fbpx

Αυτός ο χαμός γύρω από τον ορισμό της «μονής μαμάς», πρέπει να τελειώσει!

| 29 Δεκεμβρίου 2017
ADVERTISEMENT

Όλοι έχουμε στο μυαλό μας μια εικόνα για το πώς μοιάζει μια μόνη μαμά: καλή, κακή ή κάπου ενδιάμεσα. Πριν γίνω κι εγώ μόνη μαμά, είχα κι εγώ πλάσει μια εικόνα στο μυαλό μου.

Η πιο κοινή εικόνα είναι: μια γυναίκα με περισσότερα παιδιά απ’ όσα μπορεί η κοινωνία να υποστηρίξει, που εργάζεται σε 2 & 3 δουλειές, για να τα βγάλει πέρα και ακόμα και τότε δυσκολεύεται, έχει μονίμως άγχος, ζει στα όρια της τρέλας και ένα ποτήρι χυμένου γάλατος στο χαλί είναι αρκετό, για να τη κάνει να χάσει το μυαλό της μια για πάντα. Χάνει ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά της προσπαθώντας να τα φέρει βόλτα. Για κάποιους, πιο καχύποπτους, ίσως να ζει πλουσιοπάροχα και να καταχράται το “σύστημα” συνεχίζοντας τον ίδιο τρόπο ζωής. Η αλήθεια πάντως είναι ότι συνήθως έχει ελάχιστη ή και καθόλου υποστήριξη και συνεχίζει να ζει, όπως η ίδια μεγάλωσε.


ADVERTISEMENT

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε μόνη μαμά ποικίλουν ανά περίπτωση. Μπορεί να έμεινε έγκυος, όταν ακόμα η ίδια ήταν έφηβη ή να βρέθηκε ξαφνικά μόνη χτυπημένη από τη μοίρα και τώρα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της, καθώς αγωνίζεται να βρει φαγητό να ταΐσει τα παιδιά της. Μπορεί να αγάπησε το λάθος άνθρωπο και να έμενε για ένα διάστημα αναγκαστικά μαζί του, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή ή επειδή ήθελε το καλύτερο για τα παιδιά της. Μπορεί να έχει βιαστεί. Μπορεί ο σύζυγός της να μεταμορφώθηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό από τον άνδρα, που παντρεύτηκε και τώρα να πρέπει να προσαρμοστεί σε μια ζωή, που ποτέ δεν φανταζόταν στους πιο τρελούς της εφιάλτες. Μπορεί να είναι χήρα. Ή μπορεί να έχει επιλέξει αυτό το δρόμο συνειδητά, γιατί απλά ήθελε να γίνει μητέρα.

Μόνες μητέρες, μονογονείς, σόλο μανάδες, υπάρχουν χιλιάδες όροι να χρησιμοποιήσεις ανάλογα με το από ποια οπτική βλέπεις τα πράγματα και σε ποιό κοινωνικό στρώμα ανήκεις. Οι περισσότεροι τις κοιτάζουν με μισό μάτι. Η αρνητικότητα κυριαρχεί. Ποτέ, όμως, δεν ξέρεις τί μπορεί να συνέβη και ήρθαν έτσι τα πράγματα και γιατί αυτή η γυναίκα έφτασε να είναι μια μόνη μαμά.

Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες, που περιβάλλουν την κατάσταση μίας μόνης μητέρας, έχει πολλά βάρη στους ώμους της, όπως και κάθε άλλη μητέρα. Αυτή είναι άλλωστε η πραγματικότητα των μαμάδων.

Αυτό, που βρήκα πιο ενδιαφέρον απ’ όλα σχετικά με τη μονογονεϊκότητα δεν ήταν οι προκλήσεις και οι αγώνες, που καλείται καθημερινά να δώσει. Δεν είναι η θλίψη και η στεναχώρια της για το γεγονός, ότι ο πατέρας των παιδιών της λείπει κατ’ επιλογήν του. Δεν είναι η κριτική και τα κουτσομπολιά των απ’ έξω ή οι υποθέσεις τους για το πώς αυτή η γυναίκα κατέληξε μόνη με 3 παιδιά. Όλα αυτά τα περίμενα.


ADVERTISEMENT

Αυτό, που δεν περίμενα είναι η σιωπηλή κριτική και τα κουτσομπολιά από τις υπόλοιπες μόνες μητέρες. Ακόμα και σε αυτή τη μοναδική φυλή, που λέγεται «μάνα» φαίνεται πως υπάρχει μια σιωπηλή ιεραρχία.

Μπήκα σε αυτό το team τυχαία, όπως πολλές άλλες μαμάδες. Όπως είπα, οι περισσότερες γυναίκες δεν ξυπνούν ένα πρωί και λένε: “Σήμερα λέω μετά το παστίτσιο να δώσω πόδι στον άντρα μου και να μεγαλώσω μόνη τα παιδιά μου”. Αλλά τα πράγματα έρχονται έτσι και καταλήγουμε εδώ. Κάνουμε το καλύτερο, που μπορούμε. «Πλάθουμε» την κατάσταση όσο καλύτερα μπορούμε, επιδιώκουμε να γίνουμε καλύτερες, θυσιάζουμε τα πάντα για τα παιδιά μας και κάνουμε το καλύτερο κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή, κάθε μέρα.

Ακριβώς όπως όλες οι μητέρες.

