10 πράγματα που κάθε μονογονέας θέλει να πει στα παιδιά του!

Τον Ιούνιο που μας έρχεται,  θα κλείσουν δυο χρόνια από το διαζύγιο μου. Είναι παράξενο που δεν γιορτάζω πια την επέτειο του γάμου μου αλλά του χωρισμού μου. Με δύο έφηβες κόρες και ένα γιο στο δημοτικό δεν είναι εύκολο να ακούω από τα ίδια μου τα παιδιά  σε περιόδους κρίσης, πόσο έχω αποτύχει στο γάμο μου και γενικότερα στη σχέση μου με τον πατέρα τους. Γι ‘αυτό και συνεχίζω να τους υπενθυμίζω, όπως και στον εαυτό μου, ότι δεν είμαι αλάνθαστη κι ότι εκτός από γονιός είμαι και άνθρωπος. Και τους λέω ό,τι πιστεύω πως κάθε μονογονέας θέλει να πει ή λέει στα παιδιά του, όπως:

Κάνω το καλύτερο που μπορώ. Μπορεί να μη φαίνεται αλλά το κάνω. Είμαι μόνο ένα άτομο. Φυσικά θα ήταν ευκολότερο αν η μαμά και ο μπαμπάς ζούσαν μαζί. Αυτό θα ήταν με πολλούς τρόπους ευκολότερο και για ‘μένα. Αλλά αυτές οι ευχάριστες στιγμές θα υπερκαλύπτονταν, αναμφίβολα, από άλλες δυσάρεστες στιγμές σαν αυτές που μπορεί να θυμάσαι από τα τελευταία χρόνια που η μαμά και ο μπαμπάς ήταν παντρεμένοι. Το καλύτερο που μπορώ, έχει ένα τίμημα που μπορεί να μην το καταλαβαίνετε αλλά αυτό το τίμημα είναι καλό για όλους μας.

Το καλύτερο που μπορώ δεν θα είναι πάντα αρκετό. Ξέρω ότι κάποιες φορές σας απογοητεύω. Ξέρω ότι θέλετε να είμαι εκεί σε όλους τους αγώνες ποδοσφαίρου σου, να καλούμε πιο συχνά τους φίλους σας στο σπίτι και να πηγαίνουμε μαζί για ψώνια όπου και όποτε θέλετε. Αλλά σαν μόνη μαμά, δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Υπάρχουν οικονομικοί και χρονικοί περιορισμοί που δεν μου επιτρέπουν να κάνω πάντα ότι θέλω μαζί σου χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θέλω.

Είσαι ο κόσμος μου. Όταν σας λέω “όχι”, μπορεί μερικές φορές να με πείτε εγωίστρια, ειδικά αν αφιερώνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου κάτι που σας κάνει να πιστεύετε πως μειώνω τον χρόνο μου μαζί σας. Θα πρέπει όμως να καταλάβετε, πως αν δεν φροντίσω εμένα δεν θα μπορέσω να φροντίσω εσάς. Σας αγαπώ αλλά αγαπώ και τον εαυτό μου. Και αν δεν αγαπούσα τον εαυτό μου δεν θα μπορούσα να σας αγαπήσω!

Δεν υπάρχει χώρος στη ζωή μου, για κανέναν άλλον. Η αγάπη του γονιού για το παιδί του, είναι διαφορετική από την αγάπη του για τον/την σύζυγο ή ένα/μία σύντροφο. Η αγάπη μας κάνει ευτυχισμένους, αν αγαπάμε κάποιον άλλο ή αν γνωρίζουμε ότι κάποιος άλλος μας αγαπά. Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αλλά όσο περισσότερη αγάπη δίνω, τόσο περισσότερη αγάπη έχω να δώσω και συνεπώς τόσο περισσότερη αγάπη έχω να σας δώσω. Οπότε σταματήστε να ανησυχείτε,  δεν θα πάω πουθενά!

