fbpx

Μη νοσταλγείς τη «τέλεια» οικογένεια. Μάθε να αγαπάς αυτή που έχεις!

| 3 Αυγούστου 2017
ADVERTISEMENT

Μια χωρισμένη μαμά μας είπε πρόσφατα, ότι εκείνη και τα δύο της παιδιά πέρασαν ένα καταπληκτικό καλοκαίρι σε μία μικρή, παραθαλάσσια πόλη, κυριολεκτικά πάνω στο κύμα. Κάθε μέρα, έφτιαχναν κάστρα στην άμμο, κυνηγούσαν καβουράκια στα βράχια και κοιμόντουσαν στην ακρογιαλιά, χαλαρωμένοι από τους ήχους της θάλασσας και του αέρα. Όσο κι αν αυτή η εικόνα μοιάζει με καρτ ποστάλ, η μητέρα ένιωθε λέει ζήλια (όχι με την κακή έννοια του όρου) για κάθε «τέλεια» οικογένεια, που ερχόταν στην παραλία να μαζέψει κοχύλια, να κάνει πικ νικ και να περάσει όμορφες στιγμές.

Ήμουν εκεί. Ξέρω ακριβώς, τι εννοεί.


ADVERTISEMENT

Έχω βιώσει και εγώ αυτό που λένε «ζήλια για την τέλεια οικογένεια».

Ήμουν εκείνη η μόνη μαμά, που παρακολουθούσε μόνη και έρημη τα σκετσάκια των παιδιών της στην χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου, ενώ οι άλλες οικογένειες, ολοκληρωμένες, μαμά, μπαμπάς, παιδιά χαίρονταν και συζητούσαν τί θα έκαναν αργότερα, όταν γύριζαν σπίτι ΜΑΖΙ, σαν οικογένεια.

Ήμουν εκείνη η μαμά, που παρακολουθούσε τις σελίδες των φίλων της στα κοινωνικά δίκτυα, γεμάτες από οικογενειακές φωτογραφίες, διακοπές και οικογενειακή ευτυχία και ένιωθα γεμάτη με την ευτυχία τους.

Πήγαινα μόνη στις σχολικές εκδηλώσεις, στις γιορτές των προσκόπων και σε άλλα και καθόμουν μόνη σε μία γωνία, νιώθοντας αξιοθρήνητη, που τα παιδιά μου δεν έχουν μια μάνα και έναν πατέρα μαζί να τα ενθαρρύνουν και να τα συνοδεύσουν σε αυτές τις δραστηριότητες, αλλά και απογοητευμένη για το γεγονός, ότι ξεχώριζα, σαν κάτι περίεργο μέσα σε αυτή τη «θάλασσα», τη γεμάτη από τέλειες οικογένειες.

Ο πόνος και η απογοήτευση είναι συναισθήματα αναμενόμενα. Καμία μας, δεν ήθελε ο γάμος μας να διαλυθεί, δεν παντρευτήκαμε για να χωρίσουμε.


ADVERTISEMENT

Ίσως, μετά το διαζύγιο, να έχω πάει τα συναισθήματά μου ένα βήμα παραπέρα, γιατί τώρα πια βλέπω από διαφορετική σκοπιά τις εμπειρίες μου και νιώθω δυστυχισμένη για έναν διαφορετικό λόγο.

Θυμάμαι ταξίδια μας στο εξωτερικό, διακοπές και πολλές άλλες δραστηριότητες τα τελευταία 7 χρόνια μετά το διαζύγιο και συνειδητοποιώ, ότι εμείς, οι τρεις μας μόνο, είχαμε το πλεονέκτημα μιας υπέροχης ζωής και άλλων αξέχαστων εμπειριών. Όπως κάνουν οι περισσότερες μαμάδες, έτσι και εγώ έχω αγωνιστεί απίστευτα, για να δώσω στα παιδιά μου όλα όσα μπορώ και να τα βοηθήσω να δουν και να κάνουν τόσα υπέροχα πράγματα, όσα χωράνε στο χρόνο, στον προϋπολογισμό και στη φαντασία τους.

Δεν είμαστε, τελικά, τέλειοι. Αλλά είμαστε ευτυχείς και έχουμε αρκετά, ώστε να είμαστε ευγνώμονες!

Αυτό με φέρνει πίσω στην αρχική μου σκέψη: η ομορφιά είναι παντού γύρω μας και ο χρόνος σε αυτή τη ζωή με αυτούς που αγαπάμε, είναι φευγαλέος. Έχω σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο ευχόμενη να έχω κάτι, που δεν είχα αντί να εκτιμώ τα καταπληκτικά δώρα που μου έχει κάνει η ζωή!

