Το διαζύγιό μας έγινε η αρχή μιας φιλίας

Όλο και περισσότερα  διαζευγμένα αντρόγυνα  διατηρούν καλές σχέσεις , μακριά από εντάσεις και εγωισμούς
«Ο εικοσάχρονος γιος μου είναι η  μεγαλύτερη απόδειξη  για το πόσο μπορεί να ωφελήσει τα παιδιά ένα φιλικό διαζύγιο. Είχε ευτυχισμένη παιδική ηλικία, σχετικά εύκολη εφηβεία και όπως όλα δείχνουν έγινε ένας ισορροπημένος άνθρωπος». 

Η Ειρήνη Λάζου έχει χωρίσει από τον πρώην σύζυγο  της εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια. Όπως όμως λέει , οι σχέσεις τους παραμένουν άριστες  όχι μόνο για λόγους τυπικούς αλλά και ουσιαστικούς. «Με τον Σπύρο ήμασταν μαζί από το Γυμνάσιο. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί ως σύζυγοι». Η απόφαση αυτή δεν επηρέασε καθόλου την μεταξύ τους σχέση. Μπορεί να άρχισαν μια διαφορετική ζωή και να σταμάτησαν να μοιράζονται το ίδιο σπίτι, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν την πολύ καλή επαφή τους , όχι μόνο όμως για το παιδί τους αλλά και για τη δική τους ισορροπία. «Η σχέση μας είναι τόσο καλή  που ο Σπύρος ήρθε στο δεύτερο μου γάμο αλλά και στα βαφτίσια της κόρης μου. Δεν φανταζόμασταν κάτι διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας. Είναι δικός  μου άνθρωπος , όπως και εγώ φυσικά για εκείνον. Οι σχέσεις των ανθρώπων περνούν από πολλά επίπεδα και από πολλές καταστάσεις. Είναι αδιανόητο να μην έχεις καλές σχέσεις με έναν άνθρωπο  αν δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα και αν δεν βαραίνει η μεταξύ σας σχέση από κάτι άλλο».

Την ίδια αντίληψη για την διαμόρφωση των σχέσεων τους έχει και ο κ. Σπύρος Βούλγαρης , πρώην σύζυγος της κ. Ειρήνης Λάζου, ο οποίος θεωρεί αδιανόητο η επικοινωνία τους να μην ήταν στο επίπεδο που είναι τώρα. Και δεν είναι, όπως λέει, μόνο για να επιβεβαιωθεί  ο «πολιτισμός» : «Υπάρχουν πιο πρακτικά ζητήματα τα οποία καθιστούν αναγκαία όχι απλώς μια τυπική επικοινωνία αλλά και μια πολύ καλή  φιλική σχέση. Φέραμε στον κόσμο ένα παιδί και αυτομάτως οι ανάγκες και οι προτεραιότητες αλλάζουν. Οι εγωισμοί και οι αντιπαραθέσεις πρέπει να μπαίνουν στην άκρη. Οι γονείς οφείλουν να εξασφαλίζουν την ψυχική ισορροπία του παιδιού τους και όχι τη δική τους». Ο κ. Βούλγαρης τονίζει  ότι, πέραν μιας μικρής περιόδου την οποία χαρακτηρίζει αμήχανη και που  την τοποθετεί χρονικά τον πρώτο καιρό μετά το διαζύγιο τους, δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να τους βαραίνει . «Χωρίσαμε αφού αποφασίσαμε από κοινού ότι δεν μπορούσαμε να είμαστε άλλο μαζί. Δεν προέκυψαν λόγοι που να γεννούν αντιπαλότητα και να δημιουργούν ανταγωνιστικά πεδία. Περισσότερο βλέπαμε  τα πράγματα που μας δένουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν. Έτσι καταλήξαμε εκτός από  πρώην σύζυγοι και καλοί γονείς να παραμείνουμε και πάρα πολύ καλοί φίλοι». Αυτό το αποδεικνύουν έμπρακτα με κοινές εξόδους: «Βγαίνουμε για φαγητό μαζί, για ποτό, διασκεδάζουμε. Την τελευταία φορά γιορτάσαμε μαζί τα 20 χρόνια του γιού μας και βγήκαμε και οι τρεις για φαγητό».

«Οι σχέσεις εξελίσσονται» 
Τυχερή για τη διατήρηση των πολύ καλών σχέσεών της με τον πρώην σύζυγό της θεωρεί ότι είναι η Άννα Κωνσταντίνου. Το επίπεδο επικοινωνίας μεταξύ των πρώην συζύγων θεωρεί η κ. Άννα Κωνσταντίνου ότι προϋποθέτει προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Και όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά αυτό πρέπει να θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση .

Οι φιλικές σχέσεις με τον πρώην σύζυγό της δημιουργήθηκαν ύστερα από προσπάθεια και των δύο. Όπως τονίζει η κ. Κωνσταντίνου : « Οι πρώην σύζυγοι δεν είναι σύνηθες να είναι φίλοι. Τα περισσότερα διαζύγια δυστυχώς καταλήγουν σε πολεμικές συρράξεις, ιδιαίτερα αν υπάρχουν και οικονομικές διεκδικήσεις. Φυσικά το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν και οι δυο διεκδικούν την επιμέλεια  των παιδιών». Η κ. Άννα Κωνσταντίνου  δεν χρειάστηκε να έρθει αντιμέτωπη με αυτές τις καταστάσεις γιατί η απόφαση του χωρισμού ήταν συνειδητή και κοινή . «Δεν είπαμε ότι θα σταματήσουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον . Είπαμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε σύζυγοι. Οι σχέσεις των ανθρώπων αλλάζουν και εξελίσσονται . Είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι και γνωρίζουμε ότι δυο άνθρωποι  που έχουν μοιραστεί τόσα πολλά και έχουν φέρει ένα παιδί στον κόσμο  θα πρέπει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Και πως θα γίνει αυτό αν δεν υπάρχει η αγάπη και η εκτίμηση μεταξύ τους;»

