Κάτω απ’ το χαλί

Δεν τα πάτε καλά τελευταία. Εσύ έχεις συνέχεια νεύρα κι εκείνος δείχνει πιο αδιάφορος από ποτέ. Καθισμένοι μόνιμα σε απέναντι καναπέδες, σκρολάρετε με τα κινητά σας για ώρες. Καμιά επικοινωνία. Καμιά προσπάθεια. Ότι νιώθετε μπαίνει επιμελώς κάτω απ’ το χαλί…

Ο γιος σου, έχει συνεχώς εκρήξεις άνευ λόγου και ξεσπάει συνήθως πάνω σου. Ίσως προσπάθησες στην αρχή να τον πλησιάσεις, να δεις τι του συμβαίνει, αλλά βρήκες κλειστές πόρτες. «Πλησιάζει η εφηβεία…» σκέφτηκες και τ’ άφησες στην τύχη του, με την ελπίδα να περάσει σύντομα. Έβαλες τους φόβους σου κάτω απ’ το χαλί…

Η κολλητή σου τελευταία έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Η άλλοτε καθημερινή σας επικοινωνία, έχει αρχίσει να αραιώνει. Μπα… ιδέα σου θα είναι… εξάλλου γνωρίζεστε τόσα χρόνια, αν είχε κάτι θα σε είχε ενημερώσει… Οι ανησυχίες σου κάτω απ’ το χαλί…

Κάτω απ’ το χαλί… πόσα πράγματα δεν έχεις κρύψει εκεί κάτω; Πόσες σκέψεις που δεν μοιράστηκες, πόσα προβλήματα που έκανες πως δεν υπάρχουν, πόσοι φόβοι που δεν αντιμετώπισες; Πόσα θέλω / δεν αντέχω / φοβάμαι / ανησυχώ, προτίμησες να χαντακώσεις εκεί κάτω;

Περισσή σκόνη στο σπίτι σου. Μαύρο στην ψυχή σου. Μαύρο, που κλείνεις ερμητικά σε κουτάκια και τα κρύβεις όσο πιο βαθιά μέσα σου μπορείς. Κουτάκια που φοβάσαι πως αν ανοίξουν, θα πλημμυρίσουν την ύπαρξή σου ολόκληρη, θα την ποτίσουν με το μαύρο που κρύβουν. Στοιβάζεις το ένα κουτάκι πάνω στο άλλο και τρέμεις  τη στιγμή, που κάποιο απ’ όλα θα εκραγεί, καίγοντας τα πάντα μέσα σου. Κι ο καιρός περνάει…

Κι έρχεται κάποτε η στιγμή, που κάτι συμβαίνει και το χαλί σηκώνεται. Έρχεται κάποιος, κάτι, κάποτε, που αρχίζει να σκαλίζει το μέσα σου και τα κουτάκια σιγά σιγά αποκαλύπτονται. Κουτάκια, την ύπαρξη των οποίων, κατέβαλες υπεράνθρωπες προσπάθειες να ξεχάσεις. Κουτάκια, που στην υποψία και μόνο ότι θα ανοιχτούν, το στομάχι σου γίνεται κόμπος. Φόβοι, άγχη, ανησυχίες, χαμένα όνειρα… τα κουτάκια αυτά, έχουν ονόματα κι η ιδέα να τα αντιμετωπίσεις, μοιάζει τρομαχτική!

Υπάρχουν άνθρωποι, που ζουν ολόκληρη τη ζωή τους, στοιβάζοντας πράγματα κάτω απ’ το χαλί. Ο φόβος της κατά μέτωπο αντιμετώπισης, όσων τους πληγώνουν, όσων νιώθουν, όσων φοβούνται, ξεπερνά την ανάγκη επίλυσής τους. Επιλέγουν συνειδητά να ζουν σε μια πλάνη, που τους προσφέρει ασφάλεια, γιατί η ωμή πραγματικότητα, είναι στα μάτια τους πολύ σκληρή για να την αντέξουν. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται τόσο να σταθούν απέναντι στην αλήθεια, που προτιμούν να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους, κρύβοντας πράγματα κάτω απ’ το χαλί, από φόβο μήπως ισοπεδωθούν ολοσχερώς αν τ’ αγγίξουν. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν τη στιγμή που κάποιος ή κάτι, θα βγάλει αυτές τις αλήθειες στην επιφάνεια. Τρέμουν πως αν φανερωθούν, θα γίνουν δέσμιοί τους, γιατί δεν αντιλαμβάνονται πως κρύβοντάς τες, είναι ήδη…

Χωράνε πολλά ακόμη εκεί κάτω ή μήπως ήρθε η ώρα να «καθαρίσεις»; Μήπως μόνο αν το κάνεις, καταφέρεις να γίνεις πραγματικά ελεύθερος;

Της Κικής Γιοβανοπούλου

Πηγή: https://gynaikaeimai.com/