Είναι κλασικό φαινόμενο οι μαμάδες να έχουν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους και πολεμούν «σιωπηλά» και με το γάντι η μία την άλλη: θηλασμός ή όχι, ύπνος μαζί στο κρεβάτι ή όχι, εμβολιασμός ή όχι, δημόσιο σχολείο ή όχι. Όταν, όμως, η συζήτηση έρχεται στις μόνες μητέρες, ξαφνικά εμφανίζεται ένας εντελώς καινούργιος κόσμος, μια μάχη αλλιώτικη από τις άλλες, ένα πεδίο μάχης εντελώς ξένο.

Ο «πόλεμος» τώρα δεν έχει να κάνει με το θηλασμό ή τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση. Εδώ υπάρχουν άλλα θέματα: είναι παρών ο πατέρας ή χάθηκε εντελώς; Παντρευτήκατε ποτέ και χωρίσατε ή δεν παντρευτήκατε ποτέ; Υπάρχει ακόμη και εδώ κανονική ιεραρχία.

Κάποιες μόνες μαμάδες κατηγορούν άλλες μόνες μαμάδες, ότι επειδή έχουν κάποια βοήθεια, είτε από κάποιο σύντροφο είτε από την οικογένειά τους, ότι δεν είναι «πραγματικές» μόνες μαμάδες και ότι δεν αγωνίζονται, για να τα βγάλουν πέρα, άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά.  «Θέλουν και να λέγονται μόνες μαμάδες, ποιες; Αυτές. Δεν έχεις ιδέα μανδάμ πώς είναι να μην παίρνεις δεκάρα τσακιστή από τον πρώην σου, ο οποίος δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να γνωρίσει το παιδί του. Εγώ τα κάνω όλα μόνη μου. Εγώ είμαι πραγματική μητέρα, όχι εσύ”. Τέτοιο bullying στις μόνες μαμάδες, που θα έπρεπε να είναι ενωμένες μια γροθιά δεν περίμενα να αντιμετωπίσω.

Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές καταστάσεις. Είναι πιο δύσκολο να είσαι 100% μόνη, παρά να έχεις βοήθεια από το φιλικό ή το συγγενικό σου περιβάλλον στην ανατροφή των παιδιών. Αλλά κάθε κατάσταση είναι διαφορετική. Και κάθε κατάσταση είναι δύσκολη. Η γονική μέριμνα είναι δύσκολη. Μόνες ή παντρεμένες, τέλειες επιλογές ή διαλυμένα σπίτια, ευτυχισμένη, ενωμένη οικογένεια ή ένας σωρός χαμένα όνειρα. Η γονική μέριμνα και η ζωή είναι δύσκολες.

Είναι, λοιπόν, δίκαιο να κρίνουμε η μία την άλλη τόσο σκληρά με βάση τα δικά μας βιώματα;

Πώς είναι μια “πραγματική” μόνη μητέρα;

Για μένα κάθε μητέρα, μόνη ή μη είναι έτσι: Ήρωας, ένας αληθινός ήρωας. Είναι μια γυναίκα γεμάτη σοφία. Σοφία, που γεννήθηκε μέσα από τον πόνο, το φόβο, την αμφιβολία και την επιτυχία. Φαίνεται κουρασμένη. Αναρωτιέται, αν κάθε κίνηση, που κάνει είναι σωστή. Έχει αυτοπεποίθηση. Τα παιδιά της την ακολουθούν παντού, όπου κι αν πηγαίνει, όπως τα παπάκια τη μαμά τους στη λίμνη. Άλλες φορές μοιάζει ένα μάτσο χάλια.

Φορά φόρμες, μακό μπλουζάκια και είναι συνήθως απεριποίητη. Έτσι, όμως και βαφτεί ή φορέσει κανένα φορεματάκι της προκοπής και τακούνια, δείχνει αμέσως. Προτιμά τα σπορτέξ παπούτσια, για να μπορεί να τρέχει γρηγορότερα και να τα προλαβαίνει όλα. Μπάνιο πάντως και λούσιμο δεν κάνει όποτε πρέπει, γιατί το ξεχνάει. Συνήθως την τρώει η κουζίνα, οι κατσαρόλες και τα γρήγορα τοστάκια. Για κομμωτήρια, μανικιούρ, πεντικιούρ ούτε λόγος. Ένα μανό στα γρήγορα, άντε και λίγο κραγιονάκι να σπάσει η ωχρότητα του δέρματος.

Έχει, όμως, μια λάμψη στα μάτια της. Μια λάμψη, που προέρχεται μόνο από την αγάπη του παιδιού της. Είναι λάμψη αληθινή. Εκπέμπει χάρη και υπομονή. Όταν ζορίζεται και χάνει την ψυχραιμία της, πέφτει στο κρεβάτι της βέβαιη ότι τα έκανε όλα λάθος. Εργάζεται σε δύο δουλειές με πλήρη απασχόληση: μία στο γραφείο και μία στο σπίτι και μάλιστα με υπερωρίες.

Είναι όμορφη. Είναι γενναία. Είναι δυνατή.

Και δεν έχει ανάγκη να ταιριάζει στα στερεότυπα κανενός. Δεν έχει τίποτε να αποδείξει. Δεν έχει χρόνο για τέτοια. Ανεξάρτητα από το πώς έφτασε ως εδώ, είναι και εκείνη μόνη μαμά, όπως όλες μας εδώ μέσα.

Πηγή: scarymommy.com

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