Έκανα παιδί και έχασα τον εαυτό μου

Παλιά ήμουν κάποια, είχα καταφέρει πολλά και είχα όνομα. Ήμουν καλή μαθήτρια, είχα καλή δουλειά και κυνηγούσα με μανία την καριέρα μου: Ήμουν φιλόδοξη, συγκεντρωμένη στο στόχο μου και οραματίστρια. Μέχρι τη στιγμή που γεννήθηκε εκείνη.

Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, έγινα αυτόματα από απλός άνθρωπος, μητέρα. Δεν το περίμενα ποτέ, και αν κάποιος μου το έλεγε δεν θα τον πίστευα. Μια μέρα όμως, ένα μήνα μετά τη γέννηση της θυμάμαι να περπατάω με τον σύζυγο μου και το μωρό μας, και να του λέω ότι δεν μπορώ να πάω πίσω στη δουλειά, και να την αφήσω σπίτι με μια γυναίκα να την προσέχει.

Ουσιαστικά έπρεπε να αφήσω την παλιά μου ζωή, ώστε να γίνω μια μαμά πλήρους απασχόλησης. Η Μαρία λοιπόν έγινε τα πάντα για εμένα, σταμάτησα να δουλεύω και ήμουν μαζί της μέρα, νύχτα. Την έπαιρνα παντού μαζί μου και κάθε φορά που την άφηνα έκλαιγε. Ήμουν εξαντλημένη και εκνευρισμένη αλλά είχα αποφασίσει να γίνω η καλύτερη μαμά του κόσμου.

Μια μέρα με κάλεσε ένας πρώην συνάδελφος και μου μίλησε με ενθουσιασμό για την δουλειά που είχε αναλάβει, μου ζήτησε να τον βοηθήσω αλλά δεν είχα καθόλου όρεξη, δεν είχα κίνητρο. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα άφηνα την κόρη μου, έστω και λίγες ώρες. Και μόνο η σκέψη με στεναχωρούσε.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει καν πόσο δοσμένη ήμουν στο παιδί μου, μέχρι που χώρισα. Ξαφνικά, ήμουν μαζί της μόνο μερικές ώρες της ημέρας. Δεν ήξερα τι να κάνω όταν δεν την είχα κοντά μου.  Ο πρώην σύζυγος, προσπάθησε να με βοηθήσει προτείνοντας μου να αρχίσω να βγαίνω ξανά. Δεν υπήρχε όμως μέσα μου σαν επιλογή, γιατί πλέον είχα κατάθλιψη. Δεν είχα ιδέα ποια ήμουν χωρίς το παιδί, και θεωρούσα ότι είχα πάθει κρίση ταυτότητας.

Αυτές οι μέρες πλέον ανήκουν στο παρελθόν, και μπορώ να δώ ξεκάθαρα το “δώρο” που έχω στα χέρια μου.

Ήμουν μια φιλόδοξη γυναίκα καριέρας, αλλά όταν έγινα μητέρα, όλα άλλαξαν. Ξεκίνησα να μην φοβάμαι τίποτα, και έκανα τη μετάβαση από ένα χωρισμένο και φοβισμένο άτομο, στη γυναίκα που είμαι σήμερα.

Νομίζω ότι έχασα τον εαυτό μου όταν έγινα μητέρα, αλλά ουσιαστικά έχασα τον τρόπο που έβλεπα τον εαυτό μου.

Αυτό που ανακάλυψα ήταν ένας χαρακτήρας με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ιδιαίτερος και με περισσότερη αγάπη από εκείνον που είχα πριν. Ο αληθινός εαυτός μου, είναι και ο λόγος που βρίσκομαι ακόμα εδώ.

Δεν είναι κακό να χάσεις τον εαυτό σου ως γονιός. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας, που χάνουμε το δρόμο αλλά σημασία έχει να το παλεύουμε, όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτό που πιστεύαμε για τον εαυτό μας ήταν ψέμα. Και αυτό δεν είναι κακό!

Πηγή : http://www.yourtango.com/