Αποδέχομαι τη πραγματικότητα της μονογονεϊκής μου ζωής, σημαίνει δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο

Το να είσαι μόνη μαμά είναι πολύ δύσκολο – δεν γίνεται να μην το παραδεχτείς.

Ανεξάρτητα από το αν το επέλεξες ή έγινες μονογονέας από το πουθενά, θα υπάρξουν μέρες που θα ευχηθείς η κατάσταση να ήταν διαφορετική.

Ακόμα και αν ήταν στις επιλογές σου να γίνεις μόνη μαμά και έχεις περάσει από πολλά για να μείνεις έγκυος, δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς πώς θα ήταν, εάν είχες σύντροφο. Πιθανόν να κατηγορήσεις τον εαυτό σου που δεν μπόρεσες να βρεις κάποιον να συνεχίσεις τη ζωή σου ή που δεν διάλεξες άλλον για πατέρα του παιδιού σου.

Και σίγουρα, αν ο σύντροφός σου έφυγε, είναι πολύ εύκολο να τον κατηγορείς και να νιώθεις προδομένη. Η αποδοχή της κατάστασής σου – αφήνοντας πίσω τη λύπη, την ευθύνη και την επιθυμία να είναι διαφορετική – είναι ένας μεγάλος Γολγοθάς.

Αλλά το να μην το κάνεις και να παραδοθείς στις άσχημες σκέψεις, σε εμποδίζει να απολαμβάνεις το τώρα ή, τουλάχιστον, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς.

Καταλαβαίνω πόσο εύκολο είναι να παραδοθείς πλήρως σε μία ζωή εντελώς διαφορετική από ό, τι φανταζόσουν.

Έγινα και εγώ μόνη μαμά στα 40 μου, αφού αγωνίστηκα με το τέρας της υπογονιμότητας.

Πέρασα πολλές νύχτες κλαίγοντας για την κατάστασή μου – γιατί δεν μπορούσα να βρω κάποιον και να κάνουμε ένα μωρό μαζί; Γιατί το άφησα τόσο πολύ; Γιατί δεν κατάλαβα ότι η γονιμότητά μου μειώθηκε; Και πάει λέγοντας.

Για να απολαύσω τη ζωή μου και τον γιο μου, έπρεπε να αφήσω πίσω τη λύπη και τη θλίψη και απλά να αποδεχτώ την αλήθεια.

Και παρατηρώ ότι, όσο περισσότερο αποδέχομαι την κατάστασή μου, τόσο πιο ευτυχισμένη, και γεμάτη νιώθω στη ζωή μου.

Ωστόσο, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΣΤΟΠ. Μαθαίνοντας να αποδέχεσαι την πραγματικότητα της μονογονεϊκής σου ζωής, δεν σημαίνει ότι πρέπει να επαναπαυτείς σε κάτι λιγότερο από ό, τι αξίζεις.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα αποδοχής της πραγματικότητας, χωρίς να νιώθεις ότι “χαραμίζεσαι”.

1. Αποδέξου το γεγονός ότι τώρα είσαι μόνος/η – αλλά ότι δεν θα είσαι για πάντα

Δεν σημαίνει ότι οι άντρες ανήκουν στο παρελθόν, επειδή έχεις παιδί και επειδή, πλέον, δεν χρειάζεσαι (θεωρητικά) κάποιον για να κάνεις παιδί μαζί του.

Εάν το παιδί σου είναι στην εξοντωτική βρεφική ή νηπιακή ηλικία, νιώθεις ότι η φάση ραντεβού και άντρες έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η μέρα όμως που θα γνωρίσεις κάποιον, θα ξανάρθει.

Και όταν έρθει αυτή η μέρα, θα είσαι περισσότερο προσεκτική και ώριμη, και αυτός ο συνδυασμός θα φέρει υπέροχους ανθρώπους στη ζωή σου.

2. Αποδέξου ότι θα υπάρχουν πάντα ερωτήσεις για τον πατέρα του παιδιού – χωρίς να δέχεσαι αγενή ή αδιάκριτα σχόλια για τη ζωή σου

Δεν χρειάζεται να λες την ιστορία σου σε κάθε άτομο που ρωτάει.

