Θάνατος: Όταν χάνεις τον/τη αγαπημένο/η σου, χάνεις και αυτούς που νόμιζες για φίλους

Χθες βράδυ, ενώ με έπαιρνε ο ύπνος, είχα μία ξαφνική αναλαμπή ότι ήμουν στο σαλόνι της γιαγιάς μου. Ίσως, η αναλαμπή είναι υπερβολική λέξη, γιατί, στην πραγματικότητα, νόμιζα ότι καθόμουν σε έναν καμπυλωτό λευκό καναπέ στο σαλόνι της γιαγιάς μου με τη μητέρα μου και με τα αδέρφια μου.

Η μνήμη των αισθήσεων – η μνήμη για πράγματα όπως ήχοi, μυρωδιές και γεύσεις – είναι ο συντομότερος τύπος μνήμης που διαρκεί μόνο 1/5 – 1/2 του δευτερολέπτου μετά από ένα ερέθισμα, όπως ένα άρωμα ή ο ήχος από ένα μωρό που γελάει. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένη ότι οι αναμνήσεις μου από το σπίτι της γιαγιάς μου, αψηφούν αυτόν τον κανόνα. Είναι τόσο ζωντανές και παραστατικές, που μερικές φορές νομίζω ότι μπορώ να μυρίσω τα παλιά έπιπλα της, να αισθανθώ τον αέρα της νύχτας που έρχεται μέσα από τα ανοιχτά παράθυρά της και να ακούω τον ήχο ενός δίσκου στο πικ απ να παίζει.

Στο παρελθόν, αυτή η νοσταλγική αναδρομή θα με παρηγορούσε. Ωστόσο, αυτή τη συγκεκριμένη νύχτα, η σκέψη μου πήδηξε σε ένα πολύ πιο σκοτεινό κομμάτι, και αντ ‘αυτού σκέφτηκα “Είναι απίστευτο πως όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτή την ανάμνηση έχουν φύγει”.

Το σπίτι… χαμένο.

Η γιαγιά μου … έφυγε.

Η παιδική μου ηλικία … πάει.

Η μητέρα μου … έφυγε.

Είδα τη σκηνή να ξεθωριάζει και να εξαφανίζεται σαν μία φωτογραφία που καίγεται. Στην αρχή, χάθηκαν οι άνθρωποι, έπειτα τα έπιπλα, μετά οι τοίχοι, και μετά τα υπόλοιπα.

Δεν μου αρέσει να πιστεύω ότι ορισμένοι άνθρωποι και τόποι χάθηκαν για καλό, ειδικά όταν στο μυαλό μου, ήταν δεδομένο ότι θα παρέμεναν σταθεροί. Σκέφτηκα, ανόητα, ότι θα ήταν πάντα κοντά μου να με υποστηρίξουν, να με καθοδηγήσουν, να με αγαπήσουν. Στην πραγματικότητα, συναντάμε ανθρώπους στη ζωή μας που τα μονοπάτια μας διασταυρώνονται με διαφορετικούς τρόπους, αλλά η παρουσία τους δεν είναι ποτέ δεδομένη.

Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν για διάφορους λόγους, και συχνά όταν χάνεις ένα άτομο, χάνεις και άλλους ανθρώπους μαζί του. Για παράδειγμα, όταν κάποιος πεθαίνει, οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται ότι οι απώλειά τους επεκτείνεται και σε άλλους ανθρώπους. Οι φίλοι και η οικογένεια που πίστευαν ότι θα ήταν εκεί για πάντα – ανθρώπους, στους οποίους είχαν επενδύσει χρόνο, αγάπη και ελπίδες – ξαφνικά γίνονται απόμακροι και άγνωστοι. Σαν να μην ήταν αρκετή η εμπειρία του να χάσεις κάποιον – “Πόσος χρόνος θα περάσει μέχρι να πεθάνει κάποιος άλλος;” – η εμπειρία της απώλειας επιπρόσθετων σχέσεων, συχνά αφήνει ένα άτομο να αναρωτιέται – “Ποιός ο λόγος; Σε ποιον μπορώ να υπολογίζω; Πόσο καιρό μέχρι να φύγει το επόμενο άτομο;”

Σε συναισθηματικό επίπεδο, η ιδέα ότι είμαι η μόνη που εγγυάται ότι θα παραμείνω σταθερή στη ζωή μου, με κάνει να νιώθω πραγματικά μόνη. Δεν μου αρέσει που οι σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Δεν μου αρέσει που, καθώς μεγαλώνω, το μόνο που θα κάνω είναι να φεύγω. Σε πνευματικό επίπεδο, ξέρω ότι πρέπει να πω – “ο χρόνος που περνάς με κάθε άτομο είναι πολύτιμος και να αγαπάς τις αναμνήσεις σου”. Δεν διαφωνώ με κανένα από αυτά τα πράγματα, απλά δεν με ηρεμούν όσο θα ήθελα.

