fbpx

Η διατροφή

| 6 Νοεμβρίου 2017
ADVERTISEMENT

Άλλη μια μέρα που τσακωνόμαστε για τη διατροφή. Τελετουργικά σχεδόν, τα ίδια και τα ίδια κάθε μήνα. Άλλη μια φορά που σα μπακάληδες έχουμε βγάλει το τεφτέρι και υπολογίζουμε “πόσο πάει, μάστορα;” η αξία διαβίωσης των παιδιών μας. Άλλη μια μέρα που πρέπει να σου αιτιολογήσω για ποιο λόγο αγόρασα βιολογικό γάλα, τι έπαθε ο σκελετός των γυαλιών της κόρης μας και πρέπει να αλλαχτεί και να διαφωνήσουμε για το αν πρέπει να πηγαίνει ο μικρός αγγλικά ή όχι, “αφού κάνουν στο σχολείο, τι θέλει τα φροντιστήρια” μου λες. Τι να απαντήσω τώρα εγώ σ’ αυτό; Πόσες αντοχές πρέπει να έχω για να κάνω κάθε φορά αυτές τις συζητήσεις, μπορεί κάποιος να μου απαντήσει;

Αφήνεις υπονοούμενα πως είσαι ο αδικημένος, σίγουρα στον κόσμο έξω με διασύρεις πως “στα τρώω όλα στις διατροφές”, η μάνα σου με κοιτάει με μισό μάτι, εκμεταλλεύομαι το παιδί της βλέπεις, που καταστράφηκε και δε μπορεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του επειδή συντηρεί εμάς. Λες κι αυτό ήταν για μένα όνειρο ζωής, όταν ντυνόμουν νύφη ή όταν έφερνα στον κόσμο τα παιδιά μου, αυτό ονειρευόμουν! Να είμαι με μονίμως το χέρι απλωμένο σα ζητιάνα, για τα αυτονόητα.

Τη συμμετοχή του πατέρα των παιδιών μου στα έξοδα τους. Πως “στα τρώω” δηλαδή; Όλο προσπαθώ να μην ξεσυνερίζομαι αυτό τον παραλογισμό και όλο με πιάνει το παράπονο. Πως μπορεί να θεωρηθεί εκμετάλλευση και “φάγωμα χρημάτων” η σχολική λίστα, ένα ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαίρου, μία επίσκεψη σε οφθαλμίατρο. Κι όμως, έτσι με παρουσιάζεις. Η φιλάργυρη πρώην, που καλοπερνάει ενώ εσύ υποφέρεις!


ADVERTISEMENT

Το δικαστήριο όρισε το ποσό που οφείλεις να δίνεις, βάση του εισοδήματος σου. (Του ΦΑΝΕΡΟΥ εισοδήματος σου, δηλαδή.) Είπαν “τόσα χρειάζεσαι να ζήσεις, τόσα σου μένουν για να δίνεις στα παιδιά σου”.) Για μένα όμως, κανένα δικαστήριο δεν έκανε το ίδιο, Κανένα δικαστήριο δεν είπε “έλα εδώ κοπέλα μου, βγάζεις τόσα. Κράτα ΑΥΤΑ για τον εαυτό σου και τα υπόλοιπα για τα παιδιά σου”. Όλα τα δικαστήρια του κόσμου θεωρούν πως ότι χρήματα έχει η μάνα, στο σύνολο τους, είναι και χρήματα των παιδιών.

Και συ ο ίδιος το λες, μου λες “δε θα πεινάσετε, έχετε το μισθό σου”. Θεωρείς δεδομένο πως όλα όσα βγάζω πάνε στα παιδιά. Το ίδιο συμπεραίνει και το δικαστήριο. Όλα όσα βγάζω εγώ, πάνε στη διαβίωση των παιδιών. Στέγη, τροφή, εκπαίδευση, χαρτζιλίκι. Κανείς δεν αφαιρεί ποτέ τα δικά ΜΟΥ έξοδα, κανείς δεν τα υπολογίζει! Αντιθέτως, εσύ είσαι άντρας. Τα τσιγάρα σου, οι καφέδες σου, όλα τα προσωπικά σου έξοδα, πάντα μετράνε, τα παιδιά είναι στο ότι περισσεύει!

