Ποιος θα κρατάει τα παιδιά σου; Εδώ δεν έχουμε ωράριο!

Στην αρχή την καλούσαν σε συνεντεύξεις και πήγαινε με μεγάλη αισιοδοξία παρουσιάζοντάς τον καλύτερό της εαυτό. Πολύ γρήγορα όμως η μόνιμη συζήτηση που κατέληγε να γίνεται αφορούσε τα παιδιά της και αυτό όχι επειδή οι υποψήφιοι εργοδότες ήθελαν να ακούσουν για την πρόοδο και την καλή τους ανάπτυξη. Το αντίθετο.

Αρχίσαμε λοιπόν να μετράμε τις φορές που άκουγε ατάκες όπως  ”ναι αλλα ποιός θα κρατάει τα παιδιά σου, εδω δεν έχουμε ωράριο” ή ”δε θα αρρωσταίνουν τα παιδιά σου; ποιός θα πηγαίνει να τα παίρνει απο το σχολείο; εχεις άνθρωπο ή θα πρέπει να πηγαίνεις εσυ;” ή ”δεν είναι εύκολο να κάνεις καριέρα αν έχεις και οικογένεια, η δουλειά έχει πολλές απαιτήσεις”.

Συνολικά έκανε 26 συνεντεύξεις μέχρι να βρεί δουλειά και οι συζητήσεις αυτές έγιναν κατα τη διάρκεια των 18. Ας μην βγάλουμε το ποσοστό, ήδη είναι θλιβερό το απόλυτο νούμερο απο μόνο του.

Στο άρθρο εδώ, η Areti Georgilis συνοψίζει πολλές ιστορίες μαζί φιλενάδων μας, αδελφών μας, συντρόφων μας.

Η γυναίκα επαγγελματίας που δεν μπορεί να έχει και οικογένεια γιατί έτσι ”εμποδίζεται” η καριέρα της. Η γυναίκα που αν επιλέξει την καριέρα της, κατακρίνεται γιατι δεν έγινε μάνα. Η γυναίκα που δεν ερωτάται ποτέ αν θέλει να γίνει μάνα, λες και το να κάνει παιδιά είναι χρέος της αναμφισβήτητο και όχι επιθυμία.

Ο δρόμος ειναι ακόμα πολυ μακρύς.