Σ’ εσένα που έχασες το παιδί σου να ξέρεις πως παραμένεις μητέρα

Η γιορτή της μητέρας δεν είναι μόνο λουλούδια και αγκαλιές. Μπορεί να είναι μια υπενθύμιση για τις “κρυφές” μαμάδες και για όλα όσα έχουν χάσει. Είναι γυναίκες που έχουν χάσει τα παιδιά τους, αλλά παραμένουν μαμάδες.

Μια τέτοια μαμά γέννησε το παιδί της, αφού το είχε στην κοιλιά τις 9 μήνες, του τραγούδησε νανουρίσματα, του είπε ιστορίες και το αγάπησε από την πρώτη στιγμή.

Ζεί ακόμα και όταν όλα έχουν χαθεί. Ακόμα και όταν ξέρει ότι όλα πήγαν στραβά, ακόμα και όταν είδε στο πρόσωπο των γιατρών την συμπόνοια προς το πρόσωπο της. Ότι και να της πουν, δυστυχώς δεν θα την παρηγορήσει κάτι. Η αγάπη της όμως θα βρίσκεται για πάντα εκεί, δεν γίνεται να χαθεί ή να σιγήσει.

Το δωμάτιο του γιού μου έχει μια νεκρική σιγή. Δεν τον άκουσα καν να κλαίει, δεν άνοιξε ποτέ τα μάτια του.Η ζωή του μέτρησε εβδομάδες και όχι κεράκια πάνω σε τούρτα. Εκείνη τη στιγμή έχασα την αθωότητα μου και απέκτησα μια σοφία. Από εκείνη τη μέρα είδα τον κόσμο διαφορετικά.

Τώρα γνωρίζω για όλες τις κρυφές μαμάδες εκεί έξω. Τις αποκαλώ αδερφές μου. Καθώς λέμε τις ιστορίες μας κοιταζόμαστε στα μάτια. Η σχέση μας είναι άμεση και βγαίνει μέσα από την ψυχή μας. Γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της θλίψης, αν δεν έχει πεί αντίο στο παιδί του.

Η απώλεια είναι μοναδική για τον καθένα από εμάς. Το ίδιο και η θλίψη του.

Έχω την ευλογία να έχω και άλλα παιδιά, προσπαθώ να τα φιλάω περισσότερο, να τα αγκαλιάζω πιο σφιχτά, να τα κοιτάω την ώρα που κοιμούνται και αποθηκεύω όλες τις ζωγραφιές τους σαν να είναι φυλαχτό, γιατι πολύ απλά γνωρίζω. Ξέρω τι σημαίνει η κρυφή μητρότητα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτό που δεν βλέπουν.

Η γιορτή της μητέρας μπορεί να είναι δύσκολη, μια ημέρα στο ημερολόγιο που δείχνει όνειρα τα οποία δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Μου θυμίζει τι σημαίνει να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο. Υπάρχουν τα υπαρκτά πράγματα όπως τα σημάδια στο δέρμα μου και οι οικογενειακές φωτογραφίες. Τα κουτιά με τα παλιά ρούχα και τα μαλλιά, από το πρώτο του κούρεμα.

Υπάρχουν όμως και εκείνα που δεν φαίνονται. Η γιορτή της μητέρας μπορεί να μας δείξει την αγάπη στην καρδιά, που δεν ξέραμε ότι είχαμε να δώσουμε. Την αγάπη για τα πλάσματα που έχουν μόνο ανάγκες αλλά δεν θα σε κουράσουν ποτέ και δεν χρειάζεσαι τίποτα για αντάλλαγμα.

Για κάθε λοιπόν μητέρα εκεί έξω που βίωσε κάτι παρόμοιο, πρέπει να καταλάβεις ότι είναι ακόμα η μέρα σου. Η μέρα που χρειάζεται να βγείς από τη σιωπή και να σε ακούσουν. Ξέρω ότι παντού υπάρχουν κάρτες και τραγούδια, το καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Η συγκεκριμένη μέρα δεν θα σου αποδείξει ποιά είσαι. Είσαι μια μητέρα που ζεί με τις αναμνήσεις και την αγάπη που έχει στην ψυχή της.

Γιορτάζω με εσένα και ας έχεις χάσει το παιδί σου. Είμαστε αδερφές, μαμάδες, φίλες και βαδίζουμε μαζί σε αυτό το καινούριο “φυσιολογικό” ταξίδι. Σήμερα είναι η δική μας μέρα.

Πηγή: http://www.scarymommy.com/