Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκής ζωής είναι όταν δεν μπορείς να μοιραστείς τις στιγμές του παιδιού με τον άλλον γονιό

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι αυτό που περίμενα να είναι. Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι το να είσαι το μόνο ενήλικο άτομο στο τραπέζι. Με το παιδί μου το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό, είναι οι στιγμές που διασκεδάζουμε περισσότερο. Φωνάζουμε, γελάμε, λέμε τις χαρές και τα παράπονά μας, μαγειρεύουμε και περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι το συναισθηματικό βάρος της διαχείρισης όλης της οικογένειας μόνος/η. Πολλοί παντρεμένοι γονείς το κάνουν ούτως ή άλλως και η προσπάθεια να μοιραστείς τις ευθύνες ενός νοικοκυριού με έναν/μια τοξική/ό σύζυγο είναι πολύ χειρότερο από το να κάνεις τα πάντα μόνος/η.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι το να μένεις μόνος/η με τις σκέψεις, τους φόβους και τα όνειρα που έχεις για το παιδί σου. Ίσα-ίσα που η μονογονεϊκότητα με έκανε καλύτερη μαμά.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι το γεγονός ότι πρέπει να κάνεις τα πάντα μόνος/η κάθε πρωί, κάθε βράδυ, πριν το σχολείο, μετά τη δουλειά, πριν τον ύπνο. Δεν είναι το γεγονός ότι μοιράζεις τον εαυτό σου μεταξύ των αναγκών των παιδιών σου και αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αρκετός/η γιατί είσαι μόνος/η.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι οι σκληρές αποφάσεις που πρέπει να πάρεις μόνος/η. Προσωπικά είχα πάντα στο πλευρό μου εξαιρετικούς ανθρώπους, φίλους, γονείς και επαγγελματίες που με τις ιδέες και τις συμβουλές τους με βοήθησαν πολύ. Όσο περισσότερες αποφάσεις παίρνω ως μονογονέας, τόση περισσότερη εμπιστοσύνη έχω στον εαυτό μου ότι είμαι η καλύτερη μαμά που μπορώ να είμαι για το παιδί μου.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι όταν το παιδί πάει στο μπαμπά του ή δεν κάνουμε μαζί διακοπές. Δεν είναι τόσο τρομακτικό τελικά να κάνεις Χριστούγεννα μόνη. Ίσα ίσα που κοιμάσαι καλά χωρίς διακοπές και έγνοιες και το πρωί νιώθεις ξεκούραστη και ενθουσιασμένη από την εκκωφαντική σιωπή που απλώνεται γύρω σου.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι η διαφωνία σου με τον/την πρώην σου σχετικά με την επιμέλεια, το διαζύγιό σας ή όποια άλλα προβλήματα έχουν προκύψει ούτε η συνεχής παρέμβαση των γύρω σου (την οποία «βαφτίζουν» ανησυχία) σε πολύ προσωπικά, οικογενειακά θέματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσεις μόνος/η σου χωρίς τη βοήθειά τους.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι η αρνητική κριτική των άλλων σχετικά με την κατάστασή σου ή την απόφασή σου να φύγεις. Δεν είναι το αντίο που πρέπει να πεις στο παιδί σου την Παρασκευή πριν πάει σχολείο γνωρίζοντας ότι δεν θα το δεις μέχρι τη Δευτέρα και θα σε φάει η ανησυχία όσο είναι μακριά σου. Δεν είναι η ματιά που θα ρίξεις στο άδειο του δωμάτιο πηγαίνοντας στο δικό σου. Δεν είναι το ξύπνημα στη μέση της νύχτας για να του ρίξεις μια ματιά ή η μοναξιά που νιώθεις όταν κάθεσαι μόνη στο σαλόνι όταν δεν έχεις κανέναν δίπλα σου να μιλήσεις κι όταν δεν έχεις κανένα να σου πλύνει τα πιάτα όταν εσύ θες απλά και μόνο να ξεκουραστείς.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας δεν είναι κανένα από τα παραπάνω.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι όταν δεν έχεις κανέναν να μοιραστείς τη χαρά της μητρότητας. Είναι η στιγμή που παρακολουθείς τόσο περήφανος/η το παιδί σου την ώρα που παίζει σε κάποια θεατρική παράσταση ή συμμετέχει σε κάποιο αθλητικό γεγονός και αναζητάς με τα μάτια σου κάποιον, που να νιώθει την ίδια περηφάνια με σένα αλλά ξέρεις ότι δεν υπάρχει άλλος σε αυτό τον κόσμο που να μπορεί να σε καταλάβει εκείνη τη στιγμή. Είναι το υστερικό σου γέλιο για κάτι που είπε το παιδί σου και εύχεσαι να υπήρχε κάποιος δίπλα σου να γελάσει στο ίδιο υστερικά με κάποιο από τα αστεία του.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι τα μηνύματα, οι φωτογραφίες και οι διάφορες ιστορίες που στέλνεις στους γονείς σου και στις φίλες σου γνωρίζοντας ότι η αγάπη τους για το παιδί σου μπορεί να είναι δυνατή και βαθιά, δεν είναι όμως ίδια με αυτή που θα μοιραζόσουν με τον άλλο του γονέα.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι η αγκαλιά του παιδιού σου και η επιθυμία σου να του πεις εκείνη τη στιγμή μ’ ένα μόνο βλέμμα σου ότι ο καιρός θα περάσει και όταν θα μεγαλώσει δεν θα σε αγκαλιάζει πια με τον ίδιο τρόπο.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι η λαχτάρα σου να δεις τον άλλο του γονέα να νιώθει περήφανος/η για το καινούριο κατόρθωμα του παιδιού του, αλλά αντίθετα κοιτάζεις γύρω σου και το μόνο που βλέπεις είναι «ολοκληρωμένες» οικογένειες να απολαμβάνουν τις διακοπές τους μαζί.

Το πιο μοναχικό κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι η επιθυμία σου να μοιραστείς τα επιτεύγματα του παιδιού σου με κάποιον που γνωρίζεις ότι θα χαρεί εξίσου με σένα όταν τα ακούσει.

Το πιο μοναχικό κομμάτι είναι παράλληλα και το πιο οδυνηρό κομμάτι κι αν θέλω να είμαι συνεπής απέναντι στον εαυτό μου και σε εσάς, τότε οφείλω να ψάξω και να βρω την ομορφιά μέσα στην ασχήμια και το πόνο επειδή κανείς δεν θέλει να είναι αυτού του είδους μαμά. Υπάρχει πόνος στη μοναξιά του μονογονέα, αλλά υπάρχει και ομορφιά.

Έχω μάθει να κρατάω τις χαρούμενες στιγμές μέσα μου και ας μην είναι προφανείς στην οπτική κάποιου άλλου. Έχω διαπιστώσει ότι μπορώ να νιώθω ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη και παράλληλα να υποφέρω επειδή είμαι μόνη. Το μεγαλύτερο δώρο είναι η χαρά και το δέσιμο που χαρακτηρίζει την αγαπημένη μας «κουτσουρεμένη» οικογένεια.

Πηγή: scarymommy.com