Δεν είναι όλοι οι μονογονείς το ίδιο!

Είχα μια συζήτηση. Με μια φίλη. Για το πόσο απαίσια και προσβλητικά της φέρθηκε μια γυναίκα,  μητέρα, μονογονέας. Και μου το είπε με τέτοιο παράπονο λες και επειδή ήταν και οι δύο μητέρες και μάλιστα και οι δύο μονογονείς, θα έπρεπε να έχουν την ίδια ευγενική συμπεριφορά. Πίστευε ότι επειδή είχαν κάποιες παρόμοιες εμπειρίες και έτσι μεταξύ τους θα είχε κατανόηση η μια προς την άλλη και έναν κώδικα επικοινωνίας.

Μα είναι λες και περιμένεις από όλους τους ανθρώπους επειδή πίνουν καφέ και τρώνε πατάτες να σου συμπεριφερθούν το ίδιο. Το ότι άτυπα ανήκεις σε μια κατηγορία δεν σημαίνει κάτι. Πολλοί άνθρωποι έχουν πολλές ιδιότητες και πολλές από αυτές άθελά τους. Για παράδειγμα ένα πρόσωπο μπορεί αν είναι: μητέρα, αδερφή, γιαγιά, μονογονέας για κάποια χρόνια, με δεύτερο γάμο αργότερα κτλ.

Δεν είναι όλοι οι μονογονείς το ίδιο. Να μην μας παίρνει όλους η μπάλα.  Σε κάθε «κατηγορία» υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Αυτοί που έγιναν γιατί το ήθελαν, το προσπάθησαν, το πάλεψαν και αυτοί που τους ανάγκασαν, που δεν είχαν άλλοι επιλογή, που τους το πέταξαν στα μούτρα. Και δεν έχουν όλοι τα ίδια βιώματα. Δεν αντιδρούν το ίδιο σε παρόμοιες καταστάσεις.

Άλλος έγινε αναγκαστικά μονογονέας λόγω θανάτου. Και αγαπούσε και λάτρευε το άλλο του μισό και ίσως δεν έφτανε ποτέ σε διαζύγια και τέτοιες ταλαιπωρίες. Και θα ήθελε να έχει αυτόν το σύντροφο για πάντα. Δεν το επέλεξε. Απλά σιωπηλά δεν είχε άλλη επιλογή. Πάλεψε όμως, Κράτησε τις καλύτερες αναμνήσεις

Άλλος βρέθηκε ένα ωραίο πρωί, λίγο πριν βουτήξει το κουλουράκι στον καφέ, στην δυσάρεστη θέση να του ανακοινώσουν τον χωρισμό. Και θύμωσε και πληγώθηκε και δεν το δέχθηκε ποτέ μέσα του. Και μπορεί να μην το ξεπέρασε και απλά να συνέχισε.

Υπάρχουν και χιλιάδες άλλα παραδείγματα. Άνθρωποι που άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού και ακολούθησε η γνωστή «κινηματογραφική» αλλά τόσο καθημερινή φράση «Αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις». Και πόνεσαν. Και μίσησαν. Και ντράπηκαν. Και ίσως δεν συγχώρεσαν ποτέ.

Άνθρωποι που κλαίγανε κρυφά στο μπάνιο μήνες από τύψεις και ενοχές μέχρι να βρουν την δύναμη να ξεστομίσουν το «δεν μπορώ άλλο, θέλω διαζύγιο».

Υπάρχουν ακόμα και αυτοί που θέλανε τον χωρισμό, αλλά περίμεναν από τον άλλον να κάνει κίνηση και να ζητήσει. Αυτοί που χώρισαν από κοινού, ήρεμα και πολιτισμένα.

Αυτοί που χώρισαν άσχημα, βίαια. Αυτοί που ακόμα προσπαθούν….

