Δεν πειράζει να θυμάσαι ότι εκτός από μάνα είσαι και γυναίκα!

Είναι εύκολο να παραμελήσεις τον εαυτό σου όταν είσαι μητέρα και ειδικά μονογονέας ή με επάγγελμα οικιακά. Οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από τη μητρότητα δεν σου αφήνουν ιδιαίτερο χρόνο για να τον εαυτό σου. Μια μητέρα μπορεί να είναι φοβερή στον ρόλο της αλλά να έχει παραμελήσει την ταυτότητα της σαν γυναίκα. Αυτή η συνειδητοποίηση όμως, αργά η γρήγορα, εμφανίζεται μπροστά σου και απαιτεί για αποφάσεις.

Όταν ο σύζυγος μου, με τον οποίο ήμασταν παντρεμένοι εννιά χρόνια, με παράτησε με δυο παιδιά, η συμβουλή που έλαβα από τον περίγυρο μου ήταν να αφοσιωθώ στα παιδιά. Ίσως πίστευαν ότι έτσι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για εμένα. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ήμουν πάντα επικεντρωμένη στα παιδιά μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ο σύζυγος μου,  μου είπε ότι η μόνη μου ταυτότητα ήταν αυτή της μητέρας. Όταν το είπε, πίστεψα ότι ήταν τρελός, κι ότι δεν με ήξερε καθόλου.

Η αναπόληση του παρελθόντος, σου επιτρέπει να δεις καλύτερα τα πράγματα και κάνοντάς το, κατάλαβα ότι ο κόσμος μου ήταν τα παιδιά μου.  Μόνο. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να τους προσφέρω ότι καλύτερο γινόταν. Κοιτάζοντας το είδωλο μου στον καθρέφτη, δεν μπορούσα να καταλάβω πως είχα αλλάξει τόσο πολύ. Δεν μπορούσα να με αναγνωρίσω. Που είχε πάει η προσωπικότητα μου; Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να γίνω κάτι περισσότερο από απλά μια μητέρα. Όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για να δείξω στα παιδιά μου την αξία του να δίνεις, κάποιες φορές, προτεραιότητα στον εαυτό σου.

Το σχέδιο μου να ξαναβρώ τον εαυτό μου, ξεκίνησε από την εξωτερική μου εμφάνιση. Πλήρωσα μια μικρή περιουσία για καλλυντικά, κούρεμα και κάποια ρούχα. Ξεκίνησα να ασκούμαι κάθε μέρα, ακόμα και όταν τα παιδιά παραπονιόντουσαν ότι δεν ήθελαν να είναι στο καροτσάκι ενώ έκανα τζόκινγκ. Τους εξήγησα ότι αυτός ήταν ο δικός μου χρόνος και ότι έπρεπε να τον σεβαστούν.

Επί μήνες, δεν φαινόταν τίποτα να έχει αλλάξει αλλά δεν με ένοιαζε. Επιτέλους είχα κάποια δύναμη – τη δύναμη να δράσω – οπότε έκανα όσο περισσότερα μπορούσα για να επιτύχω τον στόχο μου. Υπήρχαν πολλά πράγματα στη ζωή μου, που δεν μπορούσα να διορθώσω και μεγάλες αλλαγές προέκυπταν που δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Δεν είχα κανέναν έλεγχο σε αυτά, αλλά είχα στον εαυτό μου.

Τα απογεύματα άρχισα να γράφω. Έγραφα τα πάντα που ένιωθα και σκεφτόμουν, κάτι που με ανακούφιζε και με ξαλάφρωνε. Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε η συγγραφή και το να μοιράζομαι τις ιστορίες μου. Άρχισα να γράφω άρθρα. Πάλι, τα παιδιά μου είχαν παράπονα αλλά τους υπενθύμισα ότι χρειαζόμουν λίγο χρόνο για τον εαυτό μου.

Ένα απόγευμα, άκουσα τον 4 ετών γιο μου να λέει σε ένα άλλο αγοράκι ότι η μητέρα του ήταν αθλήτρια και συγγραφέας. Παλιότερα, ο γιος μου μπορούσε να δει την ταυτότητα που διαμόρφωνα πέραν από εκείνη της μητέρας. Αισθάνθηκα τόσο περήφανη εκείνη τη στιγμή επειδή είδα ότι η προσπάθεια μου να φροντίσω τον εαυτό μου είχε αποτέλεσμα. Ήταν περήφανος για εμένα, τόσο που καυχιόταν στα άλλα παιδιά

Σταδιακά οι φίλες μου σταμάτησαν να με βλέπουν σαν θύμα. Είδα την αλλαγή. Είδα τον σεβασμό και τον θαυμασμό τους. Μου έλεγαν συχνά, πόσο καλά φαινόμουν και πόσο είχαν εκπλαγεί που είχα χειριστεί τόσο καλά τα πράγματα. Μου είπαν ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ζούσαν και εκείνες κάτι αντίστοιχο δείχνοντας την ίδια δύναμη όπως εγώ. Τα εκτίμησα όλα αυτά, επειδή έκανα τόση προσπάθεια και ήθελα όλος ο κόσμος να δει την δύναμη μου.

Έχασα τον εαυτό μου. Χώρισα. Πήρα πάλι τον έλεγχο του εαυτού μου. Συνειδητοποίησα τις ικανότητες μου. Μην ξεχάσεις ποτέ πόσο ικανή είσαι.  Δεν είσαι μόνο μητέρα, είσαι πολλά περισσότερα!

Πηγή: http://www.scarymommy.com/