Όταν η “άλλη” γυναίκα, πενθεί…

“Πρόσφατα έχασα τον σύντροφό μου. Δυστυχώς είμαι  η «άλλη» γυναίκα. Εκείνος το είχε πεί στη γυναίκα του, είχε ζητήσει διαζύγιο και ήταν στην διαδικασία να φύγει από το σπίτι του, αλλά δεν πρόλαβε. Ένα βράδυ πέθανε στον ύπνο του. Τα αίτια δεν έχουν ακόμη εξακριβωθεί, αν δηλαδή ήταν από κάποια ασθένεια ή αν ήταν αυτοκτονία. Το πρόβλημα είναι ότι εξαιτίας της κατάστασης, νιώθω πως πενθώ εντελώς μόνη. Η οικογένεια του δεν καταλαβαίνει πόσο με αγαπούσε ή πόσο τον αγαπούσα εγώ. Ήμουν ο άνθρωπος με τον οποίο σκόπευε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Πως να προχωρήσω όταν ξέρω ότι πέθανε; Πώς μπορώ να συμμετάσχω σε όλα αυτά που συνοδεύουν τον θάνατο, την κηδεία, την ταφή, την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων αφού εγώ είμαι η “άλλη”; Η κακιά, η κλέφτρα, αυτή που μπήκε στη ζωή του; Αυτή που δεν έχει δικαίωμα να πενθεί;”

Ράνια

Αγαπητή Ράνια,

Σε συμπονώ απόλυτα για την μοναξιά που νιώθεις μέσα στο πένθος σου. Το δικό σου πένθος είναι περίπλοκο και στερημένο κάποιων δυνατοτήτων λόγω των συνθηκών που σε αφήνουν με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις, με παρεξηγήσεις παρά παρηγοριά και αποξένωση παρά συντροφιά.

Δεν λαμβάνεις την επιβεβαίωση η οποία θα ενίσχυε την σημασία σου, στην ζωή του συντρόφου σου. Δεν λαμβάνεις αυτή την σημαντική επιβεβαίωση από τους άλλους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να την λάβεις από τον εαυτό σου. Η πραγματικότητα είναι ότι κανένας άλλος δεν μπορεί πραγματικά να επιβεβαιώσει την αλήθεια ή το βάθος των συναισθημάτων που νιώθατε ο ένας για τον άλλο. Κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει πραγματικά την σχέση σας, αν και θα μπορούσαν να την τιμήσουν. Αυτή εξάλλου είναι και η αξία της κηδείας και των μνημόσυνων όταν οι άνθρωποι μαζεύονται για να πενθήσουν και να τιμήσουν τον νεκρό και την σχέση τους μαζί του. Αντί γι’ αυτό όμως, μπορείς η ίδια να δημιουργήσεις κάτι δικό σου που ν’ αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα που είχατε ο ένας για τον άλλο και το πραγματικό νόημα της απώλειας σου. Μπορείς για παράδειγμα να κάνεις μόνη σου με δικούς σου φίλους, ένα μνημόσυνο για εκείνον και να του πείς αντίο με τον δικό σου τρόπο. Ή μπορείς να κάνεις μια δωρεά στο όνομα του για να τον τιμήσεις. Σε ενθαρρύνω να δώσεις στον εαυτό σου αυτό που θα ήθελες να σου έδιναν οι άλλοι, ώστε το πένθος σου να μπορέσει να εκφραστεί και να τιμηθεί. Στο τέλος, όλοι μας πενθούμε μόνοι και κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει την σχέση σου με τον αγαπημένο σου ή το νόημα της απώλειας της σχέσης αυτής. Σε αυτό δεν είσαι μόνη.

Μπορεί να μη γνωρίζεις όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με τον θάνατο του κι αυτό να σου δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια. Συνήθως, με το που ακούμε για τον θάνατο κάποιου, η ερώτηση που κάνουμε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι «πώς πέθανε;».

Θρηνούμε επειδή ο αγαπημένος μας δεν είναι πια κομμάτι του κόσμου μας, όπως ήταν πριν. Ο πόνος που νιώθεις λόγω της μη εξακριβωμένης αιτίας θανάτου του, μπορεί ν’ απαλυνθεί εάν δεν το πάρεις προσωπικά και δεν θεωρήσεις τον εαυτό σου υπεύθυνο γι’ αυτό. Μπορείς πραγματικά να ξέρεις αν ισχύει το ένα ή το άλλο; Πώς θα ένιωθες αν εστίαζες στην αγάπη που είχατε και στη σημασία που είχε η παρουσία του στη ζωή σου, παρά στον τρόπο θανάτου του; Μπορείς να πας μπροστά και χωρίς απαντήσεις επειδή τελικά όλοι μας το κάνουμε όταν είμαστε πια έτοιμοι και έχουμε αποφασίσει ότι θέλουμε να προχωρήσουμε. Άντλησε ενέργεια από την σχέση σου και την αγάπη του για ‘σένα και χρησιμοποίησε αυτά τα εφόδια, για να βρεις νόημα στην απώλεια  και λόγο για το μέλλον σου. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.

Μην περιορίσεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι, επειδή ήσουν όπως λες η “άλλη” γυναίκα. Σε μια ομάδα ψυχικής βοήθειας ή σε μια επίσκεψη με κάποιον ειδικό, δεν θα εξοστρακιστείς επειδή ήσουν η «άλλη γυναίκα» και θα μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα για τον σύντροφό σου και τη σχέση σας. Όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται υποστήριξη αρκεί να τη ψάχνουν στο σωστό μέρος.

Η δουλειά που απαιτεί το πένθος είναι εσωτερική και προσωπική. Η θλίψη μας είναι μοναδική, όπως το δαχτυλικό αποτύπωμα, αλλά παρ’ όλα αυτά όλοι έχουμε νιώσει την απώλεια. Θεραπευόμαστε πιο ολοκληρωμένα όταν είμαστε μέρος μια ομάδας και λαμβάνουμε τη συμπόνια και τη στήριξη των άλλων. Γι’ αυτό θέλω να σε παρακαλέσω να επιτρέψεις στον εαυτό σου να εμπιστευτεί και ν’ αναζητήσει την παρηγοριά σε ανθρώπους και μέρη που αξίζουν. Το πένθος είναι μέσα σου, όποιος και να΄σουν στη ζωή του ανθρώπου που “έφυγε”. Το πένθος δεν φοράει ρόλους στους ανθρώπους!

Πηγή: www.psychologytoday.com

*Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.