Ο πατέρας μου με εγκατέλειψε όταν ήμουν μωρό. Tώρα απαιτεί να του ζητήσω και συγγνώμη…

Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μωρό. Ο πατέρας μου μας κακοποιούσε – λεκτικά και σωματικά – οπότε δεν είχα καμία σχέση μαζί του, πέρα από μερικές επισκέψεις βάση δικαστηρίου, στις οποίες φρόντισε να εμφανιστεί. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν 10 ετών, και ο πατέρας μου δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να με μεγαλώσει, οπότε πέρασα το χρόνο μου σε ανάδοχες οικογένειες, πριν καταλήξω στη φροντίδα ενός οικογενειακού φίλου.

Πλέον έχω η ίδια παιδιά, και πάντα ήθελα να βρώ τον πατέρα μου. Τον έχω καλέσει στα γενέθλια των παιδιών και ανά διαστήματα παίρνει τηλέφωνο. Παρόλο που ξέρω ότι ποτέ δεν θα μου ζητήσει συγγνώμη ( διότι δεν θεωρεί ότι έχει κάνει κάπου λάθος), σοκαρίστηκα όταν πήγαμε για φαγητό και είχε την απαίτηση να του ζητήσω συγνώμη για όλα τα άσχημα που του είχα πεί σαν παιδί.

Δεν θυμόμουν τα περιστατικά αλλά του ζήτησα συγνώμη, με την ελπίδα ότι θα τα αφήσουμε όλα στο παρελθόν. Έχω θυμώσει πάρα πολύ, και θεωρώ ότι είναι γελοίο να θέλει να ζητήσω συγγνώμη για πράγματα που είπα σαν παιδί ενώ εκείνος με άφησε στο έλεος.

Πως να του πω τι νιώθω; Ένα γράμμα θα ήταν σωστό; (καθώς σπάνια απαντά στα τηλεφωνήματα μου) Ή μήπως καλύτερα να κρατήσω τα αισθήματα μου για εμένα;

Αγαπητή φίλη,

Προσπαθείς να αποκτήσεις μια σχέση με τον πατέρα σου, αλλά ο κακός χαρακτήρας του μάλλον δεν έχει γίνει ο γλυκός και αγαπητός παππούς που θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου. Η επίμονη χειραγώγηση του, ώστε να του ζητήσεις συγνώμη είναι η απόδειξη ότι δεν έχει τη δυνατότητα να γίνει μέρος την οικογένειας σου, με τον τρόπο που θα ήθελες.

Γράψε του ένα γράμμα. Πες του όλα όσα έχεις να του πείς, και ρώτησε όσα θες. αν θες να είναι μέρος της οικογένειας σου, τότε να μιλήσεις γι αυτό, και φρόντισε να του αναφέρεις κάποιες ιδέες στο πως μπορέι να γίνει εφικτό εφόσον το επιθυμεί.

Θεωρώ ότι δεν θα σου απαντήσει, ίσως απαντήσει αρνητικά. Μπορεί όμως όλο αυτό να σε βοηθήσει να αποκτήσεις μια καλύτερη εικόνα για τον εαυτό σου. Ίσως να πρέπει να βιώσεις την πιθανότητα της απώλειας, κάτι που ο πατέρας σου πάντα εκπροσωπούσε. Από την άλλη όμως θα πρέπει να είσαι περήφανη για όλα όσα έχεις πετύχει στην ζωή σου, και να αγκαλιάσεις την οικογένεια σου. Με βάση τη δύσκολη παιδική σου ηλικία, η βοήθεια ενός ειδικού μπορεί να έχει μια πολύ καλή επιρροή επάνω σου.

Πηγή : http://www.denverpost.com/