Ξέρω ότι υπάρχουν στιγμές που δεν με συμπαθείτε. Όπως όταν δεν ενδίδω σε αυτά που μου ζητάτε. Ή όταν σας μαλώνω. Όμως όσο κι αν διασκεδάζουμε μαζί, πρώτα απ ‘όλα η ευθύνη μου είναι να σας μεγαλώσω σωστά, να γίνετε αξιοπρεπείς καλόκαρδοι και χρήσιμοι άνθρωποι στη κοινωνία. Σίγουρα, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μην ασχοληθώ με την κακή σας συμπεριφορά. Να μη σας κάνω παρατήρηση όταν ξέρουμε ότι μπορείτε να είστε καλύτεροι. Ξέρω ότι ακούγομαι σαν να γκρινιάζω και ξέρω ότι γκρινιάζω! Γνωρίζω, επίσης, ότι εκείνες τις στιγμές δεν με συμπαθείτε. Αλλά ξέρω πως αυτό που σήμερα αντιλαμβάνεστε ως εκνευριστικό και ενοχλητικό, μια μέρα θα το εκτιμήσετε όπως θα εκτιμήσετε την αγάπη μου και το ενδιαφέρον μου για το καλό σας.

Ξέρεις ότι υπάρχουν στιγμές που δεν σας συμπαθώ. Ακριβώς όπως εσείς, έχω κι εγώ ανάγκη να διαθέσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου – μακριά από εσάς. Και όταν εκείνες ακριβώς τις στιγμές, κάνετε ζημιές ή ουρλιάζετε επειδή τσακώνεστε μεταξύ σας, εύχομαι να μπορούσα να είμαι οπουδήποτε αλλού. Όχι επειδή δεν σας αγαπώ αλλά επειδή δεν αντέχω να βλέπω να μην με καταλαβαίνετε…

Ξέρω ότι μ’ αγαπάτε, ακόμα και όταν τσακωνόμαστε. Όλοι λέμε διάφορα πράγματα επάνω στο θυμό μας, πράγματα που δεν εννοούμε. Ή, ακόμα και αν τα εννοούμε, πράγματα που θα έπρεπε να κρατήσουμε μέσα μας, επειδή μπορεί να πληγώσουν τους άλλους όταν τα πούμε δυνατά και όλο αυτό είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις. Ό,τι κι αν πείτε, ξέρω πως μ ‘αγαπάτε.

Να ξέρετε ότι σας αγαπώ ακόμα και όταν μαλώνουμε. Σας αγαπώ, πάρα πολύ, ακόμα και όταν είμαι εξοργισμένη και φωνάζω, ακόμα και όταν μου πείτε πως θα θέλατε να είχατε άλλη μάνα  ή άλλο πατέρα. Ακόμα και όταν προχθές ήρθες εσύ γιε μου και μου είπες “Αν μάθαινα ότι με υιοθέτησες θα πήγαινα να ψάξω για τους βιολογικούς μου γονείς!”. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω. Δεν θα πω ότι τα λόγια σας δεν μ’ επηρεάζουν αλλά ξέρω ότι μερικές φορές μου λέτε πράγματα από θυμό και μέσα στην ένταση της στιγμής. Κάνω κι εγώ το ίδιο. Δεν έχει για μένα καμία σημασία τι λέτε ή τί κάνετε, εγώ σας αγαπώ!

Μια μέρα μπορεί να καταλάβετε. Μια μέρα μπορεί να γίνετε κι εσείς γονείς και να δείτε από πρώτο χέρι τι μεγάλη ευτυχία είναι να μεγαλώνει κανείς παιδιά, αλλά και πόσο δύσκολο μπορεί να είναι. Η ζωή μπορεί να σας ανατρέψει τα πάντα όπως έκανε μ’ εμένα, και μπορεί να καταλήξετε σαν εμένα, μεγαλώνοντας τα παιδιά σας σχεδόν ή ολοκληρωτικά μόνοι. Και μόνο αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είστε σε θέση ν’ αναγνωρίσετε μερικές από τις προκλήσεις –  οικονομικές, συναισθηματικές ή ψυχολογικές- που αντιμετωπίζω κάθε μέρα.

Ελπίζω ότι ποτέ δεν θα χρειαστεί. Αλλά αν γίνετε μονογονείς, να ξέρετε ότι θα πρέπει να έχετε αστείρευτη υπομονή και επιμονή. Δεν θα είναι εύκολο. Θα υπάρξουν κακές μέρες, μέρες που θ’ αναρωτιέστε “γιατί σ’ εμένα;” Όμως η ζωή είναι όμορφη όχι δίκαιη και όσο πρέπει να τη ζήσουμε άλλο τόσο πρέπει να την αντιμετωπίσουμε!

Το να παραπονιέστε δεν βοηθάει αλλά το να μάθετε να ξεπερνάτε τις δυσκολίες είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Κι εσείς αγάπες μου, είστε η ανταμοιβή μου. Κι εγώ ένας περήφανος μόνος γονιός!

Συγγραφέας: Stacey Freeman
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/