fbpx

Βλέπω που μεγαλώνεις μόνη σου γερά και χαρούμενα παιδιά και σε θαυμάζω. Είσαι ο ήρωας μου!

| 13 Φεβρουαρίου 2017
ADVERTISEMENT

Καθημερινά, όλη την εβδομάδα φροντίζω μικρά παιδιά. Σκουπίζω τα προσωπάκια τους και τους πισινούς τους. Φέρνω χυμούς και φαγητά, διαβάζω δυνατά, και κάνω διαφορετικές δραστηριότητες. Πάμε σχολείο, κάτι που συμπεριλαμβάνει διάβασμα, γράψιμο, και επίβλεψη των παιδιών σε όλα τα μαθήματα. Κάνω αγκαλιές, και τα εμποδίζω να μην τσακωθούν. Μερικές φορές κρύβομαι απλά στο μπάνιο, αλλά πάντα κάποιος θα με βρεί. Καταλήγω να τρώω, ότι αφήσουν από το φαγητό τους.

Κατά τις 4:30, ο σύζυγος μου γυρνάει σπίτι. Ανοίγουμε την τηλεόραση και ξαπλώνουμε στο κρεβάτι. Τότε αναλαμβάνει εκείνος. Μαγειρεύει και κάνει όλα όσα προσπαθούσα να κάνω εγώ το πρωί. Μπορεί να τρέχω όλη μέρα, μπορεί να κουράζομαι, μπορεί να είμαι έτοιμη να τα εγκαταλείψω όλα.


ADVERTISEMENT

Αλλά δεν είμαι μια μόνη μαμά.

Ξυπνάω αργά, όταν ξυπνήσουν τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να τα ξυπνήσω από τις 6, γιατί πρέπει να βρίσκονται στο σχολείο στις 7:30, ενώ εγώ πρέπει να είμαι στη δουλειά μου στις 8. Δεν δουλεύω όλη μέρα εκτός σπιτιού – ενώ έχω φίλους που μισούν τις δικές τους καθώς θα ήθελαν να είναι όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά. Τότε όταν όλες οι υποχρεώσεις της ημέρας έχουν τελειώσει, δεν χρειάζεται να ικανοποιήσω όλες τις ανάγκες των παιδιών μου, και δεν κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού μόνη μου. Νιώθω όμως ένα δέος για τους γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι τους.

Υπάρχει ας πούμε μια “κόντρα” ανάμεσα στις μαμάδες που μένουν σπίτι με τα παιδιά, και εκείνες που επιλέγουν να δουλέψουν. Υπάρχει μια αίσθηση ότι είμαστε η μία εναντίον της άλλης κατά κάποιο τρόπο, ότι διαφωνούμε με τις επιλογές μας, και κρίνουμε άσχημα την διαφορετική κατάσταση της καθεμίας.


ADVERTISEMENT

Δεν σε κρίνω αγαπητή μου, σε θαυμάζω. Ειλικρινά.

Δεν ξέρω πως μπορείς να είσαι γονιός, χωρίς να έχεις τον σύντροφο σου. Θυμώνω άσχημα όταν ο σύζυγος μου φεύγει για Σαββατοκύριακο, και παρόλο που τα πάμε καλά, δεν μπορεί να συγκριθεί με κάποιον που δουλεύει, και παράλληλα μεγαλώνει και τα παιδιά του. Δεν ξέρω λοιπόν πως τα καταφέρνεις, χωρίς να έχεις την ευκαιρία να κάνεις ένα διάλειμμα. Χωρίς την ασφάλεια ότι όσο και να γίνουν χάλια τα πράγματα, θα έχεις κάποιον να σε βοηθήσει. Ότι αν δεν είσαι καλά, θα κοιμηθείς ή θα πας μια βόλτα. Ότι αν αρρωστήσεις, θα μπορείς να μείνεις στο κρεβάτι, και κάποιος άλλος θα αναλάβει να κάνει τις δουλειές σου. Αυτά τα πράγματα τα θεωρώ δεδομένα.

Οι φήμες λένε ότι οι μόνες μαμάδες δεν συμφωνούν με το να αφήνουν τα παιδιά τους στη φροντίδα, διαφορετικών σταθμών. Δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι στη δική σου περίπτωση είναι μια μεγάλη ανάγκη. Πρέπει να αφήσεις τα παιδιά σου στον παιδικό σταθμό, γιατί ποιός άλλος θα στα κρατήσει; Κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να βρείς ένα καλό μέρος, με ανθρώπους που θα νοιάζονται για εκείνα, και είναι ίσως και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να εξυπηρετήσεις τον εαυτό σου. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι να βρείς ένα τέτοιο μέρος, και πόσο δύσκολο πρέπει να είναι, όταν ανάμεσα στην περίοδο των εορτών, που κλείνουν για μια βδομάδα, μένεις ξεκρέμαστη χωρίς να έχεις κάπου να τα αφήσεις, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη σου.

Δεν μπορώ να φανταστώ όταν γυρνάς μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, και  πρέπει να τα ξανακάνεις όλα από την αρχή, χωρίς καμία βοήθεια – χωρίς καμία αναβολή. Ξαφνικά, πρέπει να μαγειρέψεις, να φτιάξεις φαγητό για το σχολείο τους. Να καθαρίσεις ένα ολόκληρο σπίτι, γιατί ποιός να σε βοηθήσει; Να μην αναφέρω τα άπλυτα, βάζεις πλυντήριο, απλώνεις, μαζεύεις, σιδερώνεις και μετά πάλι στη θέση τους. Μπορώ να παραπονεθώ αν χρειαστεί να κάνω έστω και τα μισά.

Δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Διαλέγεις τα ρούχα σου, τα ρούχα των παιδιών σου. Φροντίζεις να υπάρχουν καθαρά εσώρουχα. Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, αυτές που φροντίζεις να υπάρχουν τα βασικά στο ψυγείο, ότι όλοι είναι τακτοποιημένοι, οι στιγμές που βλέπεις ότι πρέπει να πας να πάρεις ψωμί και πλέον έχει βραδιάσει, οπότε χρειάζεται να τους φορτώσεις όλους στο αυτοκίνητο, για να έχετε φαγητό αύριο. Αυτές είναι ηρωικές στιγμές.

Βλέπω τα χαρούμενα και γερά παιδιά που μεγαλώνεις μόνη σου και αναγνωρίζω ότι είσαι ο ήρωας μου!

Πηγή : http://www.scarymommy.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