Να βοηθήσω οικονομικά κάποιον φίλο ή συγγενή, που παίρνει διαζύγιο;

Πριν λίγες μέρες, έλαβα ένα e-mail από κάποιον, που ρωτούσε αν αυτός και η σύζυγός του έπρεπε να βοηθήσουν την αδελφή του – η οποία παίρνει διαζύγιο για δεύτερη φορά- δίνοντάς της χρήματα. Αυτή ήταν και η αφορμή να γράψω για αυτό το πολύ ευαίσθητο θέμα.

Πρώτα απ’ όλα, η συζήτηση περί χρημάτων είναι ακόμα και σήμερα συζήτηση ταμπού. Για κάποιο λόγο, οι άνθρωποι μπορούν να μιλήσουν για ΚΑΘΕ σχεδόν θέμα, αλλά όταν η συζήτηση φτάνει στα χρήματα, όλοι σιωπούν. Γιατί γίνεται αυτό;

Όλοι εργαζόμαστε σκληρά, για να έχουμε χρήματα όχι μόνο για τις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά και για αποταμίευση. Η εξοικονόμηση και οι δαπάνες είναι θέματα, που μας αγγίζουν όλους – ανεξάρτητα από το πόσο πλούσιοι (ή όχι) είμαστε.

Ακούω πλούσιους ανθρώπους να παραπονιούνται για χρήματα, ενώ δεν θα έπρεπε. Αλλά έτσι είναι. Αφενός δεν μπορώ να ξέρω πόσο πλούσιοι είναι (άλλο τί φαίνεται και άλλο τί ισχύει) και αφετέρου, όπως έλεγε και ο μπαμπάς μου, ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα έχει κάποιος, δεν θα αισθανθεί ποτέ ότι του είναι αρκετά και πάντα θα έχει ένα μικρό άγχος μήπως κάτι πάει στραβά.

Στο e-mail του, ο αναγνώστης μας, μας ζητούσε συμβουλές για την αδελφή του, η οποία χώριζε για δεύτερη φορά. Είπε ότι έχει ένα παιδί από τον πρώτο της γάμο και ένα από το δεύτερο. Δεν τελείωσε καν το πανεπιστήμιο και το εισόδημά της δεν είναι πολύ καλό, για να τα βγάλει πέρα με 2 παιδιά. Τα χρήματα δεν της φτάνουν για δικηγόρους, δίκες ή ακόμα και για ενοίκιο. Ο πρώην σύζυγός της δεν έχει λεφτά για διατροφές και τέτοια και ο νυν δεν ξέρω τί είναι πρόθυμος να πληρώσει (ή όχι), γιατί το οικονομικό δεν έχει ακόμα συζητηθεί.

Ο αδερφός της γυναίκας, που έστειλε το e-mail δεν σκοπεύει να την αφήσει και άστεγη, αλλά με τη γυναίκα του έχουν κάποιες αμφιβολίες για το αν πρέπει να της δώσουν χρήματα. Το διαζύγιο τους έπιασε εντελώς στον ύπνο, καθώς δεν είχε αναφερθεί νωρίτερα τίποτα και δεν μπορούν να είναι σίγουροι κατά πόσο η αδερφή του τους είπε όλη την αλήθεια.

Αυτό το e-mail πυροδότησε κάποιες σκέψεις μέσα μου: Όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος παίρνει διαζύγιο και μας έχει ανάγκη, δεν θα πρέπει να τον βοηθήσουμε οικονομικά εφόσον μπορούμε;

Σε αυτήν την περίπτωση γιατί: 1) βρίσκεται στο δεύτερο διαζύγιο, 2) είναι σε κακή οικονομική κατάσταση, 3) γιατί δεν σπούδασε και 4) γιατί ποτέ δεν ανέφερε στην οικογένειά της ότι είχε προβλήματα στο γάμο της; (Ίσως δεν ήθελε να ανησυχήσει κανέναν και προσπαθούσε απελπισμένα να σώσει το γάμο της).

