Αγαπητή μόνη μαμά ατύχησες, δεν είσαι αξιοσέβαστη. Δυστυχώς…

Μεγαλώνοντας άκουγα συχνά σχόλια-κουτσομπολιά για μια γυναίκα, που έμενε πιο κάτω. Ήταν άγαμη και είχε δύο παιδιά. Ανήθικη. Προβληματική. Αυτές ήταν οι λέξεις, που χρησιμοποιούσαν οι γειτόνισσες, για να την περιγράψουν. Ήταν μια εξώλης και προώλης ανάμεσα σε «αξιοπρεπείς» γυναίκες. Οι καιροί ήταν διαφορετικοί τότε. Οι πιο μεγάλες σε ηλικία γυναίκες της γειτονιάς είχαν μεγαλώσει σε μία εποχή, που ανύπαντρη μητέρα ίσον Θου Κύριε μακριά από μας. 

Η μονογονεϊκότητα έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 50 χρόνια. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, έχει διαπιστωθεί ότι “τα μισά από τα παιδιά που θα γεννηθούν στο μέλλον θα ζουν με μια μόνη μαμά κάποια στιγμή στη ζωή τους μέχρι να γίνουν 18”.

Η παραδοσιακή οικογένεια, μια παντρεμένη μαμά δηλαδή, ένας μπαμπάς και τα παιδιά τους δεν είναι πλέον η μόνη βιώσιμη επιλογή για τις γυναίκες, που σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά. Οι μόνες, ανύπαντρες μητέρες, που επέλεξαν να υιοθετήσουν, αποτελούν το τέλειο παράδειγμα. Η μονογονεϊκότητα μπορεί επίσης να προκύψει απροσδόκητα από μια ακούσια εγκυμοσύνη, ένα διαζύγιο ή ένα θάνατο.

Ήμουν ανύπαντρη μητέρα, πριν γίνω διαζευγμένη. Έχω ζήσει και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Και έχω αισθανθεί τις διαφορές στον τρόπο, με τον οποίο οι άλλοι με αντιμετώπιζαν.

Ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία. Αυτή η πατριαρχία υπαγορεύει το πώς η κοινωνία βλέπει τις γυναίκες και τη μητρότητα. Οι μόνες μητέρες, ειδικά εκείνες που δεν παντρεύτηκαν ποτέ, θεωρούνται συχνά απειλή και πηγή όλων των δεινών. Ευτυχώς, τα κοινωνικά πρότυπα αλλάζουν σταθερά και οι ανύπαντρες μητέρες ευημερούν. Απαιτούν τα δικαιώματά τους και λαμβάνουν πλέον αμειβόμενη άδεια μητρότητας και άλλες παροχές.

Εμείς, όπως και όλες οι μανάδες του κόσμου, παίζουμε με τα παιδιά μας, τα μορφώνουμε, τους παρέχουμε τα πάντα, πολλές φορές με πολύ λίγη ή καθόλου υποστήριξη ή ξεκούραση. Το κάνουμε κάθε μέρα. Για τα παιδιά μας. Για τους εαυτούς μας. Όχι για χειροκροτήματα ή επευφημίες.

Είμαι μια περήφανη, μόνη μητέρα. Επέλεξα να αυτοπροσδιορίζομαι έτσι κι ας ξέρω την προκατάληψη, που θα βιώσω στην καθημερινότητά μου. Δεν θα αφήσω την αρνητικότητα να ορίσει τη ζωή μου ή των παιδιών μου. Είσαι μητέρα, άρα είσαι άξια. Ποτέ, ποτέ, ποτέ μην επιτρέψεις σε κανέναν να ορίσει την αξία σου.

Πηγή: latinaonamission.com