Όσο είμαστε παντρεμένοι, παλεύω να είμαι προτεραιότητα για εκείνον. Να χωρίσω;

Λαμβάνω κάθε εβδομάδα πολλά e-mail από αναγνώστριές μας, που μου λένε τις ιστορίες τους και στη συνέχεια με ρωτούν, εάν πρέπει ή όχι να χωρίσουν. Καμιά φορά έχω πολύ καλό προαίσθημα, αλλά δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.

Όσον αφορά τη γυναίκα, της οποίας την ιστορία παραθέτω παρακάτω, είμαι 100% σίγουρη, ότι πρέπει να μείνει με το σύζυγό της. Ακολουθεί το μήνυμά της μαζί με τη συμβουλή μου:

«Είμαι παντρεμένη με έναν καταπληκτικό άνθρωπο. Είναι όμορφος, έχει καλή δουλειά, είναι καλός πατέρας και η σεξουαλική μας ζωή είναι πολύ καλή. Το μόνο θέμα μου είναι, ότι όσο είμαστε παντρεμένοι, πάντα πρέπει να παλεύω να είμαι προτεραιότητα γι’ αυτόν. Οι φίλοι του, τα παιδιά μας, η δουλειά του, το ποδόσφαιρο, όλα αυτά ήταν πάντα προτεραιότητα για εκείνον, όλα εκτός από μένα.

Η σχέση μας είναι ένας φαύλος κύκλος. Πάνω, που νιώθω ευτυχισμένη, τότε αρχίζει πάλι να ασχολείται με κάτι άλλο και με γράφει. Μετά, μου δίνει λίγη σημασία, σαν ξεροκόμματο σε πεινασμένο και μετά πάλι τα ίδια. Φορτώνω, τσακωνόμαστε, καταλαβαίνει, ότι δεν είμαι παράλογη και ξεκινάμε ξανά. Προσπαθώ να συμβαδίσουμε, αλλά εκείνος τρέχει πιο μπροστά μου και δεν μπορώ να τον προφτάσω.

Πρόσφατα, συνειδητοποίησα, ότι είμαι εξαντλημένη. Αισθάνομαι, ότι αν και τον αγαπώ πολύ ακόμα, δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Αυτή τη φορά, δεν του είπα να αλλάξει. Του είπα να πάει να μείνει σε ένα φίλο μας. Του είπα, ότι τελειώσαμε και ότι δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί του.

Τώρα ξαφνικά λέει, ότι έχω δίκιο. Λέει, ότι καταλαβαίνει και ότι θα αλλάξει. Θέλει να πάμε μέχρι και σε σύμβουλο γάμου. Τώρα το θυμήθηκε. Έπρεπε να τον διώξω απ’ το σπίτι, για να συνετιστεί.

Μακάρι να μπορούσα να πω, ότι θέλω να προσπαθήσω. Απολαμβάνω το χιούμορ του και το σεξ μαζί του, απλά δεν έχω την ενέργεια ή την επιθυμία να ζήσω όλο αυτό ξανά. Πώς μπορώ να ξέρω, αν η απόφαση, που θα πάρω είναι και η σωστή; Έχω διχαστεί. Μήπως είναι καλύτερα να κάνω υπομονή μέχρι να σιγουρευτώ 100% ή πιστεύετε, ότι είμαι στο σωστό δρόμο και έχω πάρει τη σωστή απόφαση;»

Από την πρώτη κιόλας παράγραφο, ήθελα να της πω να σταματήσει να κλαψουρίζει! Γνωρίζω δεκάδες μόνες γυναίκες, που θα πέθαιναν για αυτόν τον άνθρωπο. Ωραίος, καλός στο σεξ, καλή δουλειά, καλός πατέρας…

