Πώς μπορεί η πρώην γυναίκα μου να ζει μακριά από τα παιδιά μας;

“Καλημέρα σας. Είμαι ο Ηλίας και ζω στη Κύπρο. Δυστυχώς έκανα έναν αποτυχημένο γάμο από τον οποίο μόνο πόνο, δυστυχία κι εγκατάλειψη πήρα. Εγκατάλειψη επειδή κάναμε μαζί 2 παιδιά και πριν ένα μήνα μας άφησε. Την έπιασα να με απατά και στην συνέχεια έμαθα ότι δεν ήταν η πρώτη φορά. Την επόμενη μέρα άρχισαν οι προσβολές, τα χυδαία και υβριστικά σχόλια προς το άτομο μου και δεν άντεξα, την χαστούκισα. Μετά από μια ώρα ήρθε κοντά μου για να κάνουμε σεξ και να τα βρούμε. Κατά την διάρκεια της επαφής άρχισε να κλαίει και τα κατέγραφε σε μαγνητοφωνάκι. Το βράδυ πήγε στην αστυνομία και με κατήγγειλε για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης (για ένα χαστούκι)και για βιασμό. Πήρε τα μωρά δικαστικώς, είπε ότι χτυπούσα τόσο εκείνη όσο και τα παιδιά, είπε ότι απείλησα να τους σκοτώσω και με πέταξε από το σπίτι.

Εγώ εν το μεταξύ έκανα την δική μου έρευνα και ανακάλυψα ότι το έκανε αρκετά πιο πριν το μάθω. Τέλος πάντων, όταν της είπα ότι τα είχα μάθει όλα, άλλαξε στάση. Δεν ήθελε τα μωρά, περνούσε όλο και λιγότερο χρόνο μαζί τους, μέχρι που πήγε στο δικαστήριο και παρέδωσε την φύλαξη, φροντίδα και επιμέλεια σ’ εμένα, τον βιαστή, τον βίαιο εγκληματία. Έχει 2 μήνες που έφυγε και επικοινωνεί τυπικά. Δεν δείχνει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον. Εδώ να σας αναφέρω ότι η πρώην πλέον σύζυγος μου δεν είναι από Κύπρο, κατάγεται από χώρα της κεντρικής Ευρώπης. Ευτυχώς έχω την συμπαράσταση των γονιών μου, αλλιώς θα ήμουν χαμένος. Ποτέ πριν δεν έδειξε ότι δεν ήθελε τα παιδιά. Η ερώτηση μου προς εσάς είναι η εξής: Πως μπορεί μια μάνα να εγκαταλείψει τις 2 κόρες της και να λέει ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ στο νησί; Πως μπορεί να ζήσει μακριά από 2 αγγέλους; Ευχαριστώ”.

Απαντάει η  Ψυχολόγος, MSc-Υποψήφια Δρ. του ΑΠΘ κυρία Στέλλα Καραπά

Αγαπητέ Ηλία,

Διάβασα με προσοχή την ιστορία σου και αρχικά πρέπει να πω ότι λυπάμαι, όχι μόνο για τη λύση του γάμου σου αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο έγινε και τις κινήσεις της μητέρας που χρησιμοποίησε τα παιδιά μέσα σε όλη αυτήν την διαδικασία, ευτυχώς για λίγο. Αφετέρου, καταλαβαίνω ότι το ερώτημα του πώς μία μάνα μπορεί να εγκαταλείψει τα παιδιά της και να μην έχει επαφές μαζί τους, ή έστω τυπικές και μόνο, σε ταλανίζει έντονα. Νομίζω λοιπόν ότι με αφορμή την ιστορία σου, είναι ώρα να μιλήσουμε για κάποια στερεότυπα αλλά και για την πραγματική κατάσταση.

Δείτε σχετικά: Πώς επιδρά στο παιδί η εγκατάλειψη της μητέρας

Ο πρώτος διαχωρισμός που πρέπει να κάνουμε είναι ως προς τη γονιμότητα και τη γονεϊκότητα. Λανθασμένα και κοινωνικά κατασκευασμένα, προβάλλεται ως αυτονόητο ότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι η δημιουργία οικογένειας. Εδώ είναι το πρώτο σημείο που θα διαφωνήσω, όσες αντιδράσεις και αν αυτό προκαλεί και θα προκαλέσει.