Χιλιάδες ιστορίες. Χιλιάδες διαφορετικές απαντήσεις. Σε πολλές θα ταυτιστούμε έστω και σε κάποια σημεία. Σε άλλες θα φτύσουμε τον κόρφο μας και θα πούμε «μακριά από εμάς» και «χαρά στο κουράγιο σου». Σε άλλες θα πούμε «μπράβο, στάθηκες τυχερός»

Άλλοι έχουν κύρος και αξιοπρέπεια. Συνεχίζουν την ζωή τους με κιμπαριλίκι. Ζουν την μοναξιά τους  ή την ελευθερία τους, με σεβασμό. Προς τους εαυτούς τους, την οικογένεια τους και τους άλλους. Έχουν υπόληψη, ανθρώπινη αυτοτέλεια και υπόσταση. Πόνεσαν, ξε-πόνεσαν ή το πάλεψαν απλά. Αλλά δεν προσβάλουν άλλους ανθρώπους. Και προσπαθούν αυτοί και τα παιδιά τους να ανήκουν καλοπροαίρετα στο σύνολο. Να τους θέλουν και να μην σταματήσουν σε ένα συμβάν που έγινε στην ζωή τους. Να συνεχίσουν τη ζωή τους, με κόσμο, με παρέες, με ανθρώπους και φίλους. Να προχωρήσουν με το κεφάλι ψηλά και την πόρτα ανοιχτή.

Άλλοι πάλι, προσπαθούν να καταστρέφουν τα πάντα. Από την καλημέρα των άλλων και την καλή τους διάθεση μέχρι και καταστάσεις που στην τελική δεν είναι υποχρεωμένοι να τις ζήσουν. Δεν τους αναγκάζει κανείς να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο και να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις κλπ. με το ζόρι. Εάν δεν είναι σε θέση να μπορούν να συναναστραφούν με κόσμο, και όλα τους φταίνε και ψάχνουν στο καλό και σε κάθε τι να βρουν την κάθε ατέλεια, αυτό ίσως σημαίνει ότι δεν έχουν παλέψει με τον εαυτό τους. Είναι λες και τους φταίνε όλοι που έγιναν μονογονείς. Πιστεύουν ότι τιμωρούν τους άλλους με το υφάκι και το στυλάκι της Τζόαν Κόλινς  στη Δυναστεία. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μειώνουν τον εαυτό τους και τιμωρούνται οι ίδιοι. Με αποξένωση. Με απομάκρυνση.

Είναι αγενείς και δύστροποι.. Μπορεί να είναι πονεμένοι, κουρασμένοι. Να χρειάζονται βοήθεια. Πραγματική βοήθεια. Αλλά αν δεν κάνουν μια προσπάθεια μικρή από την πλευρά τους, να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους ή λίγο κρασί στο νερό τους…. δεν θα αλλάξει κάτι. Κανείς δεν θέλει το ίδιο τροπάριο κάθε μέρα. Γκρίνια, μίρλα. Δεν γίνεται πάντα όλα να είναι λάθος και όλα στραβά. Και όλοι να φταίνε αλλά εκείνοι πουθενά. Και στο τέλος καταλήγουν πιο μόνοι από ποτέ.

Απλά για όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να χαλάσουν εσκεμμένα ή απλά χωρίς να το καταλαβαίνουν, κάθε καλόβουλη προσπάθεια, να δυσαρεστήσουν ανθρώπους που προσπαθούν καθημερινά και έχουν την ευγένεια και την αγάπη οδήγό τους, θα ήθελα απλά να πω, να το ξανασκεφτούν. Να συγκρατήσουν τα νεύρα τους και να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν με χαμόγελο τις καταστάσεις. Αν δεν σας αρέσει κάτι αποχωρήστε με το κεφάλι ψηλά. Μην κρίνετε. Ίσως δεν καταλαβαίνετε. Ίσως να είσαστε λάθος… και να θυμάστε, η καμήλα βλέπει μόνο τις καμπούρες των άλλων και όχι την δικιά της.

Μήδεια