Ο βιασμός είναι ο θάνατος της σεξουαλικής αθωότητας. Μην βλέπετε καχύποπτα το θύμα!

Λένε πως μία στις έξι γυναίκες, έχει πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας. Παρόλο που είναι δύσκολο να το καθορίσουμε, καθώς συνήθως δεν καταγράφονται από την αστυνομία, 1 στα 5 κορίτσια είναι θύματα, παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Προσωπικές αναφορές μας δείχνουν ότι το 20% των γυναικών, έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά. Φαίνεται πως τράβηξα κοντά μου το 20%, το 1 στα 6, γιατί η πλειοψηφία των γυναικών που γνωρίζω, έχουν βιώσει κάποιο είδος βιασμού, ή επίθεσης στη ζωή τους. Η ερώτηση δεν είναι « Σε βίασαν ή σε κακοποίησαν ποτέ;» αλλά « Πότε βιάστηκες ή κακοποιήθηκες;».

Χρειαζόμαστε μια ετικέτα σε αυτό για να το διαχειριστούμε, έναν τρόπο να μιλήσουμε γι αυτό χωρίς να το θεωρήσουμε ένα απλό θέμα. Αρχικά, πρέπει να προειδοποιήσουμε, όσο χαζό και αν ακούγεται σε μερικούς ανθρώπους. Είναι ενοχλητικό να τονίσουμε « ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΚΑΤΩ» όταν γράφουμε κάτι στα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά επειδή δεν έτυχε ποτέ προσωπικά σε εσένα, δεν σημαίνει ότι οι προειδοποιήσεις είναι μόνο για τους αδύναμους ή τους κλαψιάρηδες. Αντίθετα, οι προειδοποιήσεις είναι για δυνατές γυναίκες (και άντρες) που μπορεί να ενοχληθούν, όταν θα θυμηθούν αυτό που συνέβη σε εκείνες. Θα πρέπει να έχουν την επιλογή να αποφασίσουν πότε και πως θα μιλήσουν γι αυτό, γιατί είναι κάτι που ήδη τους πήραν μια φορά στη ζωή τους. Μπορεί να νιώσουν θύματα ξανά όταν θα τα ξαναθυμηθούν – αδύναμες και αβοήθητες.

Δεύτερον, θα πρέπει να βγούμε από το σκοτάδι. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια δυνατή, υποστηρικτική κοινωνία, που θα δώσει χώρο σε αυτούς τους ανθρώπους, να μιλήσουν για την εμπειρία τους. Πράγμα που σημαίνει πως οι πιο δυνατοί ανάμεσα μας, θα πρέπει να μιλήσουν. Όχι απαραίτητα με λεπτομέρειες, αλλά με αλληλεγγύη.

Όταν ήμουν παιδί με κακοποίησε ένας συνομήλικος μου, και με βίασαν δύο φορές στο κολλέγιο. Όταν λέω την ιστορία μου, ανοίγω το δρόμο για να μιλήσουν και άλλοι για την δική τους. Με το να μοιραζόμαστε, μπορούμε να επουλώσουμε αυτό που συνέβη, γιατί συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μόνοι, δεν είμαστε βρώμικοι, και δεν πήγαμε γυρεύοντας . Με το να λέμε τις ιστορίες μας, ανοίγουμε το χώρο, ώστε άλλοι να επιβεβαιώσουν την αλήθεια μας.

Και όταν ειπωθεί η αλήθεια, πρέπει να αγκαλιάσουμε την ιστορία με την ίδια ευαισθησία που θα μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε το νέο ενός θανάτου. Γιατί κατά κάποιο τρόπο, είναι ένας μικρός θάνατος. Ο θάνατος της σεξουαλικής αθωότητας ενός ανθρώπου, ο θάνατος του ελέγχου του σώματος του. Η μόνη σωστή απάντηση στην αποκάλυψη μιας σεξουαλικής κακοποίησης είναι, « Λυπάμαι πάρα πολύ. Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω;» Μην προσφέρεις μια αγκαλιά, ίσως να μην θέλει το συγκεκριμένο άτομο να το ακουμπήσουν εκείνη την στιγμή, όταν θα μιλάει για αυτό το θέμα. Και μην απαντήσεις προς θεού με το « Ω θεέ μου!» Το σοκ σου μπορεί να κάνει το πρόβλημα δικό σου, και πίστεψε με, δεν είναι δικό σου το πρόβλημα.