«Είναι μια κατάκτηση»
Για τον κοινωνιολόγο κ. Χαράλαμπο Στέρτσο, τα φιλικά  διαζύγια «είναι μια κατάκτηση μέσα στην καταστροφή . Το να καταφέρουν να χωρίσουν σε ένα ήρεμο κλίμα και να διατηρήσουν και –ως χωρισμένοι- καλές σχέσεις πρέπει να πούμε ότι μαρτυρά την ποιότητα των ανθρώπων».

Σύμφωνα με  τον κ. Στέρτσο, όσοι καταφέρνουν να είναι φίλοι και μετά τη λύση του γάμου τους έχουν ένα πολύ μεγάλο βαθμό αυτογνωσίας και ωριμότητας. «Ο πολιτισμός μπορεί να είναι κάτι ευχάριστο αν διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις , όμως υπάρχουν και άλλα ζητήματα που είναι ζωτικής σημασίας  και φυσικά μιλάμε για τα παιδιά. Ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι με την διατήρηση καλού κλίματος ωφελούνται».

«Έχουν  διπλασιαστεί τα συναινετικά διαζύγια»
Ο αριθμός των διαζυγίων τα οποία είναι συναινετικά έχουν σχεδόν διπλασιαστεί. Μια πρώτη εξήγηση είναι το γεγονός ότι έχουν αυξηθεί τα διαζύγια γενικότερα οπότε και ο αριθμός εκείνων που επιλέγουν να το κάνουν με τον πιο ανώδυνο τρόπο», λέει ο δικηγόρος Δημήτρης Μπόλης. Όπως εξηγεί, «υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες οι οποίοι συντελούν στην πιο ομαλή εξέλιξη ενός χωρισμού. Ένα στοιχείο που λειτουργεί θετικά είναι η άνοδος του μορφωτικού και του κοινωνικού   επιπέδου τόσο των ανδρών αλλά κυρίως των γυναικών. Η βελτίωση της θέσης της γυναίκας τόσο στην κοινωνία όσο και στην αγορά εργασίας της έδωσε περισσότερα στοιχεία για να στηρίζει την ανεξαρτησίας της και την αυτονομία της. Έτσι, όταν προκύπτει η διάλυση ενός γάμου γίνεται λιγότερο διεκδικητική σε ό,τι αφορά τις οικονομικές απαιτήσεις της. Τα χρήματα που συνήθως διεκδικούν είναι –κατά κάποιον τρόπο-το σημείο της διένεξης μεταξύ των δυο συζύγων . Όταν υπάρχει ένα πολιτισμένο επίπεδο τότε αυτό δίνει το έναυσμα στους δυο να διατηρήσουν μια καλή φιλική σχέση από την οποί ευνοούνται όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά. Αυτά μπαίνουν συνήθως στη δίνη του κυκλώνα όταν οι γονείς προχωρούν πιο δυναμικά στη λήξη του γάμου τους».

Οι γάμοι σε κρίση 

15000 διαζύγια εκδίδονται κάθε χρόνο

1 στους 4 γάμους καταλήγει πια σε διαζύγιο

1980 -10% το ποσοστό των διαζυγίων επί των γάμων

2009 -25% το ποσοστό των διαζυγίων επί των γάμων

Τα περισσότερα διαζύγια καταγράφονται σε ζευγάρια ηλικίας 40-50 ετών

70% των διαζυγίων τα ζητούν γυναίκες

12% των διαζευγμένων παρουσιάζουν κάποια ψυχική διαταραχή

36% των ζευγαριών σε διάσταση επανασυνδέονται πριν από την έκδοση του διαζυγίου

50% των διαζευγμένων προχωρούν σε δεύτερο  γάμο

ΓΝΩΜΗ
Τραυματική εμπειρία
Της ψυχολόγου Αλεξάνδρας Καππάτου

Το διαζύγιο είναι τραυματική εμπειρία για όλους όσοι εμπλέκονται. Και για τους συζύγους που αποφασίζουν να χωρίσουν, αλλά και για τα παιδιά. Είναι απολύτως λογικό –και κυρίως για όσα ισχύουν στην ελληνική κοινωνία- τα περισσότερα διαζύγια να είναι συνυφασμένα με την δημιουργία  κακών σχέσεων μεταξύ των πρώην  συζύγων. Αυτό έχει  ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στην ψυχολογία των παιδιών. Τα πράγματα έχουν αρχίσει να βελτιώνονται γιατί όλο και περισσότεροι δίνουν προβάδισμα όχι στον εγωισμό τους και στον θυμό που ενδεχομένως έχουν για  τον πρώην σύζυγο, αλλά στα παιδιά και στο πως αυτά θα δεχθούν το διαζύγιο με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Κάπως έτσι δημιουργούνται προϋποθέσεις για καλές σχέσεις, οι οποίες βοηθούν  στην ομαλή λύση ενός γάμου αλλά και στη διατήρηση του καλού κλίματος γενικώς. Αυτό ίσως διατηρεί, κατά κάποιο τρόπο, τη μορφή της παλιάς οικογένειας.

ΤΑ ΝΕΑ Παρασκευή, 29 Μαΐου 2009
Της δημοσιογράφου Ζωής Λιάκα

Πηγή: akappatou.gr