Το ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει παιδί, δε σημαίνει ότι θέλει να κάνει παιδί, ότι είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να κάνει παιδί, ή ότι έχει τα στοιχεία ενός καλού γονέα. Έτσι λοιπόν, ειλικρινά πιστεύω ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί ή έτοιμοι να γίνουν γονείς. Το να γίνεις γονιός, πόσο μάλιστα καλός γονιός σημαίνει ότι πρέπει να ρίξεις ένα από τα πιο βασικά αρχέγονα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, τον εγωισμό. Σημαίνει ότι θα πρέπει λοιπόν να ‘‘στερηθείς’’ αρκετά εγωκεντρικά σου στοιχεία προκειμένου να μπορέσεις να είσαι σωστός και παρών απέναντι στα παιδιά σου. Ναι, σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις αλλαγές στη ζωή σου, στις συνήθειές σου, στον τρόπο που σκέφτεσαι και λειτουργείς. Εδώ είναι η στιγμή που εμφανίζεται και η σημασία της ετοιμότητας.

Εγώ υποστηρίζω ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του γονέα ή του καλού γονέα, ενώ κάποιοι απλά δεν έχουν την ετοιμότητα και δυνατότητα να τα επιδείξουν τη χρονική στιγμή στην οποία γίνονται γονείς. Ίσως λοιπόν η πρώην σύζυγός σου να μην ήθελε να γίνει γονέας, να μην έγινε συνειδητά γονέας, να μην είναι έτοιμη να ‘‘θυσιάσει’’ ,αν θέλεις, πράγματα από τον εαυτό της και τη ζωή της προκειμένου να είναι μητέρα και ειδικότερα σωστή μητέρα. Όσο και αν αυτό ακούγεται σκληρό και περίεργο, δεν υπάρχει κανένας νόμος που να λέει ότι όλες οι γυναίκες θα γίνουν καλές μητέρες. Μάλιστα, δυσκολότερες είναι εκείνες οι περιπτώσεις στις οποίες η γυναίκα δεν έχει η ίδια καλές εμπειρίες από την οικογένειά της, δηλαδή δεν έχει την εμπειρία της καλής μητρότητας, της καλής γονεϊκότητας, της καλής σχέσης μεταξύ γονέων και παιδιών.

Δεν ξέρω εάν σε βοηθώ καθόλου με την οπτική μου αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να ασχολείσαι περισσότερο με το ρόλο της μητέρας και γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, αλλά με τον δικό σου πατρικό ρόλο και το πώς εσύ θα λειτουργήσεις καλύτερα ως γονέας, ως μονογονέας, απέναντι στις δύο κόρες σου. Άρα το ερώτημα που πρέπει να σε απασχολεί είναι όχι το τι μητέρα είναι αυτή που φέρεται έτσι, αλλά τι πατέρας θέλω εγώ να είμαι για να έχουν τα παιδιά μου την καλύτερη δυνατή ζωή και οικογένεια.

Θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό ώστε να επεξεργαστείς μέσα σου την εμπειρία αυτή ως σύζυγος και πατέρας αλλά και για να προετοιμαστείς μπροστά σε αρκετά δύσκολα σημεία που σε περιμένουν ως μονογονέα. Καλή δύναμη σε εσένα και τα παιδιά σου!

Στέλλα Καραπά
Ψυχολόγος, MSc-Υποψήφια Δρ. του ΑΠΘ
Εξειδικευμένη στην Εφαρμοσμένη Εγκληματολογική και Δικαστική Ψυχολογία
Μητροπόλεως 26, Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2313 006461
Κινητό: 6948 303940
Web: www.stellakarapa.gr
Email: stellakarapa@gmail.com
Facebook: Στέλλα Καραπά-Ψυχολόγος 

Μπορείς να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!