Αυτές οι “τέλειες” οικογένειες είναι εξίσου ελλιπείς με τη δική σου ή τη δική μου, «γράφουν» όμως καλύτερα στο φακό, όταν ποζάρουν και ίσως έχουν μια λίγο καλύτερη εμφάνιση σε σχέση με τις υπόλοιπες! Για να ξέρεις, τα παιδιά της τέλειας οικογένειας τσακώνονται στο αμάξι σε όλη τη διαδρομή μέχρι την παραλία, ενώ η σύζυγος ήσυχα ήσυχα τσατάρει με τον εραστή της ενώ ο σύζυγος οδηγάει,  σκεπτόμενος τη συζήτησή του με το δικηγόρο διαζυγίου νωρίτερα εκείνη τη μέρα.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ευτυχισμένες οικογένειες με δύο γονείς. Λέω ότι ποτέ δεν ξέρουμε τί συμβαίνει πίσω από την πόρτα του “τέλειου” σπιτιού!

Εγώ; Εγώ θα προτιμούσα να απολαμβάνω τα παιδιά μου μόνη μου, χωρίς ψεύτικα χαμόγελα και χωρίς να προσποιούμαι, ότι είναι όλα καλά με το σύζυγο, που δεν με αγαπάει και με κάνει να αισθάνομαι πιο μόνη κι από τη καλαμιά στον κάμπο!

Όλοι μας θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας όσο το δυνατόν περισσότερη τελειότητα μπορούμε! Συνειδητοποιώ τώρα, ότι έχασα το χρόνο μου (και το δικό τους) γκρινιάζοντας, γιατί δεν είμαστε σαν τις οικογένειες στις  διαφημίσεις ή εκείνες που συναντήσαμε στις πολυάριθμες, κοινές μας δραστηριότητες. Αλλά ξέρεις κάτι; Περνάμε καλά! Αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε υγιείς, ασφαλείς και έχουμε ό, τι χρειαζόμαστε.

Δεν είμαστε ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο καλοί από οποιαδήποτε άλλη οικογένεια. Η αξία μας δεν υπολογίζεται από τον αριθμό των μελών στην οικογένειά μας.

Είμαστε τόσο «κανονικοί» όσο κάθε άλλη οικογένεια εκεί έξω! Σκέψου, πόσα παιδιά μεγαλώνουν με τους παππούδες, άλλα μέλη της οικογένειας, υιοθετημένα, από ομοφυλόφιλους γονείς, μονογονείς, μικτές οικογένειες και ούτω καθεξής. Το μόνο συστατικό, που χρειάζεται μια ευτυχισμένη οικογένεια είναι η αγάπη. Λοιπόν, γιατί να νιώθουμε, ότι πρέπει να υπάρχει μια βιολογική μαμά και ένας βιολογικός μπαμπάς, για να ταιριάζουμε στον ορισμό της “τέλειας οικογένειας”; Όταν αισθανόμαστε ανασφαλείς ή λυπημένοι για τη ζωή μας, για πολλούς λόγους (π.χ. ηλικία , βάρος, επίπεδο εισοδήματος), έχουμε την τάση να κοιτάμε, τι παραπάνω έχουν οι άλλοι και να αφήνουμε τον εαυτό μας να γεμίζει με αισθήματα ανεπάρκειας και ζήλιας. Το πιο πιθανό είναι ότι και οι άλλοι παρακολουθούν εσένα και την οικογένειά σου, σκέφτονται ωραία πράγματα και κάνουν σύγκριση της ζωής τους με τη δική σου!

Το μήνυμά μου είναι να αγαπάς, αυτό που έχεις, ό,τι κι αν είναι! Εάν ξοδεύεις όλο σου το χρόνο, επιθυμώντας η ζωή σου να ήταν μια έκδοση ιδανικής οικογένειας, θα ξεχάσεις, ότι αυτό που έχεις ήδη, είναι πολύτιμο.

Μην αφήνεις την ευλογία του να έχεις παιδιά και του χρόνου που μοιράζεστε μαζί να αμαυρωθεί από το “αν ήταν αλλιώς τα πράγματα” και το “μακάρι να ήταν αλλιώς”.

Φτιάξε κάτι μαγικό με τα συστατικά, που σου δόθηκαν. Οι συγκρίσεις με το «ιδανικό» θα σου στερήσουν την ικανοποίηση, που θα μπορούσες να απολαύσεις με αυτούς που αγαπάς! Προχώρα και σταμάτα να θρηνείς για τη διάλυση του γάμου σου και τα όνειρα που είχες για εκείνη τη ζωή. Ζήσε τη ζωή στο μέγιστο!

Πηγή: divorcedmoms.com

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