Το να μην αισθάνεσαι προτεραιότητα στη ζωή κάποιου, είναι ο χειρότερος λόγος, κατά τη γνώμη μου, για να πάρεις διαζύγιο. Σκέφτομαι, ίσως πρέπει να γίνεις πιο ανεξάρτητη. Δεν ξέρω, αν εργάζεσαι, αλλά αν το κάνεις, ίσως χρειάζεται να επικεντρωθείς περισσότερο στη δουλειά σου ή ακόμα και αν δεν δουλεύεις, ίσως χρειάζεται να ασχοληθείς με κάποιο hobby ή κάτι, που σου αρέσει πολύ, για να γεμίσεις το χρόνο σου – όπως ο σύζυγός σου έχει τους φίλους του, το ποδόσφαιρο κλπ. Ίσως περισσότερες φίλες, κάποιο άθλημα, παραδοσιακοί χοροί, οτιδήποτε, ώστε ο σύζυγός σου να μην είναι το κέντρο του σύμπαντός σου. Πιστεύω αληθινά, ότι όταν έχεις τις δικές σου ασχολίες και είσαι ευτυχισμένη και παραγωγική, δεν χρειάζεται να εστιάζεις στο εάν είσαι ή όχι προτεραιότητα κάποιου. Στόχος σου είναι να προσαρμόζεις στο χρόνο σου σε όλα, όσα αγαπάς – την καριέρα σου, τα παιδιά, το σύζυγό σου, τους φίλους, τα χόμπι, τις διακοπές σου κλπ. Έτσι, δεν αισθάνεσαι δυσαρεστημένη, επειδή είσαι πολύ επικεντρωμένη σε άλλες πτυχές της ζωής σου και όχι μόνο στον άντρα σου.

Σε κάποιο άλλο σημείο γίνεται αναφορά στην προτεραιότητα ανάμεσα σε εσένα και τα παιδιά. Δεν πρέπει ποτέ να αισθάνεσαι, ότι ο σύζυγός σου δίνει προτεραιότητα στα παιδιά, ενώ θα έπρεπε να δίνει σε σένα. Νομίζω, ότι κάτι τέτοιο δείχνει ανασφάλεια και ακούγεται κάπως εγωιστικό. Σε τελική ανάλυση, όλοι οι γονείς τα παιδιά τους δεν έχουν προτεραιότητα; Αν απαντήσεις όχι, τότε λες ψέματα στον εαυτό σου.

Αν ποτέ χωρίσεις και γίνεις μόνη μητέρα και αρχίσεις να βγαίνεις με κάποιον, όσα λες περί προτεραιότητας των παιδιών εις βάρος σου, θα σου ακουστούν γελοία και θα εύχεσαι να γύρναγες το χρόνο πίσω. Το λέω αυτό, επειδή οι χωρισμένοι, μόνοι γονείς δυσκολεύονται πολύ να βλέπουν τις νέες τους σχέσεις συχνά λόγω των υποχρεώσεων με τα παιδιά τους. Σήμερα το πρωί, έφαγα πρωινό με τον φίλο μου, αφού δεν τον είχα δει για σχεδόν μια εβδομάδα κι ας ζούμε μόνο 5 λεπτά μακριά ο ένας από τον άλλο. Ο λόγος: τα παιδιά.

Το χειρότερο πράγμα, που άκουσα γι’ αυτόν το σύζυγο μέχρι στιγμής είναι ότι τρέχει και δεν μπορείς να τον προφτάσεις. Αυτό δεν είναι καλό και με προβλημάτισε αρκετά. Δείχνει ασέβεια και είναι προσβλητικό για σένα, μιας και μοιάζει λες και σου γυρνάει τον πισινό του και σε γράφει. Αλλά, πιο κάτω γράφεις, ότι παραδέχτηκε το δίκιο σου, ότι σε καταλαβαίνει και ότι θέλει να αλλάξει. Είπες, ότι σε κυνηγάει να πάτε μέχρι και σε σύμβουλο γάμου. Αυτό δείχνει, ότι δεν περπατάει μακριά σου, αλλά δίπλα σου ή έστω, ότι θέλει να είναι δίπλα σου.

Στην πραγματικότητα, ακούγεται σαν να σε υπολογίζει περισσότερο απ’ όσο νομίζεις! Όταν του λες, ότι δεν είσαι χαρούμενη, σε ακούει και προσπαθεί να αλλάξει. Είναι ανόητο να σκέφτεσαι, ότι μπορεί να μην αλλάξει (ίσως είναι λίγο εγωιστής από τη φύση, αλλά δεν είναι και το χειρότερο πράγμα του κόσμου). Αλλάζει έστω και προσωρινά, πράγμα, που δείχνει, ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για σένα και τη σχέση σας.