Μερικοί άνθρωποι ρωτούν από γνήσια περιέργεια και καλές προθέσεις. Άλλοι, είναι απλώς κουτσομπόληδες και επικριτικοί.

Δεν είναι κακό να δίνεις διαφορετικές απαντήσεις σε διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές περιστάσεις.

Για παράδειγμα, ο δάσκαλος του νηπιαγωγείου και οι γονείς στην τάξη του παιδιού σου, μπορεί να επωφεληθούν από τις λεπτομέρειες της ιστορίας σου, για τον δότη ή τον πατέρα και να μιλήσουν για αυτό στα άλλα παιδιά.

Αλλά, φυσικά, ο τύπος στο γυμναστήριο δεν χρειάζεται να γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες και, πιθανότατα, δεν τον νοιάζει καν.

3. Αποδέξου πως, ό,τι και να συμβεί, είσαι ο μόνος άνθρωπος, στον οποίο μπορείς να βασίζεσαι – αλλά μην έχεις δεδομένο ότι οι υπόλοιποι θα σε απογοητεύουν

Είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορείς, πραγματικά, να ελέγξεις. Αλλά ΜΗΝ νομίζεις ότι όλοι οι άνθρωποι θα είναι έτσι.

Όταν συναντάς αναξιόπιστους ανθρώπους, δεν χρειάζεται να πηγαίνεις σύμφωνα με την συμπεριφορά τους.

Είναι οκ να θέτεις όρια στο τρόπο που σου φέρονται.

Μπορείς, ακόμη, να περιβάλλεις τον εαυτό σου με αξιόπιστους, υπέροχους, και υποστηρικτικούς ανθρώπους.

4. Αποδέξου ότι έγινες μόνη μαμά από επιλογή και πως όλα βαραίνουν εσένα και μόνο – αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι είσαι μόνη

Αλλά μην είσαι με άτομα που δεν καταλαβαίνουν τί περνάς ή που δεν μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, για το τί νιώθεις!

Πρέπει να το παραδεχτούμε, η μητρότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Ακόμα και αν οι περισσότερες μόνες γυναίκες, που έχουν επιλέξει να μείνουν έγκυες, έχουν σκεφτεί τα περισσότερα ζητήματα, είναι αδύνατο να γνωρίζεις πώς είναι να είσαι μαμά.

Και, ακόμα κι αν έχεις σχηματίσει μια αρκετά ακριβή εικόνα της μητρότητας, κατά καιρούς, είναι πολύ πιο δύσκολο από ό, τι είχες φανταστεί.

Οπότε, ναι – είναι οκ να παραδεχτείς ότι είναι δύσκολο και ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάστηκες.

Χρειάζεσαι φίλους που είναι πρόθυμοι να καταλάβουν τους αγώνες σου και που θα σε στηρίξουν στα εύκολα και στα δύσκολα. Αν δεις ότι έχεις φίλους που σου λένε “όπως έστρωσες, κοιμήσου”, καλύτερα να τους ξεκόψεις επειδή, πολύ απλά, δεν είναι φίλοι σου.

5. Αν είσαι μονογονέας λόγω χωρισμού ή διαζυγίου, αποδέξου ότι δεν είναι αυτό που ήθελες – αλλά μην βυθιστείς στη θλίψη και την στεναχώρια

Δεν μπορείς να αλλάξεις τον πατέρα του παιδιού σου, να τον αναγκάσεις να ενεργήσει με κάποιο τρόπο ή να ελέγξεις πώς συμπεριφέρεται.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δέχεσαι οποιουδήποτε είδους καταχρηστική ή ακατάλληλη συμπεριφορά.

Επίλεξε να ζήσεις στο παρόν, να ορίσεις τα κατάλληλα όρια για εσένα και το παιδί σου και να αφήσεις πίσω οποιαδήποτε λύπη.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της αποδοχής της κατάστασής σου και το να δέχεσαι για τον εαυτό σου λιγότερα από ό, τι αξίζει.

Είναι σημαντικό να δεις τί μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου και για τους άλλους, διατηρώντας, παράλληλα, τα κατάλληλα όρια και την πίστη σου στους άλλους.

Τι πρέπει να αποδεχτείς και να απορρίψεις, για να είσαι ευχαριστημένη και ικανοποιημένη από τη μονογονεϊκή σου ζωή;

Πηγή: yourtango.com