Η αρχική απάντηση, όταν θα ακούσεις κάτι τέτοιο είναι να ρωτήσεις, «Τι συνέβη;» Προσπάθησε να αντισταθείς στην ανάγκη να μάθεις. Αν θέλει να σου πεί τι ακριβώς συνέβη, θα στο πεί από μόνο του. Μην πιέσεις για να μάθεις λεπτομέρειες. Μην ρωτήσεις πότε, πως και που έγινε. Μην ρωτήσεις αν το ανέφερε. Μην ρωτήσεις αν το είπε στη μητέρα του. Απλά μην ρωτήσεις. Είσαι εκεί για να προσφέρεις υποστήριξη, και να κρατήσεις την επικοινωνία επικεντρωμένη στο άτομο που βιώσε αυτή την εμπειρία.

Αν όμως σου πεί λεπτομέρειες, έχεις μια δουλειά και μόνο: Να ακούσεις. Προσπάθησε να έχεις την προσοχή σου εκεί ώστε να καταλάβει το ενδιαφέρον σου. Δεν είναι δική σου δουλειά να δείξεις σοκ, αμφιβολία ή οργή. Το σοκ θα γυρίσει την συζήτηση σε σένα. Η αμφιβολία θα δείξει ότι δεν πιστεύεις πως κάτι τέτοιο συνέβη σε ένα τόσο καλό κορίτσι, και ίσως θα μπορούσε να δείξει μια απέχθεια. Ο θυμός γυρνάει πάλι την προσοχή σε εσένα, και στα αισθήματα σου. Είναι σωστό να δείχνεις ότι είσαι νευριασμένος/η. Δεν είναι σωστό να δείχνεις ότι τα έχεις χάσει.Όσο σοκαριστικές και μακάβριες είναι οι λεπτομέρειες, θα πρέπει να είσαι δυνατός/ή. Μην δειλιάσεις. Μην κοιτάξεις πίσω. Οι ικανοποιητικές απαντήσεις συμπεριλαμβάνουν ξανά το , « Λυπάμαι», « Έχω θυμώσει πραγματικά για αυτό που σου συνέβη», « Δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί αυτό», και « Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν έφταιγες σε τίποτα. Εύχομαι να μην νιώσεις ποτέ έτσι».

Περισσότερο όμως από όλα, δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να αμφισβητήσεις αυτά που σου λέει. « Είσαι σίγουρη ότι έγιναν έτσι τα πράγματα;» είναι η πρόταση που μπορεί να καταδικάσει οποιαδήποτε παραγωγική συζήτηση μπορεί να γίνει για το θέμα αυτό. Υπάρχουν μερικές λέξεις που μπορεί να αμφισβητήσουν αυτό που συνέβη, «Είπες όχι;», «Γιατί δεν το είπες σε κάποιον;» «Είσαι σίγουρη ότι δεν ήσουν μεθυσμένη;» Όλα αυτά υποτιμούν την πίστη ενός ατόμου στην οπτική του, και όταν θα έρθουν στην επιφάνεια, θα υπονοήσουν ότι δεν υπήρξε ποτέ βιασμός ή επίθεση και ότι του άξιζε αυτό που του συνέβη. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να ειπωθεί, και θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Πληγώνει το άτομο που είχε αυτή την εμπειρία, και σε κάνει να φαίνεσαι ηλίθιος/α.

Μέσα σε όλη αυτή την συζήτηση, θα πρέπει να έχουμε επίγνωση της κατάστασης, ειδικά αν έχουμε επιβιώσει από κάτι τέτοιο. Μπορείς να ζήτησεις συγνώμη, αν νιώθεις ότι η συζήτηση σε ενοχλεί. Αν νιώθεις πανικό, έχεις αναμνήσεις ή νιώθεις ότι θες να κάνεις εμμετό, τότε θα πρέπει να κάνεις εξάσκηση στο πως θα λειτουργήσεις και να εξηγήσεις αυτή την κατάσταση. Ίσως θα πρέπει απλά να σταματήσεις να μιλάς γι αυτό.Αλλά ίσως θα είναι καλύτερο να φύγεις. Ίσως θα πρέπει να βρείς και εσύ να μιλήσεις σε κάποιον. Αν έχεις αυτό το θέμα, ίσως να πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό.

Ο βιασμός είναι απαίσιος. Είναι ένα καθοριστικό και τρομακτικό σημείο στη ζωή κάποιου. Το ίδιο και η σεξουαλική κακοποίηση, ενάντια σε ένα παιδί ή έναν ενήλικα. Θα πρέπει να έχουμε κοινές γραμμές, καθώς έρχονται αυτά τα γεγονότα στο φώς. Θα πρέπει να αναδύονται από την ντροπή που τα είχε θάψει στο παρελθόν. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί, μόνο αν ο κόσμος νιώθει ασφαλής για να μοιραστεί τις ιστορίες του, και ο μόνος τρόπος για να νιώσουν έτσι είναι με αγάπη και συμπόνοια.

Πηγή : http://www.scarymommy.com/