Αγαπημένες μου δασκάλες, είμαστε μαζί σε ολο αυτό!

Είμαι μαμά 6 παιδιών και νιώθω λίγο χαμένη τώρα τελευταία. Έχω ξοδέψει ώρες στα βιβλιοπωλεία να ψάχνω τις ατελείωτες λίστες με τα σχολικά και προσέχοντας, μη διαλέξω τίποτα λάθος, βάζω τα προϊόντα στο καλάθι μου. Σε κάθε διάδρομο, που πάω, για κάθε προϊόν, που προσθέτω στο καλάθι μου, με πιάνει κι ένας πόνος στο στομάχι. Παναγία μου, πόσο ακριβά είναι! Τί έχω να πληρώσω και φέτος για τόσα παιδιά! Είναι πολύ πιο πάνω από τον προϋπολογισμό μου όλα αυτά, και βλέπω τις κάρτες μου να φουλάρουν.

Έχω έξι παιδιά, που θα πάνε φέτος σχολείο, πέντε, από τα οποία είναι κορίτσια. Ξέρεις, τι σημαίνει να πρέπει να αγοράσεις ρούχα και παπούτσια για το σχολείο για πέντε κορίτσια; Εκτός από το άδειασμα του τραπεζικού μου λογαριασμού στη Nike και όλα τα ρουχάδικα, πρέπει να τα πάω και στον οφθαλμίατρο. Όλα!

Το πρόγραμμά μου για τους επόμενους 9 μήνες θα είναι γεμάτο, προσπαθώντας να φτιάξω φαγητό μια αξιοπρεπή ώρα ενώ θα πρέπει να διαχειριστώ σωρούς από πατάτες, που πρέπει να καθαρίσω, σκισμένα ρούχα, που πρέπει να ράψω, τρύπιες κάλτσες, που πρέπει να μαντάρω, σχολικές συναντήσεις, στις οποίες πρέπει να παραστώ και τόσα άλλα. Για να μην αναφέρω τα βιβλία και τα τετράδια, που μονίμως θα χάνουν και θα πρέπει να φάω όλο το σπίτι για να τα βρω και να σταματήσει η γκρίνια.

Στη συνέχεια, ακολουθεί η συναισθηματική φόρτιση του να αφήσω τα παιδάκια μου με τις τσαντούλες τους πρώτη μέρα στο σχολείο, αγκαλιάζοντας τα σφιχτά. Θα τραβήξω όσο πιο πολλές φωτογραφίες μπορώ σε μια προσπάθεια να απαθανατίσω αυτή τη στιγμή που σύντομα θα χαθεί.

Και τότε έρχεσαι εσύ, γλυκιά μου δασκάλα, ντυμένη με το ωραίο σου φόρεμα. Το μακιγιάζ σου είναι φρέσκο ​​και κάθε τρίχα στο κεφάλι σου τέλεια χτενισμένη. Το χαμόγελό σου με προσκαλεί φιλόξενα μέσα στην τάξη και σχεδόν κοκκινίζω, καθώς μπαίνω μέσα.

Καθώς βάζω τις τσάντες με τα σχολικά στην έδρα σου, βλέπω το όνομα του παιδιού μου γραμμένο στον κατάλογο με τα πιο ωραία, καλλιγραφικά γράμματα.  Παρατηρώ κάθε λεπτομέρεια, που έβαλες στο μαθησιακό περιβάλλον του παιδιού μου. Βλέπω, ότι ξόδεψες ένα μεγάλο μέρος του καλοκαιριού σου και ένα παχυλό ποσό, εξασφαλίζοντας, ότι η τάξη σου θα είναι ένας ζεστός και φιλόξενος τόπος μάθησης για όλα τα παιδάκια, που μπαίνουν σε αυτή. Ξέρω, ότι είχες έναν κατάλογο πολύ πιο μακρύ από τον δικό μου με τα σχολικά και εξέτασες προσεκτικά κάθε προϊόν που έβαζες στο καλάθι σου, γνωρίζοντας, ότι ίσως και να είναι πάνω από τον προϋπολογισμό σου. Ενώ δεν έχεις καμία δουλειά να βάλεις χρήματα από τη τσέπη σου, για όλα αυτά.

Βλέπω τα συναισθήματα πίσω από το όμορφο χαμόγελό σου. Κοιτάς τα παιδιά ένα ένα και προσπαθείς να θυμηθείς τα προσωπάκια τους από πέρυσι, όταν χτύπησε το κουδούνι τελευταία φορά. Τότε, που κάθε μέρα με τον μαθητικό κατάλογο στο χέρι, έλεγχες τα ονόματα ένα ένα. Η τάξη σου έμεινε άδεια για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και τώρα, είσαι πάλι ενθουσιασμένη που γέμισε χαρούμενες φωνές.

Σε βλέπω να “υπομένεις” τις φωτογραφίες με κάθε παιδί, καθώς οι γονείς τους σε πλησιάζουν με τη φωτογραφική στο χέρι, προσπαθώντας να συγκεντρωθούν μέσα στα δάκρυά τους. Σε λίγο, θα ξανακαθίσεις στην έδρα σου ήσυχα και ωραία, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα, αλλά σε βλέπω. Χαίρεσαι πραγματικά, που είσαι εδώ.

Το σχολείο μόλις άρχισε και ΕΣΥ είσαι ήδη off. Νιώθεις μια μικρή απόγνωση, που ο τραπεζικός σου λογαριασμός είναι κατά πολύ πετσοκομένος. Αλλά μπορώ να δω, πόσο σκληρά δούλεψες πριν αρχίσει η πρώτη ημέρα του σχολείου. Βλέπω, ότι η δουλειά που επέλεξες δεν θα σε κάνει πλούσια ή διάσημη. Επέλεξες τη συγκεκριμένη δουλειά, γιατί αγαπάς τα παιδιά και γιατί ξέρεις, ότι οι θυσίες που κάνεις, τα χρήματα που ξοδεύεις και οι ώρες που αφιερώνεις εκτός σχολείου, διαμορφώνουν τη νεότερη γενιά.

Αγαπημένες μου δασκάλες, είμαστε μαζί σε όλο αυτό!

Πηγή: foreverymom.com