fbpx

Πώς μπορώ να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, χωρίς να πληγώσω κανέναν;

| 13 Ιανουαρίου 2014
ADVERTISEMENT

Ακόμη και στις μέρες μας, για πολλούς ανθρώπους, η χήρα θεωρείται ένα άτομο, κατά κάποιο τρόπο, “ταμένο” στη θλίψη και στη μοναξιά και είθισται κάθε μελλοντική σχέση, να αποδοκιμάζεται ειδικά στις κλειστές κοινωνίες. Κι ενώ μέσα από ένα τραγικό γεγονός, μια σχέση από το παρελθόν μπορεί να αναβιώσει και να εξελιχθεί θετικά, πάντα υπάρχει ο φόβος να μην πληγωθούν τα παιδιά αλλά και ο φόβος της απόρριψης όταν αυτή η σχέση δεν είναι επιθυμητή από την οικογένεια. Το γράμμα μιας αναγνώστριας, μας έδωσε την ευκαιρία να θίξουμε το συγκεκριμένο θέμα το οποίο εξηγεί αναλυτικά η ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας, κυρία Μαρία Βουλγαράκη.

“Εδώ και δύο χρόνια είμαι χήρα με δύο κοριτσάκια ηλικίας 7 και 11 ετών. Παλεύω να τις μεγαλώσω όσο καλύτερα μπορώ και επειδή δουλεύω σε μια μικρή εταιρία, τα καταφέρνω οικονομικά. Έχουμε δηλαδή μπεί σε μια σειρά. Πρίν μερικούς μήνες ξανασυνάντησα τον πρώην μου. Είμαστε από το ίδιο χωριό αλλά εγώ μένω σε επαρχιακή πόλη. Είχαμε 5 χρόνια σχέση πρίν 13 χρόνια και ετοιμαζόμασταν για γάμο μέχρι που έμπλεξε αλλού.Οι δικοί μας τότε ήταν ευτυχισμένοι για αυτή την απόφαση αλλά έληξε. Παντρεύτηκα, χήρεψα. Τώρα αποφασίσαμε ότι θέλουμε να είμαστε μαζί αλλά δεν θέλουμε να πληγώσουμε κανέναν. Πρώτον δεν θέλω να πληγώσω τα παιδιά μου. Δεύτερον η δουλειά του, εξαρτάται από τον κόσμο του χωριού. Αν ακυρώσει τους γονείς του φανταστείτε τί θα κάνει ο κόσμος. Έχουμε πεί πολλές φορές να το σταματήσουμε αλλά την επόμενη μέρα τα αναιρούμε όλα και είμαστε και πάλι μαζί. Κρυβόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε γιατί φανταστείτε τα σχόλια του κόσμου και τις αντιδράσεις των δικών μας. Τί θα με συμβουλεύατε;”


ADVERTISEMENT

Αγαπητή αναγνώστρια,

φαίνεται ότι σας δίνεται μια «δεύτερη» ευκαιρία σε μια σχέση παλιά μεν, σημαντική δε, αν σκεφτούμε τη δύναμη που και οι δύο κινητοποιείτε προκειμένου να τη συνεχίζετε παρόλα τα προβλήματα που προκύπτουν ή θα προκύψουν από τη γνωστοποίηση αυτής. Κατανοώ ότι για μια μικρή επαρχιακή πόλη το να «συνεχίζει» μια χήρα γυναίκα τη ζωή της είναι συχνά κατακριτέο. Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά. Συνήθως αυτό που αναμένεται είναι η σύζυγος να μείνει «πιστή» στην ανάμνηση του εκλιπόντος συζύγου «τιμώντας» έτσι τη μνήμη του.. Προφανώς αντίστοιχες δυσκολίες από το περιβάλλον του πιστεύετε ότι θα αντιμετωπίσει κι ο σύντροφός σας που «συνδέεται» συναισθηματικά με μια  χήρα με δύο παιδιά….