Και εκεί είναι η διαφορά μας, ποτέ δεν θα μεμψιμοιρούσα, “εγώ η κακομοίρα που έπρεπε να πληρώσω την εκδρομή των παιδιών και δε μου έμειναν λεφτά για νύχια!”. Εγώ λοιπόν, δεκαράκι δεκαράκι, μετράω τα σεντς για να βγουν πρώτα από όλα τα έξοδα των παιδιών. Ενοίκια, δάνεια, σούπερ μάρκετ, φροντιστήρια, όλες οι ανάγκες τους καλυμμένες. Και όταν τα καταφέρω (ο Θεός ξέρει πως, κάθε μήνα) τότε μόνο ψειρίζω τα ρέστα μπας και μείνει μια δεκάρα να πιω έναν καφέ και γω σαν άνθρωπος. Εσύ όμως, ξεκινάς ανάποδα! Πρώτα κρατάς για την πάρτη σου ότι σου χρειάζεται και ΜΕΤΑ δίνεις για τα παιδιά σου. Και αν καμιά φορά όπως λες “δεν έχω αυτό το μήνα, κάτι έτυχε, πως κάνεις έτσι, άνθρωπος είμαι και εγώ” τότε πρέπει να κόψω το λαιμό μου μιας και εγώ ας πούμε δεν είμαι άνθρωπος, είμαι ρομπότ, προγραμματισμένη να τα βγάζω πέρα κάθε μήνα ό,τι κι αν γίνει. Και το κάνω. Τα καταφέρνω.

Όπως όλες οι χωρισμένες γυναίκες με παιδιά, σπάνια θα δεις παιδιά να πεινάνε, επειδή οι πατεράδες τους ένα μήνα δεν έδωσαν διατροφή. Τα καταφέρνουμε. Τα ταΐζουμε τα παιδιά μας. Τα ντύνουμε. Τα στέλνουμε σχολείο με καινούργια τετράδια και μολύβια. Τους αγοράζουμε τα παιχνίδια που λαχταράνε. Δεν το κάνουμε αγγαρεία, δεν βρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που μπλέξαμε, δε σκεφτόμαστε “καλά να πάθω η ηλίθια που πήγα και έκανα παιδί με τον μαλάκα”. Δε μετανιώνουμε την ύπαρξη των παιδιών μας, επειδή χωρίσαμε.


ADVERTISEMENT

Καμιά φορά ζηλεύω το αμάξι σου. Που το έχεις στην πένα, το φροντίζεις, τα σέρβις του, τα ανταλλακτικά του. Το καμαρώνεις και ας καίει πολύ και ας έχει του κόσμου τα έξοδα. Ζηλεύω ναι. Γιατί δε νιώθεις έτσι και για τα παιδιά σου.

Ντρέπομαι. Που τον δικό σου ρόλο, έχουν αναλάβει οι γονείς μου. Δίνουν, φροντίζουν, αγαπάνε. Με λαχτάρα, με αγάπη, με ζεστή καρδιά. Τα παιδιά μου είναι πραγματικά 2 φορές παιδιά τους, απόλυτη προτεραιότητα τους.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι δικοί σου στερήθηκαν για τα παιδιά μας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που η σύνταξη τους έφυγε ολόκληρη για μια έκτακτη ανάγκη της “πρώην” οικογένειας σου; Βλέπεις, ο πατέρας μου και η μάνα μου ότι προσφέρουν δεν σκέφτονται “τα τρώει ΑΥΤΗ”, για τον πατέρα και τη μάνα μου δεν είμαστε βάρος, δεν είμαστε μπελάς, είμαστε ευλογία. Πότε ήταν η τελευταία φορά που η μάνα σου ένιωσε ευλογία τα παιδιά μας;

Ξέρω πως μετράς χρόνια, μέρες, δευτερόλεπτα για να ενηλικιωθούν τα παιδιά και να μην πληρώνεις πια διατροφή. Να τελειώσουν οι υποχρεώσεις σου απέναντι τους. Ξέρω επίσης πως οι δικές μου δε θα τελειώσουν ποτέ.

Πάντα τα δικά μου χρήματα θα είναι και δικά τους. Αν ξαναφτιάξω τη ζωή μου, τα παιδιά μου θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της νέας μου οικογένειας, όποιος παντρευτεί εμένα, ουσιαστικά παντρεύεται και εκείνα.

Αν ξαναπαντρευτείς εσύ, τα παιδιά μας θα γίνουν ένα παρελθόν που θα θέλεις να ξεχάσεις, αν πληρώνεις με το ζόρι τώρα δε θέλω καν να φαντάζομαι τι θα γίνεται τότε.

Να σου πω την αλήθεια μου; Θα ήθελα να μπορούσα να σου πω να μη δίνεις δεκάρα. Θα ήθελα να έχω την πολυτέλεια να μην δέχομαι τη διατροφή σου.

Τότε σίγουρα θα ήσουν καλύτερος μπαμπάς. Τότε δεν θα σκεφτόσουν τα παιδιά μόνο σαν υποχρέωση, αλλά σαν ευλογία και χαρά της ζωής. Μέχρι τότε όμως, απαιτώ να είσαι συνεπής. Κι ας τσακωνόμαστε κάθε μήνα για την αναγκαιότητα του να αγοράζω βιολογικό γάλα.

Πηγή: thebluez.gr

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