Στους “φίλους” που με παράτησαν στο διαζύγιο…

Όταν είσαι στην άλλη πλευρά, δεν νομίζω, ότι μπορείς να καταλάβεις το μέγεθος του πόνου και της απογοήτευσης, που προκαλεί ένα διαζύγιο μέχρι να το βιώσεις εσύ ο ίδιος/ίδια. Όταν αποφασίσαμε να χωρίσουμε με τον πρώην άντρα μου, η ζωή μου άλλαξε τελείως. Ζούσα μέσα στο χάος. Η ζωή μου ήταν κυριολεκτικά διαλυμένη. Καταστράφηκα συναισθηματικά από την απόφαση, που πήρα. Ο αντίκτυπος ήταν μεγάλος και για την οικογένειά μου. Τώρα, που το σκέφτομαι, η λέξη «χάος» δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά, που πέρασα.

Ξέρω, ότι πήρα μια απόφαση, με την οποία δεν συμφωνούσες. Ξέρω, ότι έβλαψα κάποιους ανθρώπους και το λόγο, ίσως να μην τον καταλάβεις ποτέ. Ξέρω, ότι μερικοί από εσάς μπορεί να πείτε: “Δεν την αφήσαμε εμείς! Αυτή μας άφησε λόγω των λάθος αποφάσεων, που πήρε!”. Θα μπορούσε να ισχύει, ανάλογα με το πώς επιλέγει κανείς να το δει.

Αν με ήξερες καλά, θα θυμάσαι, πόσο καλός άνθρωπος είμαι. Αν με αγαπούσες κάποτε, ξέρεις τότε, ότι έχω καλή καρδιά. Όποτε μπορούσα, σε βοηθούσα και ήμουν στο πλευρό σου χωρίς να περιμένω ή να απαιτώ αντάλλαγμα. Αν γελούσαμε μαζί, όταν βγαίναμε, ήταν επειδή είχα καλό χιούμορ. Αν έκλαιγες όταν έκλαιγα, ήταν επειδή είχαμε μια ξεχωριστή σχέση. Αν πονούσες, όταν πονούσα, ήταν γιατί υπήρχε μεγάλη αγάπη μεταξύ μας.

Αλλά τώρα, δεν με ξέρεις πια. Ξέχασες, ποια είμαι. Είσαι θυμωμένος/η κι αυτό, επειδή πήρα κάποιες αποφάσεις, με τις οποίες δεν συμφωνείς. Θεωρείς, ότι έβλαψα τους γύρω μου. Ίσως και να το έκανα έμμεσα και ακούσια. Ίσως πίσω από την πλάτη μου να με αποκαλείς κακιά, σκύλα, εγωίστρια, να μιλάς στους άλλους με τα χειρότερα λόγια για μένα. Σε ξέρω καλά και ξέρω, τί μπορεί να λες.

Έκρινες την απόφασή μου και έβγαλες το συμπέρασμά σου για το τί συνέβαινε στη ζωή μου, το γάμο μου και γιατί αποχώρησα. Αποφάσισες, ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί μου και παραιτήθηκες.

Ο καθένας υποφέρει με το δικό του τρόπο. Είχα την απαίτηση από όλους εσάς, που το «παίζατε» φίλοι μου, τουλάχιστον να με καταλάβετε και όχι να πρέπει να έρθω στον καθένα σας χωριστά και να προσπαθώ να σας κάνω να καταλάβετε. Χρειαζόμουν ανθρώπους στη ζωή μου, που θα στέκονταν δίπλα μου χωρίς να με κρίνουν, που δεν θα με κουτσομπόλευαν δεξιά και αριστερά. Χρειαζόμουν αγάπη και συμπαράσταση, για να νιώσω και πάλι καλά και ήρεμη. Δεν ήθελα να το πάρεις προσωπικά, δεν χρειαζόταν άλλωστε, γιατί δεν σε αφορούσε το θέμα.

Πολλοί από εσάς επιλέξατε να απομακρυνθείτε. Οκ. Δεν κρατάω κακία, καταλαβαίνω.

Αλλά, υπάρχει κάτι, που θέλω να ξέρεις. Θα σε θυμάμαι για πάντα. Θα σε θυμάμαι στο γάμο μου, δίπλα μου, να κλαις από χαρά. Θα σε θυμάμαι να μου λες τα προβλήματά σου και εγώ να σε ακούω. Θα θυμάμαι τα πάρτι, που κάναμε και χορεύαμε μέχρι το πρωί. Θα θυμάμαι τα γενέθλιά σου κάθε χρόνο. Θα θυμάμαι όλα, όσα περάσαμε: γέννες, βαφτίσια, κηδείες, όλες τις ωραίες και άσχημες στιγμές. Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Θα τα θυμάμαι όλα πάντα με αγάπη και μια γλυκόπικρη αίσθηση. Θα χαίρομαι, όταν ακούω καλά νέα από σένα και ότι είσαι ευτυχισμένος/η.

Να θυμάσαι, ότι εγώ θα είμαι πάντα εδώ για σένα, αν τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Θα είμαι εδώ χωρίς να στην «πω». Δεν θα μιλήσω άσχημα για σένα. Θα σε ακούσω και θα προσπαθήσω να σε καταλάβω, ακόμη, όμως, κι αν δεν μπορέσω, πάλι θα είμαι εδώ για σένα. Αν δεν απαντάς στις κλήσεις μου, εγώ θα συνεχίσω να σε καλώ. Θα σταθώ δίπλα σου όποτε με χρειαστείς. Και ξέρεις, γιατί;

Επειδή ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω, όσα έχουμε περάσει. Επειδή θα σε αγαπώ για πάντα άνευ όρων. Επειδή, ανεξάρτητα από τις επιλογές, που έκανες, θα θυμάμαι πάντα, ποιος/α είσαι.

Σε αγαπάω. ΠΑΝΤΑ θα σε αγαπάω.

Πηγή: scarymommy.com