Διαζύγιο: Μια νέα πρόταση επιμέλειας προς το συμφέρον των παιδιών!

Το τυπικό και το σύνηθες, κυρίως στη κοινή επιμέλεια, είναι τα παιδιά να περνάνε τη μια εβδομάδα με τη μαμά και την άλλη με τον μπαμπά. Στις περιπτώσεις που την επιμέλεια έχει ο ένας γονιός, τα παιδιά μένουν μαζί του και βλέπουν τον άλλο γονιό κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Στο εξωτερικό όμως αρκετοί γονείς, εφαρμόζουν μια νέα πρόταση επιμέλειας σύμφωνα με την οποία, αντί να αλλάζουν στέγη τα παιδιά, αλλάζουν οι γονείς! 

Η Ελένη και ο Γιάννης  ήταν παντρεμένοι 17 χρόνια και έχουν 3 παιδιά. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους η οικογένεια μοιραζόταν ένα σπίτι στην περιοχή του σχολείου των παιδιών. Τα παιδιά είχαν επίσης πολλούς φίλους που ζούσαν στη γειτονιά. Ο γάμος τους κατέρρεε αλλά τα παιδιά ήταν τακτοποιημένα και ασφαλή στο σπίτι και στη γειτονιά τους.

Αφού κύριο μέλημα της Ελένης και του Γιάννη κατά τη διάρκεια του διαζυγίου τους, ήταν το συμφέρον των παιδιών τους, αποφάσισαν να δοκιμάσουν αυτό το μοντέλο επιμέλειας και επικοινωνίας τους με τα παιδιά. Η Ελένη νοίκιασε ένα διαμέρισμα με μια φίλη της, ο Γιάννης μετακόμισε στο σπίτι των γονιών του και κάθε βδομάδα ο ένας από τους δυο έμενε στην οικογενειακή στέγη με τα παιδιά.

Αντίθετα με άλλες περιπτώσεις, τα παιδιά έμεναν σ’ ένα σταθερό περιβάλλον. Δεν μετακινούνταν. Δεν χρειαζόταν κάθε βδομάδα να βάζουν τα πράγματα τους σε μια βαλίτσα και να πηγαίνουν από το ένα σπίτι των γονιών τους στο άλλο.Παρέμεναν στην ίδια περιοχή, πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, είχαν τους ίδιους φίλους στη γειτονιά και βίωναν την ασφάλεια του ίδιου σπιτιού στο οποίο είχαν μεγαλώσει.

Η Ελένη και ο Γιάννης μοίρασαν, 50/50, όλα τα έξοδα του σπιτιού βάζοντας χρήματα κάθε μήνα σ’ ένα τραπεζικό λογαριασμό που ήταν στο όνομα και των δυο. Επίσης μοίρασαν 50/50 τα έξοδα των παιδιών. Είχαν προϋπολογισμό για ρούχα, εξωσχολικές δραστηριότητες και διασκέδαση όπου συμμετείχαν και οι δυο κατά το ήμισυ.

Ήταν εύκολο; Όχι πάντα, τουλάχιστον όχι για την Ελένη και το Γιάννη. Έπρεπε να βλέπουν ο ένας τον άλλο κάθε βδομάδα όταν αντάλλασσαν καθήκοντα. Περιστασιακά υπήρξαν θέματα σχετικά με το αν έπρεπε η δεν έπρεπε να ξοδευτούν κάποια χρήματα για τα παιδιά. Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο μοντέλο, προκάλεσε σχεδόν τόσες συγκρούσεις όσο και οι άλλοι διακανονισμοί επιμέλειας. Έτσι κι αλλιώς όμως όταν υπάρχουν παιδιά θα πρέπει να έχετε μια κάποια σχέση μετά το διαζύγιο και θα χρειαστεί να διαπραγματευθείτε διάφορα θέματα, οικονομικά και μή.

Με λίγα λόγια, η επιλογή της Ελένης και του Γιάννη,  δεν προκάλεσε περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ τους από ό,τι άλλες επιλογές που θα μπορούσαν να είχαν κάνει, αντιθέτως περιόρισε μεγάλο μέρος της αναστάτωσης που θα βίωναν τα παιδιά τους. 