Ωστόσο, αυτές οι «ενστάσεις» θα υπήρχαν ακόμη κι αν δεν γνωριζόσασταν από παλιά.. αντιθέτως, το γεγονός αυτό (της παλιάς σχέσης) μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα θετικά για εσάς καθώς ο κόσμος μπορεί να δει τη σχέση αυτή ως «συνέχεια» και όχι ως «αρχή»… Σίγουρα πάντως είναι πιο σύνθετα τώρα τα πράγματα και χρειάζεται να παλέψετε γι αυτό, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι χαμένη υπόθεση! (και ήδη το έχετε αποδείξει αυτό μεταξύ σας!). Το πιο σημαντικό όμως είναι να ξεκινήστε από το να αποδεχτείτε εσείς κυρίως, ως χήρα, το δικαίωμά σας στη ζωή και στο μέλλον, όχι μόνο ως μητέρα αλλά και ως νέα γυναίκα. Το γεγονός ότι σε δύο χρόνια έχετε καταφέρει να «μπείτε σε σειρά» (όπως γράφετε) και να μεγαλώνετε όσο καλύτερα μπορείτε τα παιδιά σας πρέπει να σας δώσει και τη δύναμη να φροντίσετε πια –παράλληλα- και τον εαυτό σας. Επιπλέον, εφόσον γίνουν σωστοί χειρισμοί από μεριά σας προς τα παιδιά αναφορικά με τη σχέση σας, δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεστε ότι αυτά θα πληγωθούν. Κατόπιν χρειάζεται να σκεφτείτε για το πώς νιώθετε μέσα στη σχέση αυτή, να κατανοήσετε τι σας ξαναέφερε κοντά, τι θέλει ο ένας από τον άλλο και αυτό που ο καθένας θέλει για το μέλλον, καθώς και το αν ταιριάζετε στο παρόν κι όχι με την ανάμνηση που ο καθένας έχει από τον άλλο πριν 13 χρόνια (καθώς σίγουρα και οι δυο έχετε αλλάξει μέσα σε αυτά τα χρόνια).


ADVERTISEMENT

Αν τελικά γι αυτή τη σχέση νιώθετε σίγουροι και οι δύο (και χρειάζεται σε αυτό να είστε και οι δύο σίγουροι, δεν θα σας «χαριστούνε» δεύτερη φορά) –κι όταν νιώσετε έτοιμοι γι αυτό- θα μπορέσετε να τη διεκδικήσετε κατ’ αρχήν  στους δικούς σας και κατά δεύτερον στους υπόλοιπους.. Εφόσον, όπως λέτε το να «ακυρώσετε» τις οικογένειές σας θα έχει επίπτωση τόσο σε σας όσο ακόμη και στα επαγγελματικά του συντρόφου σας για την εκεί κοινωνία, είναι σημαντικό με το χρόνο τους να τους κάνετε σύμμαχούς σας. Αν δουν -μετά τις αρχικές αναμενόμενες αντιδράσεις- ότι τελικά τα συναισθήματα μεταξύ σας αντέχουν στο χρόνο κι ότι αυτή τη φορά,  πιο ώριμα και πιο συνειδητοποιημένα είστε μαζί, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες αλλά είστε πρόθυμοι, ενωμένοι και δυνατοί να τις ξεπεράσετε, είναι πολύ πιθανό η σχέση αυτή να έχει και πάλι την αποδοχή τους όπως παλιά, οπότε κι εσείς να μπορέσετε να τη ζήσετε όπως σας αξίζει κι όπως επιθυμείτε… με καθυστέρηση κάποιων ετών!

Μαρία Βουλγαράκη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας

Χαρ. Τρικούπη 2 & Δωδεκανήσου
Άλιμος, Αττική
Κινητό: 6937 087217

Μπορείτε κι εσείς να υποβάλετε το ερώτημά σας, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