“Μαμά για να κάνουμε οικονομία θα τρώμε μικρό παγωτό!”

Δεν ήταν ένα εύκολο καλοκαίρι, δεν είχα την δύναμη να γράψω. Μπορεί να ακουστεί σαν δικαιολογία αλλά έτσι ήταν. Κάθε φορά που καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή σαν να άνοιγε ένα σακί μέσα στο μυαλό μου και ξεχύνονταν όλες οι αγωνίες μου και οι φόβοι μου. Ένιωθα εγκλωβισμένη.

Το γελοίο ήταν ότι ήταν προσωπικά ένα ήρεμο και χαλαρό καλοκαίρι. Ένιωθα ότι σιγά σιγά έκανα ένα βήμα μπροστά. Και ξαφνικά αρχές Ιουλίου σταμάτησε για κάμποσο ο χρόνος.

Δεν ήταν ότι η όλη κατάσταση μου δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα. Νομίζω ότι αυτοί που δεν έχουν πολλά λεφτά, δεν πιέστηκαν πάρα πολύ. Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου. Έβγαλα την σύνταξη μου σε 6 ημέρες! Πόσο να ήθελα για 350 Euro! Κράταγα τα χρήματα στο πορτοφόλι μου με νύχια και με δόντια! Έκοψα κάθε περιττή μετακίνηση! Την έβγαζα συνεχώς στην παραλία με τα παιδιά μου(1^ο καλό της κρίσης!), γιατί όπου άλλου να πηγαίναμε, όλο και κάτι θα ζητάγανε! Εντάξει είμαι από τις τυχερές και έχω δίπλα μου θάλασσα! Και την εκμεταλλεύτηκα όσο δεν πήγαινε φέτος. Τι πρωινά, τι απογευματινά, τι βραδινά μπάνια!

Αλλά παρόλο αυτά αισθανόμουν αγχωμένη και τρομοκρατημένη. Έψαχνα να βρω που είχα κάνει λάθη, που είχα εγώ  η ίδια καταδικάσει τον εαυτό μου και τα παιδιά μου. Ένιωθα αδύναμη που δεν θα μπορούσα να τους προσφέρω αυτό που θα ήθελαν ή (για να το πω καλύτερα) αυτό που πίστευα εγώ ότι θα ήθελαν. Εγώ που προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου, πως είναι δυνατόν να τα οδήγησα σε αυτήν την κατάσταση; Δεν ήξερα τι να κάνω. Ένιωθα να μην έχω την δυνατότητα επιλογής.

Οι νεράιδες μου ρωτούσαν. Με απλά λόγια προσπάθησα να τις εξηγήσω τι συμβαίνει στην χώρα μας. Με άφησαν άφωνη οι προτάσεις  τους  για την οικογένειά μας. «Μαμά για να κάνουμε οικονομία θα τρώμε μικρό παγωτό», «Μαμά δεν χρειάζεται να μας πάρεις σοκολάτες». Μια μέρα όταν γύρισα από την λαϊκή και είδε η μικρή μου τις τσάντες που κουβάλαγα, μου έκανε την παρατήρηση, ότι ξόδεψα σίγουρα πάρα πολλά για όλα αυτά που είχα αγοράσει. Όταν της εξήγησα ότι η λαϊκή είναι μια πάρα πολύ καλή και φτηνή λύση για να αγοράζεις φρέσκα και καλά προϊόντα, μου είπε ότι ναι μεν το κατανοεί αλλά από την άλλη θα πρέπει να υπολογίζω πάρα πολύ τα χρήματα μου.

Φοβάμαι ότι είδαμε την αλήθεια γυμνή και έπρεπε να την αντιμετωπίσουμε, να κάνουμε κάτι. Φοβάμαι μην αυτές τις 20 ημέρες μεγάλωσαν απότομα οι κόρες μου. Φοβάμαι μην μεγαλώσαμε όλοι απότομα….

Κάρμα

[divider] «Το κάρμα μου!» Μάλλον αυτό φταίει για ότι περνάω! Τι έκανα σε προηγούμενες ζωές και τυραννιέμαι έτσι σε αυτή; Αλλιώς σχεδίασα τη ζωή μου και άλλο έγινε.
Βρήκα τον έρωτα μου, τον παντρεύτηκα, έζησα ευτυχισμένα, κάναμε δυο νεράιδες και μια ωραία πρωία μπήκε ο καρκίνος στη ζωή μας. Παλέψαμε μέχρι τελικώς πτώσεως! Προσπαθήσαμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε ενωμένη την οικογένεια μας. Όταν επιτέλους έφυγε ο καρκίνος πήρε και τον έρωτα μου μαζί, ευτυχώς πέρασα μια ντουζίνα χρόνια μαζί του. Χρόνια καλά, γεμάτα γέλιο, χαρά, ταξίδια και πολύ πολύ αγάπη. Δυστυχώς οι νεράιδες μου δεν γνώρισαν σχεδόν καθόλου τον μπαμπά τους.
Και έτσι από 4, μείναμε 3! Μια μαμά με 2 μικρές νεράιδες να παλεύει να τα βγάλει πέρα. Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και έκανα μακροβούτι! Δεν ξέρω αν έχω βγει πάλι στην επιφάνεια, τον πάτο τον έπιασα όμως! Το μόνο που ξέρω είναι ότι κολυμπώ ακόμα, άλλοτε βλέπω τον ήλιο και άλλοτε πίνω νερό και βυθίζομαι!
Σε πείσμα όλων αυτών που με κοιτάνε λοξά, όλων αυτών που θα θελαν να με δουν να κλαίω και να χτυπιέμαι νυχθημερόν, της συχνής κακής μου διάθεσης και της απίστευτης ελληνικής κοινωνίας και γραφειοκρατίας, είμαι εδώ να σας κάνω να σκεφτείτε, να γελάσετε, να κλάψετε, να χαμογελάσετε και να πείτε «το Κάρμα μου! Ή αυτό ή εγώ».
Για να δούμε, ποιος θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο!”.

Εδώ μπορείς να διαβάσεις όλα τα άρθρα της “Κάρμα” ενώ σου άρεσε αυτό το άρθρο, συμπλήρωσε την ηλεκτρονική σου διεύθυνση για να λαμβάνεις περισσότερα, στο email σου!

*Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει τα πραγματικά πρόσωπα.