Η νεότερη κόρη του πρώην ζευγαριού, θα τελειώσει φέτος το λύκειο . Η Ελένη θα παντρευτεί τον Ιούνιο για δεύτερη φορά και η οικογενειακή στέγη θα πουληθεί δεδομένου ότι το τελευταίο παιδί φεύγει από το σπίτι για να πάει στο πανεπιστήμιο.

Τα οφέλη που έχει το συγκεκριμένο μοντέλο επιμέλειας και επικοινωνίας για τα παιδιά είναι τα εξής:

1. Υπάρχει μεγαλύτερη σταθερότητα για τα παιδιά. Αφού παραμένουν στο οικογενειακό σπίτι δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν το άγχος της μετακίνησης από το σπίτι της μαμάς στο σπίτι του μπαμπά κάθε βδομάδα και το αντίστροφο. Δεν χρειάζεται να πακεταριστούν τα κατάλληλα ρούχα, να βεβαιωθούν ότι δεν άφησαν τα βιβλία του σχολείου στο σπίτι του άλλου γονέα ή να προσαρμοστούν σε νέο περιβάλλον. Μπορούν κάθε νύχτα να κοιμηθούν στα κρεβάτια τους, να παίζουν καθημερινά με τους φίλους τους στη γειτονιά και να περνάνε ίσο χρόνο με τον κάθε γονέα. Τέτοιου είδους περιβάλλον συνεισφέρει σημαντικά στην καλή ψυχολογική κατάσταση των παιδιών.
2. Το συγκεκριμένο μοντέλο επιμέλειας, δίνει προτεραιότητα στα παιδιά και στο τι είναι καλύτερο για εκείνα. Και έτσι πρέπει να είναι! Όταν οι γονείς χωρίζουν, τα παιδιά συνήθως καλούνται να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των ενηλίκων ενώ στη παραπάνω περίπτωση, οι γονείς εξυπηρετούν τις ανάγκες των παιδιών. Τα παιδιά χρειάζονται δυο γονείς που να μπορούν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους και να έχουν συμπεριφορές που δείχνουν στα παιδιά τους ότι εκείνα είναι η προτεραιότητά τους. Το παραπάνω μοντέλο, δίνει στους γονείς την ευκαιρία να διδάξουν στα παιδιά τους όλα αυτά και άλλα πολύτιμα πράγματα.

Για να μην τα παρουσιάζουμε όλα ιδανικά, η μέθοδος αυτή έχει και κάποια μειονεκτήματα ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Καταρχάς το οικονομικό. Είναι πιο δαπανηρό να συντηρεί κάθε γονιός από ένα σπίτι συν την οικογενειακή στέγη που μένει το παιδί. Επίσης όταν ο γονιός ξαναπαντρεύεται ή/και ξανακάνει παιδιά, μια τέτοια πρακτική είναι ανεφάρμοστη για τους προφανείς λόγους. Επίσης βασική προϋπόθεση είναι οι γονείς να μένουν σχετικά κοντά στην οικογενειακή στέγη αλλά αυτό είναι κάτι που μπορούν να το ρυθμίσουν οι ίδιοι. Παρ’ όλα αυτά είναι μια επιλογή που μπορούν να σκεφτούν οι διαζευγμένοι γονείς, αν θέλουν το διαζύγιο να έχει τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις στα παιδιά τους.

Τέλος, για να μην βιαστείτε να πείτε το κλασσικό “αυτά συμβαίνουν μόνο στην Αμερική, στην Ελλάδα είναι αλλιώς” να σας θυμίσουμε ότι το να βάζει κανείς πάνω απ΄όλα την ευτυχία και το συμφέρον των παιδιών του, είναι θέμα ανθρώπου και όχι εθνικότητας.  Κανείς δεν θα σας εμποδίσει να το κάνετε αρκεί να είστε διατεθειμένοι να τα βάλετε κάτω και να συζητήσετε σαν ώριμοι ενήλικες, σε ό,τι και αν αποφασίσετε. Είστε;

*Μέρος του άρθρου διαβάσαμε στο http://divorcesupport.about.com