Αισθάνομαι άσχημα όταν γράφω άρθρα που μιλάνε για δύσκολες εμπειρίες ή / και συναισθήματα, χωρίς να προσφέρω προτάσεις για την αντιμετώπισή τους. Είναι σαφές ότι εξακολουθώ να ψάχνω για απαντήσεις, αλλά σε μια προσπάθεια να είμαι εποικοδομητική, θα μοιραστώ μερικά από αυτά που έχω καταφέρει μέχρι τώρα:

Επίτρεψε σε αυτούς που έχουν πεθάνει να έχουν διττό ρόλο στη ζωή σου

Στο θέατρο, ένας ηθοποιός παίζει μερικές φορές διπλούς ρόλους (δηλαδή έναν ή περισσότερους ρόλους). Για παράδειγμα, ένας ηθοποιός μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο στην πράξη Ι και έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο στην πράξη ΙΙ. Βέβαια, είναι σε θέση να το κάνει, επειδή κάθε ρόλος εμφανίζεται μόνο στο μισό της παράστασης. Όταν ένας αγαπημένος σου πεθαίνει, ο φυσικός και απτός ρόλος που παίζει στη ζωή σου σταματάει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να διαδραματίσει διαφορετικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή σου. Μέσω της ψυχολογικής σου σχέσης και του συνεχιζόμενου δεσμού με τους αποθανόντες αγαπημένους σου, μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν ρόλο στην ιστορία της ζωής σου, απλά με διαφορετικό τρόπο.

Προσπάθησε να διατηρείς επαφή με οικογένεια και φίλους

Όταν πεθάνει ένα δικό σου πρόσωπο, η προσπάθεια για οτιδήποτε πέρα ​​από τις βασικές ανάγκες μπορεί να φαίνεται εξαντλητική. Επίσης, η θλίψη μπορεί να σε κάνει να νιώθεις απομονωμένη, μόνη και αποξενωμένη. Φυσικά, είναι λογικό κάποιες σχέσεις σου να χαλαρώσουν, ωστόσο μην εκπλαγείς αν μετά από μήνες ή χρόνια, διαπιστώσεις ότι έχεις χάσει επαφή με ανθρώπους που ήταν σημαντικοί για σένα.

Επικεντρώσου στην οικογένεια σου ή στην “οικογένεια της επιλογής σου”

Στα εργαστήρια, συναντάω συχνά ανθρώπους που έχουν χάσει την οικογένειά τους. Μερικοί άνθρωποι έχουν βιώσει το θάνατο σχεδόν όλων των μελών της οικογένειάς τους. Μερικοί άνθρωποι απομακρύνονται από την οικογένεια τους ή τους χωρίζει η απόσταση. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται απογοητευμένοι από την οικογένειά τους, λες και οι γονείς τους, τα αδέρφια, οι θείες, οι θείοι και οι παππούδες τους να μην ανταποκρίνονται σε αυτό που πιστεύουν ότι είναι η οικογένεια. Σε καταστάσεις όπως αυτές, οι άνθρωποι αποφασίζουν να περιβάλλουν τον εαυτό τους με άλλους ανθρώπους, τους οποίους θεωρούν οικογένειά τους.

Οι “ιδρυόμενες οικογένειες” ή οι “οικογένειες της επιλογής σου” είναι ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν συγγένεια εξ αίματος, αλλά δίνουν ο ένας στον άλλον την αγάπη και την υποστήριξη που συχνά συνδέεται με την “οικογένεια”. Ένα άτομο μπορεί να πιστεύει ότι η οικογένειά της επιλογής του ενσαρκώνει οικογενειακές αξίες – όπως η πίστη, η άνευ όρων αγάπη, η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη – περισσότερο από την βιολογική του οικογένεια.

Αν αισθάνεσαι αποκομμένος/η και απογοητευμένος/η από τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι είναι εκεί για σένα, ίσως είναι καλύτερο να σκεφτείς τους ανθρώπους που ΕΙΝΑΙ εκεί για σένα. Παρόλο που η κοινωνία μας συχνά δίνει περισσότερη αξία στους ανθρώπους που σχετίζονται με το αίμα ή το γάμο, μπορεί να διαπιστώσεις ότι η οικογένειά της επιλογής σου κάνει καλή δουλειά, αν όχι καλύτερη, επειδή σε κάνει να νιώθεις αποδεκτός/η, ότι έχεις αξία και ότι σε αγαπάνε.

Πηγή: whatsyourgrief.com