fbpx

Στα δύσκολα είμαι πάντα μόνη μου…

| 23 Μαΐου 2014
ADVERTISEMENT

Είμαι σε μια μαύρη φάση ζωής.

Σταμάτησα. Τράβηξα τον διακόπτη. Κάνω απολογισμούς.


ADVERTISEMENT

Βγάζω συμπεράσματα. Απορρίπτω κόσμο. Σβήνω κόσμο. Συνεχίζω μόνη.

Έφτασα να πιστεύω, ότι δεν με αγάπησε ποτέ κανείς. Ούτε ερωτικά, ούτε φιλικά, ούτε με καμία άλλη μορφή αγάπης. Ίσως να μην μου αξίζει να αγαπηθώ. Ίσως να μην μου άξιζε ποτέ μέχρι τώρα.

Εξάλλου, δεν χρειάζεται να σε αγαπήσουν. Έτσι δεν είναι? Όποιον και να ρωτήσεις για μένα, θα σου πουν «αυτή η χαμογελαστή κοπέλα».  Όλοι μια ζωή με θυμούνται να χαμογελάω πάντα και στα εύκολα και στα δύσκολα. Να στηρίζω κόσμο για να μην καταρρεύσει. Να αναλαμβάνω καταστάσεις που άλλοι δεν θα άντεχαν.


ADVERTISEMENT

Νομίζω ότι πλέον έφτασα στο σημείο που λέμε «ως εδώ»

Δεν θέλω κανέναν και για τίποτα Στα δύσκολα πάντα είμαι μόνη μου. Έτσι έμαθα. Έτσι με έμαθαν. Στα εύκολα είχα πάντα πολλούς. Ειδικά όταν είχα χρήματα. Τότε είχα πιο πολλούς….

Δεν αγαπώ το χρήμα. Και ίσως γι’ αυτό δεν του δίνω σημασία. Καλό είναι βέβαια να υπάρχει για να ζήσεις. Αλλά, δεν αγοράζεις αισθήματα με αυτό. Δεν μπορείς να αγοράσεις αγάπη, συντροφικότητα, όνειρα.

Αγαπώ την ζεστασιά της ψυχής. Ειδικά τώρα που η δικιά μου άδειασε. Γονάτισα. Δεν θέλω να σηκωθώ. Καλά είμαι. Βαρέθηκα να είμαι σαν τον παλιάτσο. Πάντα με το χαμόγελο και μέσα μου χαμός.

Θέλω να μείνω μόνη μου. Με κλειστά τα φώτα. Με χαμηλωμένα παντζούρια. Να ρίξω ένα κλάμα, να κάνω ένα τσιγάρο και να τελειώσω….  Να πω επιτέλους «ζωή σε νίκησα»

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