Μόνη μαμά γίνεται στόχος επειδή τα παιδιά της δεν κάθονται φρόνιμα στο σούπερ μάρκετ!

Χωρισμένη μαμά γίνεται βάναυσα ειλικρινής απέναντι στην κριτική που της ασκούν περαστικοί, για τη συμπεριφορά των παιδιών της καθώς ψωνίζει.

Όλοι έχουμε ζήσει το “μαρτύριο” να ψωνίζεις μόνος ή μόνη σου με τα παιδιά σε κάποιο πολυκατάστημα ή σούπερ μάρκετ. Το μαρτύριο που όσο και αν προσπαθείς, παρακαλάς ή απειλείς τα παιδιά να συμπεριφερθούν καθώς πρέπει, αυτά αρνούνται και απλά τσακώνονται , ουρλιάζουν, και κάθε διάδρομος του σούπερ μάρκετ μοιάζει ατελείωτος. Αισθάνεσαι ότι όλοι σε κοιτάνε και σε κρίνουν για την ανεπάρκειά σου ως γονιός. Το μόνο που θες να κάνεις είναι να φύγεις τρέχοντας από εκεί μέσα.

Η Ελένη είχε μία τέτοια άβολη εμπειρία και έγραψε κάθε λεπτομέρεια, στο Facebook. Σε ένα ποστ το οποίο έγινε viral, μοιράστηκε την ωμή αλήθεια για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι χωρισμένη μαμά, και πως κατέληξε να φύγει από το σούπερ μάρκετ με κλάματα.

«Αυτό σημαίνει να είσαι μαμά», γράφει, «Ούτε όμορφα φίλτρα, ούτε καλός φωτισμός, ούτε νέο κραγιόν. Είναι τα ακατάστατα μαλλιά μου, βρεγμένα από τη βροχή, χτεσινό μεικ-απ που εξουθενωμένη δεν πρόλαβα να βγάλω και δάκρυα» γράφει.

Η Ελένη είχε πάει να αγοράσει γάλα και πήρε μαζί και τα δύο της παιδιά. Αλλά μερικές φορές, απλές δουλειές που νομίζουμε ότι θα γίνουν στο άψε σβήσε, είναι αυτές που κάνουν όλη μας τη μέρα να διαλύεται στο τέλος. Πρώτα το μικρότερο παιδί ξεκίνησε να κάνει ‘διάφορα’. «Δεν ήθελε να κάτσει στο καροτσάκι του σούπερ μάρκετ, δεν ήθελε να το δέσω σε αυτό με τη ζώνη, ήθελε να κρατάει τα ψώνια στην αγκαλιά του. Μετά τσαντίστηκε. Πέταξε το παπούτσι του, πέταξε το πορτοφόλι μου και όλα τα ψώνια από την αγκαλιά του».

«Μπορώ να το χειριστώ», είπε η Ελένη στο εαυτό της.

Τότε, το 3χρονο παιδί της ξεκίνησε και αυτό τις αταξίες, παριστάνοντας ότι είναι ο σούπερμαν στο καροτσάκι, χωρίς να ακούει τη μαμά του όταν του έλεγε να μη κάθεται όρθιος σε αυτό  και να μη ρίχνει τα πράγματα από τα ράφια. Ακόμα χειρότερα, όταν τα αγόρια είδαν τα μπαλόνια, κατενθουσιάστηκαν- η μαμά τους δε ξεροκατάπιε όταν άκουσε την τιμή (8€ τα μπαλόνια) και φρόντισαν να συμφωνήσουν να παίξουν με αυτά αρκεί να τα μοιραστούν. «Μπορούσα να κάνω οτιδήποτε, αρκεί να ψωνίσουμε χωρίς φασαρίες», είπε η Ελένη.

Αλλά φυσικά, οι υποσχέσεις των παιδιών δεν διαρκούν πολύ κι έτσι την ώρα που είχαν φτάσει στο ταμείο, τσακώνονταν ήδη για τα μπαλόνια. Τα αδέρφια αποφάσισαν να μην τα αγοράσουν, και τα έδωσαν στην ταμία. Το να δώσει πίσω τα μπαλόνια από τη στιγμή που τα παιδιά δεν κράτησαν την υπόσχεσή τους, φαίνεται ότι ήταν μια κίνηση μή αποδεκτή από τον κόσμο, διότι τα παιδιά αντέδρασαν και άρχισαν να φωνάζουν και να κλαίνε ενώ σχεδόν όλοι την αγριοκοίταζαν επικριτικά για την “αδυναμία” της να ελέγξει τα παιδιά της. Ένας άντρας μάλιστα είπε «Είναι πολύ μικρή για να έχει παιδιά», και κάπου εκεί η Ελένη έσπασε. Άρπαξε την απόδειξη και τρέχοντας έφυγε με λυγμούς.

Με περισσότερη χάρη και χωρίς περιττά λόγια, που λίγοι από εμάς θα μπορούσαν να αρθρώσουν σε μια τέτοια κατάσταση, η Ελένη μας υπενθυμίζει τη σημασία του να μη κρίνεις κάποιον χωρίς να τον γνωρίζεις. «Δε με γνωρίζουν. Δεν με ξέρουν σαν μητέρα. Δεν ξέρουν τα παιδιά μου. Δεν ξέρουν ότι ήμουν παντρεμένη πριν ξεκινήσω οικογένεια. Δεν ξέρουν ότι χώρισα γιατί ήμουν θύμα κακοποίησης, δεν ξέρουν τι σημαίνει μόνη μαμά».

Είναι εμφανές ότι η Ελένη κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τη σωστή ανατροφή των παιδιών της. Αλλά χωρισμένοι ή όχι, μπορούμε όλοι μας να ταυτιστούμε με την εξής αλήθεια: άλλες μέρες έχουμε τον έλεγχο και άλλες όχι και τόσο πολύ.

«Μερικές φορές μπορώ να ελέγξω τα παιδιά μου και μερικές άλλες όχι. Μερικές φορές ακούνε και άλλες όχι. Μερικές φορές μπορώ να συγκρατηθώ και άλλες καταρρέω» λέει, εκφράζοντας έτσι όλους τους γονείς που βιώνουν ακριβώς το ίδιο.

Το να έχουμε δύσκολες στιγμές σαν γονείς δεν μας κάνει κακούς. Έχουμε περάσει όλοι από αυτό το στάδιο. Και αν οι ξένοι δεν μπορούν να το δούν αυτό, τότε χ**τους. Εάν δεν τους ξέρεις, τότε δεν τους χρωστάς τίποτα!

Πηγή: http://www.scarymommy.com/