Έτσι φτάσατε στο σημείο να κάνετε κύκλους. Αρκετά, κουράστηκα, εκείνος προσπαθεί, αλλάζει για λίγο και μετά πάλι τα ίδια. Τώρα, που τον έδιωξες, μη νομίζεις, ότι άλλαξε κάτι. Το μόνο, που άλλαξε είναι, ότι αυτή τη φορά απειλείς να τερματίσεις τη σχέση σας.

Εδώ είναι το ρεζουμέ της υπόθεσης. Δεν είμαι σε αυτό το γάμο, είμαι απ’ έξω και όσοι είναι έξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια ξέρουν, αλλά το ένστικτό μου λέει, ότι αυτό το ζευγάρι έχει πολλά ακόμα να ζήσει και ότι ο σύζυγος θέλει να διορθώσει τα πράγματα, αλλά δεν ξέρει πώς. Θέλει να προσπαθήσουν να μείνουν μαζί. Αν δεν την αγαπούσε, θα το πάλευε;

Το πρόβλημα αυτής της γυναίκας είναι, ότι προσπαθεί να μετατρέψει αυτόν τον άνθρωπο σε κάποιον, που δεν είναι, αντί να αποφασίσει για το αν θα παραμείνει μαζί του και να πάρει ό, τι μπορεί να της δώσει ή αν θα φύγει και δεν θα κοιτάξει ξανά πίσω.

Είμαι βέβαιη, ότι φοβάται να παραμείνει, επειδή δεν τον εμπιστεύεται, ότι θα αλλάξει. Με άλλα λόγια, τί αλλάζει αυτή τη φορά; Θα συμφωνήσω μαζί της, ότι πιθανότατα δεν θα αλλάξει για περισσότερο από μερικούς μήνες. Αλλά, και πάλι τί; Θα τη συμβούλευα να μείνει και να απολαύσει τη ζωή μαζί του. Π΄ρπεει να χαλαρώσει και να δει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.

Πρέπει να αρπάξει τη ζωή απ’ τα μαλλιά με την καλή έννοια. Θα πρέπει να βρει την ανεξαρτησία και την ευτυχία σε άλλες πτυχές της ζωής και αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί αυξάνοντας την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή της. Μοιραία, θα ακολουθήσει και η έλξη του άντρα για τη γυναίκα του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ακαταμάχητο για έναν άνδρα από μια γυναίκα, που έχει μια γεμάτη και ευτυχισμένη ζωή. Κανένας άντρας δεν θέλει να νιώθει σαν να είναι τα πάντα στη ζωή της συζύγου του.

Το τελευταίο κομμάτι, στο οποίο θα σταθώ, είναι το τέλος του μηνύματος: Μήπως είναι καλύτερα να κάνω υπομονή μέχρι να σιγουρευτώ 100% ή πιστεύετε, ότι είμαι στο σωστό δρόμο και έχω πάρει τη σωστή απόφαση;

Νομίζω, ότι η 100% γνώση και το καλό προαίσθημα είναι το ίδιο πράγμα. Αν κάτι σου λέει, ότι πρέπει να φύγεις, τότε φύγε. Αλλά, ελπίζω να μην το κάνεις. Κανείς δεν πρέπει να ζει δυστυχισμένος, γι’ αυτό μη μείνεις, αν όντως αισθάνεσαι δυστυχισμένη. Όμως, αισθάνομαι, ότι έχω να κάνω με έναν καλό γάμο, που με συμβουλευτική και προσπάθεια για αυτο-βελτίωση από τους δύο σας, θα μπορούσε πραγματικά να σωθεί.

Αν είσαι πρόθυμη να μειώσεις τις προσδοκίες σου και να αφήσεις τη δυσαρέσκεια, που έχεις για τη συμπεριφορά του στο παρελθόν και εκείνος είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει σκληρότερα να περπατήσει πλάι σου και όχι να σε προσπερνά, νομίζω, ότι θα κάνετε ένα πολύ καλό, νέο ξεκίνημα.

Πηγή: divorcedgirlsmiling.com