Προσωπικά κατανοώ πλήρως το δισταγμό του. Δεν ξέρει όλη την αλήθεια, ούτε αν αυτά τα χρήματα βοηθήσουν την αδερφή του μακροπρόθεσμα. Ανησυχεί ότι τα χρήματά του θα πάνε χαμένα και μετά από λίγο η αδερφή του βρεθεί σε χειρότερη κατάσταση από ότι είναι τώρα.

Έτσι, ίσως ο κύριος αυτός να σκέφτεται ότι αν δώσει χρήματα στην αδερφή του, πρόκειται να τα κακοδιαχειριστεί και να καταλήξει πάλι άφραγκη και μόνη. Όπως και να σκέφτεται, σημασία έχει ότι είναι απογοητευμένος και θα αισθανθεί αβοήθητος και ένοχος, αν όλο αυτό δεν πετύχει.

Ένα άλλο σωστό, που έλεγε ο μπαμπάς μου είναι το εξής: Αν δανείσεις χρήματα σε κάποιον, μην περιμένεις να τα ξαναδείς (παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις). Με λίγα λόγια, θεώρησε τα χρήματα που του έδωσες ως ένα καλό δώρο (για εκείνον). Εάν το άτομο αυτό στα δώσει τελικά πίσω, θεώρησέ το πάλι ως ένα πολύ μεγάλο δώρο (για σένα). Αν έχεις αμφιβολίες για τα χρήματα, που δανείζεις σε κάποιον, τότε είσαι αφελής, αν περιμένεις να στα επιστρέψει.

Δεν πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ότι και οι δύο πρώην σύζυγοι οφείλουν να πληρώνουν διατροφή, ακόμα και ο πρώτος, που λέει ότι δεν έχει. Άρα ο αδερφός, μέχρι να λυθεί δικαστικά το θέμα, είναι αυτός, που θα πληρώσει το δικηγόρο.

Εδώ θα πω ότι, αν είναι να βοηθήσω κάποιον σε αντίστοιχη θέση οικονομικά, θα το έκανα με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και για τους δυο μας. Για παράδειγμα, εάν πλήρωνα εγώ το δικηγόρο, θα είχα την απαίτηση να με ενημερώνει προσωπικά για το κάθε τι και θα φρόντιζα το άτομο αυτό να με ξεπληρώσει με τα χρήματα, που θα κέρδιζε. Ή θα φιλοξενούσα προσωρινά το άτομο αυτό και θα το βοηθούσα να βρει δουλειά, ώστε να με ξεπληρώσει πιο άμεσα.

Υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλο αυτό. Αν το άτομο έχει πρόβλημα εθισμού, δεν θα το βοηθούσα, εκτός αν συμφωνούσε να λάβει ιατρική βοήθεια. Εάν πίστευα ότι η ηθική ή η συμπεριφορά του ατόμου αυτού ήταν απαράδεκτη, πιθανότατα να μη το βοηθούσα. Και αν το άτομο αυτό δεν συνεργαζόταν ή δεν έκανε καμία κίνηση ή δεν προσπαθούσε πραγματικά να βρει δουλειά, τότε θα ήμουν πάλι αρνητική.

Η απόφαση να δανείσει κάποιος σε περίπτωση διαζυγίου είναι μια πραγματικά δύσκολη απόφαση και κανείς δεν πρέπει να κρίνει κανέναν, που αποφασίζει να μην το κάνει, επειδή δεν μπορεί να γνωρίζει τί προηγήθηκε. Δεν υπάρχουν σωστές ή λανθασμένες απαντήσεις και η κατάσταση και η σχέση κάθε ατόμου με κάποιο άλλο είναι μοναδική.

Κλείνοντας θα πω το εξής:

Αν δανείσεις χρήματα σε κάποιον, που παίρνει διαζύγιο και το κάνεις σωστά, θα μπορούσες πραγματικά να του αλλάξεις τη ζωή προς το καλύτερο. Η απόκτηση διαζυγίου είναι μια βάρβαρη διαδικασία ακόμη και στο οικονομικό μέρος της υπόθεσης. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει μια ραγισμένη καρδιά, μπορεί όμως με τα χρήματά του να απαλύνει το άγχος και το φόβο κάποιου.

Πηγή: divorcedgirlsmiling.com