;;;… Στήλη άλατος έμεινα. Κι από το πολύ αλάτι έφαγα τα λύσσακά μου κι απλά γύρισα την πλάτη κι έφυγα, για να μη δει η Αθηνά εκείνο το δάκρυ που με το ζόρι συγκρατούσα…

Από την Έξις

Δεν ξαναμίλησα με την Αθηνά. Λίγο καιρό μετά ο μπαμπάς της πήρε προαγωγή, η μαμά της έγινε διευθύντρια σε Γυμνάσιο της περιοχής, κι έτσι μετακόμισαν. Την ξανασυνάντησα χρόνια μετά στο Λύκειο, όπου την έβλεπα από μακριά να μαγνητίζει τα βλέμματα με το δυναμισμό της, να κερδίζει τις εντυπώσεις κάθε φορά με τις εμφανίσεις της φορώντας αποκλειστικά επώνυμα ρούχα (ξέρετε εκείνα που έχουν το logo παντού κραυγάζοντας «είμαι ψώνιο! είμαι ψώνιο!»), να έχει με λίγα λόγια τον αέρα της ντίβας που λέγαμε, σαν άλλη Kelly Taylor από το Beverly Hills, αν θυμάστε. Κι εγώ σαν άλλη Brenda, που μόλις κατέφτασε από τη Μινεσότα, να αναρωτιέμαι ποια είμαι εγώ να συγκριθώ μαζί της… Δεν ήμουν καν άξια να ακουμπήσω την πισίνα της Bibi-bo…

Τα χρόνια πέρασαν και χαθήκαμε τελείως. Ξαναβρήκα όμως την χαμένη μου αυτοπεποίθηση και η Brenda από τη Μινεσότα μεταμορφώθηκε σε Brenda της Αθήνας, παρακαλώ… Και να πως τα έφερε η ζωή και ξανασυνάντησα την Αθηνά… Μόνο που η Αθηνά δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνο το κοριτσάκι, που προφανώς παπαγαλίζοντας τα λόγια της «μορφωμένης» και «επιπέδου» μαμά της (καθηγήτρια, για να μην ξεχνιόμαστε), είχε χαρακτηρίσει τα χέρια μου «βρωμόχερα». Η Αθηνά δεν ήταν πλέον το κορίτσι με την πισίνα των παιδικών ονείρων μου, αλλά η γυναίκα με τη μαύρη στολή, που…

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.